ขมังเวทย์สวิงกาม (โดนของ) นิยาย บท 4

“ส่วนนังหนูคนนี้เดี๋ยวอาบน้ำมนต์ในนี้ ที่ด้านหลังห้องมีที่อาบน้ำเตรียมเอาไว้ เสร็จแล้วข้าจะทำพิธีถอนไฝกาลกิณีให้ทั้งสองคน แต่ต้องทำทีละคนนะ… ”

อาจารย์กล่าว

“จ้ะ… ”

ชมพู่พยักหน้า ก่อนจะก้าวตามไอ้เมฆออกไปอีกห้องที่อยู่ไม่ไกลกัน

หลังจากเมฆกับชมพู่ออกไปแล้ว ภายในห้องจึงเหลือเพียงแค่อาจารย์ยอดกับหมวยสองคนเท่านั้น

“เอ็งเข้าไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดทุกซอกทุกมุมแล้วออกมาทำพิธี… ในห้องน้ำมีผ้าถุงเตรียมเอาไว้… เอ็งสวมกระโจมอกนะ… ไม่ต้องสวมเสื้อผ้า ข้าจะได้ทำพิธีได้สะดวก”

อาจารย์ยอดสั่ง สายตาจ้องมองเรือนร่างเอิบอิ่มของหมวยไม่วางตา หล่อนสวยมาก ผิวพรรณขาวเนียนเกลี้ยงเกลา สองเต้าเต่งตึงเบียดกันแน่น ดันดุนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าฝ้ายเนื้อบาง เม็ดกระดุมแทบปริกระเด็นเพราะขนาดของปทุมถันอันใหญ่โตมโหฬาร

“จ้ะ… อาจารย์”

หมวยกล่าว…

ใช้เวลาอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเพียงครู่สั้นๆ จนมั่นใจว่าเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าถุงกระโจมอก

“เสร็จแล้วรึ… ”

อาจารย์ยอดจ้องมองรือนร่างเอิบอิ่มไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่งที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าถุงกระโจมอกผืนเดียว ทำให้เห็นเต้านมคัพอีอวบใหญ่สะดุดตา ด้วยความที่มันใหญ่มหึมามาก เนื้อหนั่นปทุมสาวจึงเบียดอัดกันแน่นจนน่าอึดอัด

“เสร็จแล้วจ้ะ… ”

หมวยตอบ…

ผิวพรรณขาวเนียนเปล่งปลั่งของสาวน้อยที่นานๆ จะมีแบบนี้หลงเข้ามา ทำเอาจอมขมังเวทย์หื่นแอบกลืนน้ำลายลงลำคอแห้งผากอีกครั้ง

“มานอนลงบนเก้าอี้… ”

อาจารย์ยอดชี้มือไปยังเตียงหวายที่มีสภาพคล้ายเก้าอี้โยก หมวยเดินมานั่งลงบนเก้าอี้อย่างว่าง่าย

“อย่าเกร็งอย่ากลัวนะ… ระหว่างทำพิธี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเอ็งต้องอดทน… ถ้าสมาธิแตกของจะเข้าตัว”

อาจารย์สั่งเสียงเข้ม

“จ้ะ… ”

หมวยพยักหน้า… จู่ๆ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา

“ถ้าพร้อมแล้วก็ถ่างขา”

พิธีขยี้ไฟได้เริ่มขึ้นแล้ว

“ห๊ะ… ”

หมวยตกใจ… ทว่าสายตาวามวาวไปด้วยประกายเร่าร้อนอันประหลาดที่เต้นระยับอยู่เบื้องหลังดวงตาของอาจารย์ยอด ก็ทำเอาหมวยรู้สึกใจเต้น เหงื่อซึมออกมาชื้นอยู่ในอุ้งมือทั้งสองข้าง

“ไม่ต้องอายน่ะ.. ถ้าเอ็งไม่ยอมถ่างขาแล้วข้าจะเอาไฝออกมาได้ยังไง… ไฝเม็ดนี้มันต้องขยี้ทำลาย”