ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 8

ขอแค่เป็นอาหารที่คุณนายทำ ไม่ว่าจะเป็นอาหารง่ายๆแค่ไหน หรือแค่ข้าวผัดจานเดียว คุณชายก็กินได้อย่างเอร็ดอร่อยจนหมดเกลี้ยง

ช่วงไม่กี่ปีมานี้ไม่รู้ว่าพ่อบ้านปลื้มใจแค่ไหน ตั้งแต่หลังจากที่คุณชายแต่งงาน นิสัยที่ดุร้ายและเย็นชาก็อ่อนลงไปมาก โดยเฉพาะตอนที่อยู่กับคุณนาย กลายเป็นคนอ่อนโยนอย่างไม่รู้ตัว

ตอนนี้ ทั้งสองจะหย่ากันแล้ว

ในใจพ่อบ้านไม่อยากให้พวกเขาหย่ากันเลยแม้แต่นิด

พอหย่าแล้ว ใครจะทำอาหารให้คุณชายกิน?

ท่าทางของรวนซูคล่องแคล่ว นวดแป้งก่อน แล้วเอาขนมปังที่ปิ้งเสร็จแล้วเข้าไปวางในเตาอบ ตามด้วยต้มน้ำ เพื่อต้มเส้น

ท่าทางที่ทำอย่างต่อเนื่องนั้นสง่างามอย่างมาก

ราวกับเธอไม่ได้กำลังทำเส้น แต่กำลังทำงานศิลปะอะไรสักอย่าง

โป๋สิงจื่อยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว มองแผ่นหลังของหญิงสาวตรงหน้า พอคิดว่าจะไม่ได้เห็นภาพที่เธอลงครัวทำอาหารอีกแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมในใจถึงรู้สึกแปลกๆไป

ความเคยชินเป็นสิ่งที่น่ากลัวจริงๆ

เหมือนจะรับรู้ได้ถึงสายตาของเขา รวนซูเลยหันมามอง ยิ้มอย่างสวยงาม “อีกไม่นานก็เสร็จแล้วค่ะ”

เดิมทีเธอเกิดมาสวยงาม แก้มและตาสีส้มพีช จมูกงอนขึ้นรับกับริมฝีปากแดง พอยิ้มก็ยิ่งทำให้ผู้คนใจสั่นไหว

ลูกกระเดือกของโป๋สิงจื่อขยับขึ้นลง รู้ตัวอีกที ก็เดินมาข้างๆเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วกอดเอวเธอจากด้านหลัง “อยู่ที่นี่ไม่ดีกว่าเหรอ?”

รวนซูรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนไปของชายหนุ่ม มองบนให้กับชายหนุ่มที่สวมกอดอยู่อย่างอดไม่ได้ ผู้ชายคนนี้ติดคนเหรอ? วันทั้งวันไม่ทำอะไร

แต่น้ำเสียงของเธอกลับอ่อนโยน ฟังไม่ออกถึงความผิดปกติอะไรเลยสักนิด “เส้นจะไหม้แล้ว รีบออกไปก่อน！”

นำเส้นที่ผัดกับน้ำมันหัวหอมเสร็จแล้วมาวางไว้ในจาน แล้วเธอก็ไปเอาขนมปังที่อบเสร็จแล้วในเตาอบอีก

โป๋สิงจื่อเอาใบหน้าออกด้วยความเคยชิน แล้วหมุนตัวไปรับขนมปังจากมือของเธอ “ระวังโดนลวก”