ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 7

บิดขี้เกียจไปทีหนึ่ง หิวข้าวมากจนท้องร้องแล้ว

เธอเตรียมลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำล้างหน้า แต่กลับได้ยินประตูห้องน้ำถูกเปิดออก

เห็นผู้ชายคลุมผ้าเช็ดตัวสีขาวแล้วเดินออกมา ลายเส้นของกล้ามเนื้อหน้าอกที่เห้นได้ชัด ซิกแพคที่เหมือนกับช็อกโกแลตเรียงกันเป็นแถว เซ็กซี่และมีเสน่ห์

ผู้ชายคนนี้แม้แต่รูปร่างก็สมบูรณ์แบบจนหาตำหนิไม่ได้เลย

“วันนี้คุณไม่บิน?”เธอกระพริบตาอย่างสงสัย

“ฉันบินเที่ยวบินกลางคืน”โป๋สิงจื่อเช็ดผมที่กำลังหยดน้ำอยู่ไปด้วย พูดไปด้วย “บ้านค่อยๆหาได้ หาเจอแล้ค่อยย้าย ไม่ต้องรีบ”

รวนซูรู้สึกคิดผิดมากที่เมื่อวานโกหกไปว่าจะหาบ้าน

ตอนนี้เหมือนอะไรไม่ได้

เธอได้แต่ยิ้มแล้วพยักหน้า “ที่รักดีที่สุดเลย”

ผู้ชายเอาผ้าเช็ดยื่นให้เธอ นั่งลงตรงหน้าของเธอ เธอก็รับมาอย่างธรรมชาติ เริ่มเช็ดผมให้ผู้ชายอย่างอ่อนโยน

หลังจากเช็ดพอประมานแล้ว ก็เอาผ้าโยนไปไว้ข้างๆ เอาไดร์เป่าผมแล้วมาเริ่มเป่าผมให้เขา

เสียงของไดร์เป่าผมดัง ลมอุ่นๆ ตาที่แหลมคมของโป๋สิงจื่อหรี่ลงเหมือนกับสิงโตที่ขี้เกียจ

รวนซูพูดในใจอีกครั้ง เหมือนคู่สามีภรรยาปกติจริงๆนะ!

เป่าผม แล้วก็กลางคืนที่ออกกำลังกายรวมไปถึงตอนเช้าอีกด้วย

นี่เหมือนกับว่ากำลังจะหย่าตรงไหน?

“เป่าแห้งแล้ว”รวนซูเก็บไดร์เป่าผม “เส้นหมี่ต้นหอม กินไหม?”

โป๋สิงจื่อนอนหันข้างอยู่บนเตียง เงยหน้าแล้วมองเธอ “ขอขนมแป้งทอดต้นหอมเพิ่มชุดหนึ่งได้ไหม?”

“ได้สิ”รวนซูยิ้มแล้วพยักหน้าอย่างเขินอาย ก้มลงจูบไปที่ปากของผู้ชายทีหนึ่ง “รับรองว่านายต้องพอใจ”

แต่ก็คือผู้ชายแบบนี้ ยืนหยัดว่าตัวเองไม่ใช่คนที่เลือกกิน

ทุกครั้งตอนที่ป้าและพ่อครัวมาถามว่าจะกินอะไร เขาก็พูดอย่างเฉยๆว่า อะไรก็ได้

ทั้งๆที่บอกว่าแล้วแต่ พอตอนที่เสิร์ฟขึ้นโต๊ะ ก็จะโยนถ้วยจาน:นี่มันขยะอะไรถึงเอามาให้ฉันกิน?

ดังนั้น กระเพาะของตระกูลโป๋คุณชายนั้นจับทางยาก

พ่อบ้านเพื่อให้คุณชายกินข้าวเยอะหน่อย ต้องปวดหัวมาเยอะจริงๆ

เพราะการเลือกกินที่น่ากลัวของคุณชายนั้น ก็ทำให้เกิดโรคเช่นกัน กลางดึกจะเจ็บกระเพาะเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว

จนกระทั่งเมื่อ4ปีก่อน คุณชายแต่งงานแล้วรับคุณชายกลับมา

คุณชายไม่เพียงแต่จะนิสัยอ่อนโยน ยังมีฝีมือในการทำอาหารที่ดีด้วย เทียบกับพวกมิชลินเชฟได้เลย ไม่สิ ดีกว่าพวกมิชลินเชฟอีกต่างหาก!