เธอลงจากที่ผ่าตัด กำชับผู้ชายอายุสี่สิบด้านหลังเธอ “คุณหมอหลี่ งานหลังจากนี้ต้องให้คุณจัดการแล้วละค่ะ”
“ครับ ได้ครับ คุณหมอรวน” คุณหมอหลี่รีบตอบรับด้วยสีหน้าเคารพนอบน้อม “คุณวางใจ ไปพักผ่อนเถอะครับ”
รวนซูออกมาจากห้องผ่าตัด ถอดถุงมือสำหรับการผ่าตัดออกด้วยความเหนื่อยล้า
แล้วนั่งพักลงชั่วครู่ พวกหมอและพยาบาลต่างก็ทยอยเดินออกมา
รวนซูกำชับพวกเขาอีกเล็กน้อย แล้วถึงจะผลักประตูห้องผ่าตัดออกมา
พอเดินออกมา ก็เห็นว่าโป๋สิงจื่อเฝ้าอยู่หน้าประตูห้องผ่าตัด สีหน้าของชายหนุ่มโมโห “คุณเป็นหมอ ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อน? ทำไมคุณไม่บอกผม?”
สีหน้าของรวนซูเรียบเฉย มองโป๋สิงจื่อด้วยสายตาที่มองคนเป็นโรคประสาท “ขอทางหน่อยค่ะ ฉันยุ่งมาก”
เสียงของพวกพยาบาลและหมอที่อยู่ในห้องผ่าตัดกลุ่มใหญ่ดังออกมา “คุณหมอรวน การผ่าตัดเมื่อกี้มีบางจุดที่ผมยังไม่ค่อยเข้าใจ ช่วยไขข้อข้องใจหน่อยได้ไหมครับ?”
“คุณหมอรวน ตอนที่คุณหมอผ่าเมื่อกี้มันติดกับเส้นเลือด ตรงนั้นคุณหมอลงมีดยังไงเหรอคะ มันรวดเร็วแม่นยำมาก ฉันต้องปาดเหงื่อแทนคุณหมอเลยทีเดียว”
“คุณหมอรวน เมื่อกี้ตรงนั้นอาการมันเปลี่ยนไปจริงๆเหรอคะ? ฉันมองไม่ออก......”
โป๋สิงจื่อมองผู้หญิงตรงหน้า เธอตอบคำถามไขข้อข้องใจให้พวกเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ใบหน้าของเธอสวยสดงดงามไร้ที่ติ
เธอไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ที่อ่อนโยนกับเขา พึ่งพิงเขา ตามใจเขา เธอเหมือนคนละคนกับเมื่อก่อน ไม่คุ้นเคย แถมเยือกเย็น ราวกับยืนอยู่ที่บนเมฆ ไกลจากเขาอย่างมาก
อดีตภรรยาของเขา เป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่?
*
ในห้องผู้ป่วย
หวังซินหย่าขมวดคิ้วนั่งอยู่ที่หัวเตียง แล้วตำหนิไปที่ผู้จัดการ “เจ๊เฟิง นี่มันอะไรกัน!ฉันเจ็บหนักขนาดนี้ทำไมประธานโป๋ถึงไม่มาเยี่ยมฉัน? สรุปเจ๊บอกเขาไปหรือยังเนี่ย?”
“เธออย่าพึ่งรีบ คิดว่าคงจะมาช้าหน่อย” ผู้จัดการหวังเฟิงปลอบใจเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง