เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่มืดมนของโป๋สิงจื่อ ทุกคนก็เงียบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงเลยสักคน เพราะกลัวว่าจะถูกตำหนิเอาได้
เดิมทีพวกเขาตั้งตารอคอยอาหารมื้อนี้ แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกเศร้าใจ และกินอะไรไม่ลงเลย
ในตอนที่ทุกอย่างสิ้นสุด ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ขณะที่โป๋สิงจื่อก้าวเข้าไปในลิฟต์ ผู้บริหารสองสามคนนัดกันไปเข้าห้องน้ำ
หนึ่งในนั้นคนที่อายุค่อนข้างน้อย มีความอยากรู้อยากเห็นมาก จึงถามพนักงานเสิร์ฟที่เดินผ่านมาว่า “ทำไมทุกคนที่นี่ถึงได้ให้เกียรติคุณรวนอะไรนั่นขนาดนั้น?”
เมื่อพนักงานเสิร์ฟกล่าวถึงรวนซู ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่ชื่นชมเธอในทันที ใบหน้านั้นดูเบ่งบานมาก
“คุณหมายถึงคุณรวนใช่ไหม เราเคยชินกับการปฏิบัติกับเธอแบบนี้”
“ทำไมต้องปฏิบัติกับเธอแบบนี้ล่ะ?” ผู้บริหารไม่เข้าใจ
ได้ยินมาว่าเจ้าของร้านอาหารจินเยี่ยที่อยู่เบื้องหลังนั้นลึกลับมาก มีข่าวลือว่าเขาเป็นชายวัยกลางคนอายุ 50 กว่าปี และก็มีข่าวลืออีกว่าเขาเป็นคุณชายในชนชั้นสูง
หรือคุณรวนคนนี้จะเป็นคนรักของเจ้าของร้านอาหารจินเยี่ย?
“เพราะมีเธออยู่ พวกเราถึงมีความสุขมากขนาดนี้!” หลังจากพนักงานเสิร์ฟพูดจบ เขาก็ฮัมเพลงและเดินจากไป
ดูเหมือนว่าเมื่อกล่าวถึงรวนซูแล้ว เขาจะมีความสุขจริงๆ
ผู้บริหารยิ่งงงเข้าไปอีก “พวกคุณว่า คุณรวนคนนี้เป็นยังไงกันแน่? ถ้าเป็นคนรักของเจ้าของร้านอาหารจินเยี่ย พนักงานก็ไม่น่าจะพูดถึงเรื่องมีความสุข ไม่มีความสุขแบบนั้นหรอก?”
“ที่คุณถามไปตั้งเยอะ มันไม่ต่างกับไม่ถามเลยนะ!” ผู้บริหารอีกคนหนึ่งกล่าว “คุณรวนคนนี้สวยมากจริงๆ ถ้าผมยังไม่แต่งงาน ยังไงผมก็จะจีบเธอแน่ๆ”
“พอแล้วๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ระวังจะเรื่องนี้จะไปถึงหูบอสล่ะ”
*
รวนซูออกจากร้านอาหาร และตรงไปที่รถของเจียงซินหยู่
“ไปไหน?” เจียงซินหยู่พูดขณะจับพวงมาลัยด้วยมือทั้งสองข้าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง