จะเสแสร้งทำไม ไม่รู้ว่าไปจับคนรวยคนไหนได้ ถึงได้มีท่าทีหยิ่งยโสเช่นนี้
ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็เธอก็จะโดนล้มตาย!
“อืม หนูเข้าใจแล้ว” รวนซูลุกขึ้น จับมือหวังซิ่วเจินแล้วพูดว่า “คุณย่า ไปส่งหนูหน่อย”
รวนซินหัวต้องพึ่งเธอ ดังนั้นจึงไม่กล้าตามออกไป ดังนั้นเขาจึงพูดได้เพียงว่า “ได้ๆๆ ให้คุณย่าเธอไปส่งเธอเอง เธอสนิทกับย่าเธอคนเดียว”
หวังซิ่วเจินจับมือรวนซูและยืนขึ้น ทั้งสองเดินออกจากวิลลาด้วยกันและเดินเข้าไปในชุมชน
วันนี้รวนซูรีบออกมา เลยไม่ได้นำเงินสดมาด้วย และมันไม่สะดวกอย่างยิ่งที่คุณย่าจะออกไปถอนเงินหรือทำอะไรสักอย่าง หญิงชราไม่มีเงินบำนาญและฐานะไม่ดี ทุกครั้งที่รวนซูมา เขาจะให้เงินค่าขนมแก่หวังซิ่วเจิน
เธอคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะส่งข้อความใน WeChat ไปเหลียงป๋าย “เอาเงินสดสองหมื่นหยวนภายในสิบนาทีมาให้ฉัน ฉันอยู่ที่ตระกูลรวน”
“อะไรนะ? ลูกพี่?” เหลียงป๋ายรู้สึกงุนงง
“มารีบ ฉันต้องการใช้ด่วน”
เมื่อเหลียงป๋ายเห็นข้อความของรวนซูเขาก็รีบทำตาม
รวนซูเก็บโทรศัพท์มือถือของเธอและดึงหวังซิ่วเจินให้นั่งบนเก้าอี้ในชุมชน “คุณย่า บอกหนูเถะ หลี่เหมยซิ่งได้ทำให้คุณย่าลำบากไหมคะ?”
ตาของหวังซิ่วเจินเป็นประกาย แล้วเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เธอเป็นลูกสะใภ้ เธอจะให้ย่าลำบากได้ยังไง?”
ดูเหมือนเธอจะซ่อนอะไรบางอย่างไว้ “เสี่ยวซู บอกย่ามา ตอนนี้หนูเป็นยังไงบ้าง? หนูไม่ได้กลับมานานแล้ว ย่าเป็นห่วงหนูมาก เด็กผู้หญิงทำงานหนักข้างนอกบ้านคนเดียวมันไม่ใช่เรื่องง่าย”
ขณะที่เธอพูด ดวงตาของเธอแดงก่ำ “ย่าผิดเองที่ย่าไร้ประโยชน์ ที่ปล่อยให้หนูย้ายออกไปตั้งแต่อายุยังน้อย จนหนูอยู่บ้านไม่ได้”
“เอาไปพี่”
รวนซูรับมาและวางไว้ในมือของหวังซิ่วเจิน “คุณย่า นี่คือเงินค่าขนม ย่าสามารถใช้จ่ายได้เลย เมื่อใช้หมดแล้ว หนูจะให้คุณย่าอีก”
“เสี่ยวซู ก่อนหน้านี้ที่หนูให้เงินมา ย่ายังไม่ได้ใช้!” หวังซิ่วเจินปฏิเสธอย่างรวดเร็ว มันไม่ง่ายเลยที่เด็กจะหาเงินได้
“หนูมีเงิน อันนี้แค่สองหมื่น ไม่เยอะหรอกค่ะ คุณย่ารับไว้เถอะ อย่าให้พวกเขาเห็น” รวนซูยัดถุงสีดำเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของหวังซิ่วเจิน
หวังซิ่วเจินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้ รวนซูปฏิบัติต่อเธออย่างดี เธอรู้ดีที่สุด ถ้าไม่รับไว้เธอจะเป็นห่วงเอา
เธอยิ้มและมองไปที่เหลียงป๋าย “หนุ่มคนนี้น่ารักดี”
“คุณย่าก็ชมเกินไปครับ” เหลียงป๋ายจับศีรษะของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง