คุณคือคนพิเศษเพียงคนเดียว นิยาย บท 18

ในวันถัดมา

เวลาสี่โมงเย็น

ท้องฟ้าข้างนอกมืดครึ้มและอากาศชื้นซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายตัว

“ชินี ในที่สุดเธอก็รับสายสักที เธออยู่ที่ไหน” ซันนี่พูดอย่างร้อนรนทางโทรศัพท์

“ฉันอยู่บนแท็กซี่ เมื่อคืนมีคนพาตัวฉันไป ฉันอยากโทรหาเธอ แต่โทรศัพท์ของฉันถูกเอาไป ฉันจะไปโรงพยาบาลทันที แม่ของฉันเป็นอย่างไรบ้าง” ชินีถาม

“ป้ามีอาหายตัวไป!” ซันนี่กระหืดกระหอบ

"ว่าไงนะ?!"

“เมื่อคืนที่เธอไม่กลับมา ฉันมาเฝ้าคุณป้าตอนกลางคืน ตอนเช้าฉันออกไปซื้อซุป พอฉันกลับมา แม่ของเธอก็หายไปแล้ว ชินี เธอต้องรีบหน่อย ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว” ซันนี่กังวลมากจนน้ำตาจะไหล

โทรศัพท์ของชินีร่วงลงจากมือเธอ

“คูณขับเร็วกว่านี้ได้ไหม” ชินีได้สติและถามคนขับอย่างกังวลใจ

"แน่นอนครับ"

ในไม่ช้า ชินีก็มาถึงโรงพยาบาล ซันนี่กำลังร้องไห้อยู่ข้างๆ

"ซันนี่" เธอเรียกเพื่อน

“ชินี!” ซันนี่มาหาเธอทันที เพื่อนจับมือเธอแล้วร้องไห้ “ทำไมฉันภึงติดต่อเธอไม่ได้ทั้งคืน ป้ามีอาหายตัวไป ฉันหาทั่วโรงพยาบาลแล้ว แต่ยังไม่พบเธอ เธอคิดว่าป้าจะไปอยู่ที่ไหน”

ชินีก็ตื่นตระหนกเช่นกัน เธอพูดว่า "ใจเย็นๆ ฉันขอคิดดูก่อน..."

"ญานี เยลส์เป็นคนไร้ค่าจริงๆ ดูข้อความที่เธอส่งถึงป้ามีอาสิ" ซันนี่ถือโทรศัพท์ด้วยมือที่สั่นเทา

ชินีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

ข้อความ?

ญานีส่งข้อความหาแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่?

เป็นไปได้ยังไงที่เธอไม่รู้?

“เธอเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะสุดท้ายแล้ว  ทำไมยังจะรักษาอยู่อีก? ทำไมถึงกลัวความตายนักหนา?”

“รู้ไหมว่าเงินค่ารักษาพยาบาลมาจากไหน? มันมาจากการที่ลูกสาวที่เชื่อฟังของเธอ ขายเรือนร่าง”

“ฉันบอกอะไรให้ ฉันจะไม่เรียกเธอว่าแม่ไปตลอดชีวิต ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าฉันมีแม่ที่ไร้ประโยชน์แบบนี้”

"ญานี เยลส์มีแม่เพียงคนเดียว และเธอคือเวนดี้ จิลส์ เข้าใจไหม?

มือของชินีสั่นอย่างรุนแรง ข้อความเหล่านั้นถูกส่งเมื่อวานนี้

“บ้าจริง เธอส่งข้อความทั้งหมดนี่ตอนที่ฉันไม่อยู่” เธอคำราม

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาแก้แค้นญานี เธอต้องหาแม่ของเธอให้เจอก่อน..

“อ้อ มีสวนสาธารณะใกล้โรงพยาบาล แม่ของฉันชอบไปที่นั่น ไปกันเถอะ!” ขณะที่พูดเธอก็วิ่งออกไปทันที

ซันนี่วิ่งไปร้องไห้ไป "ทำไมพ่อเธอถึงต้องพาตัวเธอไป เธอรู้ไหมว่าเมื่อคืนป้ามีอาเห็นข่าวของเธอแล้ว เธอร้องไห้หนักมาก..."