คุณคือคนพิเศษเพียงคนเดียว นิยาย บท 4

กลางคืนมาเยือน ชั้นบนสุดของอาคารเป็นออฟฟิศผู้อำนวยการ ญานี เยลส์ มองชาร์ลส์ แฮงคส์อย่างเขินอาย

ชาร์ลส์ดึงเธอเข้ามากอดและพูดว่า "ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ ลำบากคุณแล้ว"

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและทุ้มต่ำ ชวนให้ผู้คนหลงใหล

ญาณีส่ายศีรษะเบาๆ เธอไม่สามารถซ่อนความสุขได้ขณะพูดว่า "คุณนั่นแหละที่ทำงานหนัก คุณเป็นคนเตรียมเซอร์ไพรส์ใหญ่นี่ให้ฉัน"

เธอมีความสุขมากเสียจนไม่รู้สึกเหนื่อยแม้แต่น้อย

ในที่สุดเธอก็กลายเป็นคู่หมั้นของผู้ชายที่เธอชอบตั้งแต่อายุหกขวบ

ชาร์ลส์ยิ้มอย่างอ่อนโยนและลูบไล้ใบหน้าของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและมีความสุขว่า “เรื่องงานหมั้นไว้เป็นหน้าที่ผมเอง คุณไปเรียนเถอะ ตกลงไหม?”

ญานีหน้าแดงและพยักหน้า จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองชาร์ลส์

เขาสูงมาก ประมาณ 190 เซนติเมตร แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่บนเก้าอี้สำนักงาน แต่เขาก็ยังดูสูงโปร่ง

เขามีเสน่ห์ หล่อเหลา และเป็นผู้ใหญ่ ไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้

เขาสามารถทำให้เธอคลั่งไคล้ได้ด้วยการยิ้มเพียงครั้งเดียว

เธอเสียอะไรไปมากเพื่อให้ได้ผู้ชายคนนี้มาครอง

เธอจัดการคว่ำบาตรบรรดาคุณหนูจากครอบครัวร่ำรวยไปมากมาย เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะซ่อนตัวตนที่แท้จริงของเธอและแสดงเฉพาะบุคลิกที่ชาร์ลส์จะชอบต่อหน้าเขา

โชคดีพระเจ้าไม่ทำให้ความพยายามของเธอสูญเปล่า ในที่สุดเขาก็ตกหลุมรักเธอ

หิมะตกหนักขึ้นในซิตี้เอส ข้างนอกนั้นเย็นยะเยือก แต่ญานีรู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนในร่างกายของเธอ

เมื่อเธอแนบศีรษะกับแผงอกของเขา เธอสัมผัสได้ถึงความรักระหว่างคนทั้งสอง

ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นแล้วใช่ไหม?

แม้เธอจะไม่ใช่คนแรกของเขา แต่ตราบใดที่เธอยังอยู่ในอนาคตของเขา อย่างอื่นก็ไม่สำคัญ

บรรยากาศแห่งรักอบอวลเต็มห้อง

ญานีตั้งตารอคอยมัน ฝ่ามือของชาร์ลส์เคลื่อนไปรอบเอวของเธอขณะที่เขารั้งเธอเข้าหาตัว

“มีอะไรหรือชาร์ลส์ นี่ฉันอะไรผิดงั้นเหรอ” ญานีรู้สึกหวาดหวั่นเต็มที่ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมท่าทีของเขาจึงเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน เธอขยับเข้าไปอีกสองสามก้าว ดึงแขนเสื้อเขาแล้วเว้าวอน "บอกฉันที ฉันจะเปลี่ยน!"

“ไม่มีอะไรหรอก พรุ่งนี้คุณต้องไปเรียน คุณควรกลับบ้านเร็วหน่อยนะครับ” ชาร์ลส์ยิ้มจาง ๆ แต่น้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นชา

เขาค่อยๆ ผลักมือเธอออกแล้วม้วนแขนเสื้อขึ้น จากนั้นก็เรียกเลขาเข้ามา

ถึงจะสับสนกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขาอย่างไร ญานี ก็ไม่กล้ากวนใจเขาต่อ

ชาร์ลส์ แฮงคส์ เป็นประธานของหนึ่งในบริษัทที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองซิตี้เอส เขาอาจดูสุภาพอ่อนโยน แต่ญานีรู้ดีว่าเมื่อเขาตัดสินใจแล้ว ก็ไร้ประโยชน์ที่จะต่อต้านเขา

สุดท้ายเธอก็ได้แต่พยักหน้าแล้วออกจากออฟฟิศไปอย่างว่านอนสอนง่าย

อะไรคือปัญหากันนะ?

ทำไมผู้ชายที่ทิ้งจุมพิตบนหน้าผากเธอตอนที่มารับเธอในตอนเช้าถึงได้เย็นชาขึ้นกระทันหันแบบนั้น?

“เมื่อกี้มันมีอะไรผิดพลาด?”