คุณคือคนพิเศษเพียงคนเดียว นิยาย บท 4

กลางคืนมาเยือน ชั้นบนสุดของอาคารเป็นออฟฟิศผู้อำนวยการ ญานี เยลส์ มองชาร์ลส์ แฮงคส์อย่างเขินอาย

ชาร์ลส์ดึงเธอเข้ามากอดและพูดว่า "ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ ลำบากคุณแล้ว"

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและทุ้มต่ำ ชวนให้ผู้คนหลงใหล

ญาณีส่ายศีรษะเบาๆ เธอไม่สามารถซ่อนความสุขได้ขณะพูดว่า "คุณนั่นแหละที่ทำงานหนัก คุณเป็นคนเตรียมเซอร์ไพรส์ใหญ่นี่ให้ฉัน"

เธอมีความสุขมากเสียจนไม่รู้สึกเหนื่อยแม้แต่น้อย

ในที่สุดเธอก็กลายเป็นคู่หมั้นของผู้ชายที่เธอชอบตั้งแต่อายุหกขวบ

ชาร์ลส์ยิ้มอย่างอ่อนโยนและลูบไล้ใบหน้าของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและมีความสุขว่า “เรื่องงานหมั้นไว้เป็นหน้าที่ผมเอง คุณไปเรียนเถอะ ตกลงไหม?”

ญานีหน้าแดงและพยักหน้า จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองชาร์ลส์

เขาสูงมาก ประมาณ 190 เซนติเมตร แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่บนเก้าอี้สำนักงาน แต่เขาก็ยังดูสูงโปร่ง

เขามีเสน่ห์ หล่อเหลา และเป็นผู้ใหญ่ ไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้

เขาสามารถทำให้เธอคลั่งไคล้ได้ด้วยการยิ้มเพียงครั้งเดียว

เธอเสียอะไรไปมากเพื่อให้ได้ผู้ชายคนนี้มาครอง

เธอจัดการคว่ำบาตรบรรดาคุณหนูจากครอบครัวร่ำรวยไปมากมาย เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะซ่อนตัวตนที่แท้จริงของเธอและแสดงเฉพาะบุคลิกที่ชาร์ลส์จะชอบต่อหน้าเขา

โชคดีพระเจ้าไม่ทำให้ความพยายามของเธอสูญเปล่า ในที่สุดเขาก็ตกหลุมรักเธอ

หิมะตกหนักขึ้นในซิตี้เอส ข้างนอกนั้นเย็นยะเยือก แต่ญานีรู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนในร่างกายของเธอ

เมื่อเธอแนบศีรษะกับแผงอกของเขา เธอสัมผัสได้ถึงความรักระหว่างคนทั้งสอง

ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นแล้วใช่ไหม?

แม้เธอจะไม่ใช่คนแรกของเขา แต่ตราบใดที่เธอยังอยู่ในอนาคตของเขา อย่างอื่นก็ไม่สำคัญ

บรรยากาศแห่งรักอบอวลเต็มห้อง

ญานีตั้งตารอคอยมัน ฝ่ามือของชาร์ลส์เคลื่อนไปรอบเอวของเธอขณะที่เขารั้งเธอเข้าหาตัว