คุณคือคนพิเศษเพียงคนเดียว นิยาย บท 45

ไม่มีผู้หญิงคนใดที่ ชาร์ลส์ Hanks รับไม่ได้

ชินี Yales เป็นคนเดียวที่ไม่ชอบเขาและไม่สามารถยืนหยัดอยู่ได้

แต่ตอนนี้ เธอยังคงยิ้มให้เขาด้วยวิธีที่สละสลวย

มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเธอ

ชินี จ้องมองที่ชายคนนั้น คิ้วของเธอเกือบจะผสานเข้าด้วยกันจากการขมวดคิ้วทั้งหมด เขายังไม่พอหรือ?

"โอเค กลับไปพักผ่อนกันเถอะ!" เขาไม่แซวเธอแล้ว เขากอดไหล่เธอด้วยรอยยิ้มและพร้อมที่จะกลับไปโรงพยาบาล

อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาหันหลังกลับ ก็ได้ยินเสียงที่ไม่คาดฝัน

"ชาร์ลส..."

เสียงร้องนั้นอ่อนโยนมาก

ทุกคนหันกลับมามองทันที และพวกเขาก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น

“คุณหญิงเชนี่ เยลส์?” มีคนถาม

ทุกคนรู้ว่าจาค็อบ เยลส์พาเธอกลับมา แม้ว่าชื่อเสียงของเธอจะย่ำแย่ แต่เธอก็ยังคงเป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลเยลส์

ชินี มองย้อนกลับไปและตกตะลึง ยานี่?

ยานี เยลส์เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน และมือของเธอก็กำหมัดแน่นอย่างช่วยไม่ได้

"ทำไม?"

“เขาไม่ได้บอกว่าเขามีอะไรจะทำเหรอ?”

“เป็นเพราะเขาอยากอยู่กับเธอเหรอ?”

ถ้าไม่ใช่เพราะข้อความจากแซลลี่ เวย์น ที่ขอให้เธอดูการถ่ายทอดสด เธอคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เชนีย์ เยลส์ขมวดคิ้วและบอกใบ้กับชาร์ลส์

“คุณคือเชนีย์ เยลส์ใช่ไหม” คนที่อยากรู้อยากเห็นถาม

“พ่อของคุณดีกับคุณมาก คุณสวมแบรนด์ดังทันทีที่พวกเขาพาคุณกลับมา คุณเป็นลูกสาวของครอบครัวที่ร่ำรวยจริงๆ” สาวขี้อิจฉาสองสามคนเริ่มเยาะเย้ยเธอ

ยานี่เดินไปข้างหน้าทีละก้าว

ชาร์ลส์ยืนอยู่ที่นั่นด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตรตามปกติของเขา

“เฮ้ ดูสิ ทำไมเธอถึงมองดูพี่สะใภ้ของเธอล่ะ”

“ใช่ มองตาเธอสิ เธอดูเหมือนคนผิดมาก เป็นไปได้ไหมว่าเธอต้องการขโมยผู้ชายจากพี่สาวของเธอ”

แม้ว่าการนินทาจะไม่ดัง แต่ก็ยังดึงดูดความสนใจของ ชินี ได้อย่างชัดเจน

ชินี ส่ายหัวของเธออย่างช่วยไม่ได้ เธอกำลังจะหนีจากที่เกิดเหตุ

สิ่งนี้เกิดขึ้นอีกครั้งได้อย่างไร?

“คุณมาที่นี่ทำไม คนขับไม่ส่งคุณกลับเหรอ” ชาร์ลส์ถามเธอตรงๆ แทนที่จะเรียกชื่อเธอ

ญานี กัดริมฝีปากของเธอและมองที่เขา จากนั้น เธอมองไปที่ ชินี และดวงตาของเธอก็แดงเล็กน้อย "คุณ..."

“คุณยานี่ นี่คือน้องสาวคุณใช่ไหม เธอมาหาคุณใช่ไหม” นักข่าวบันเทิงรีบไปถาม

ญานี มองดูนักข่าวแล้วมอง ชินี

ในการถ่ายทอดสดทางมือถือ เธอได้เห็นสิ่งที่ชีนี่ทำ

เธอเกลียดเธอ!

เธอเกลียดที่เธอแกล้งทำเป็นตัวเอง

Fanny Hanks พูดถูก ชินี มาที่นี่เพื่อแย่งชิงชายคนนั้นไปจากเธอ

อย่างไรก็ตาม ทำไมชาร์ลส์ไม่ปฏิเสธเธอ

ญานี ไม่สามารถเข้าใจได้ เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอยุ่งเหยิงไปหมด

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงพยายามรักษารอยยิ้มให้ดีที่สุดและพูดว่า “พี่สาว...”

เธอโทรมา

เสียงตะโกนดังกล่าวทำให้ ชินี ตกตะลึง

เอ่อ...

เธอจะไม่เปิดเผยละครเรื่องนี้เหรอ?

“พี่สาว อาการดีขึ้นแล้วหรือคะ พ่อกลัวลูกไม่สบายอยู่ในโรงพยาบาล จึงขอให้ฉันไปรับลูกกลับบ้าน” ญานี เข้ามาข้างหน้าและจับมือเธอด้วยรอยยิ้ม

เชนี่ไม่พูดอะไร เธอคงเดาได้ว่าทำไมยานี่ถึงรั้งไว้

สันนิษฐานว่าคำตอบของเธอก่อนหน้านี้ต่อสื่อมวลชนนั้นสมเหตุสมผลเพียงพอสำหรับเธอที่จะปล่อยให้มันเลื่อนไป

มิฉะนั้น ตามบุคลิกของเธอ ยานี่จะไม่ยอมแพ้แบบนี้

“โอเค ขอบใจนะน้องสาว!”

ชินี เล่นตามอย่างเป็นธรรมชาติ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอแทบรอไม่ไหวที่จะทิ้งผู้ชายคนนี้ไว้

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ดวงตาของ ญานี ก็ฉายแววและเธอมองชาร์ลส์อย่างเศร้าสร้อย จากนั้นเธอก็กัดฟันและพูดว่า “พี่... พี่เขย... เรากลับบ้านก่อน!”

"ขอโทษ!" ทันใดนั้น บอดี้การ์ดชุดดำสองคนก็วิ่งเข้ามา

ทุกคนรีบออกไปให้พ้นทาง

วินาทีถัดมา ประตูรถหรูมูลค่าสิบล้านก็ถูกเปิดออก

รองเท้าส้นสูงราคาแพงคู่หนึ่งปรากฏขึ้นก่อน แล้วตามด้วยร่างที่สวยงาม

ทุกคนสูดหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกัน

นี่ นี่ นั่นไม่ใช่แม่บุญธรรมของยานี เยลส์ นางแฮงค์สที่สง่างามใช่หรือไม่

ในขณะนั้น ทุกคนรวมถึงพี่สาวของเยลก็ตกตะลึง

“แม่ครับ มาที่นี่ทำไม” ชาร์ลส์ก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ฉันเพิ่งมาจากงานเลี้ยง พวกคุณมาทำอะไรที่นี่”

ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของ จููลส์ Quinn ตลอดเวลา รัศมีของเธอแข็งแกร่งและน่าเกรงขามอย่างอธิบายไม่ถูก

เป็นผลให้ผู้ชมที่มีจมูกยาวไม่สามารถช่วยได้ แต่ถอยกลับ

ชาร์ลส์ยิ้มและพูดว่า "ไม่มีอะไร ฉันจะไป"

จููลส์ เลิกคิ้วและมอง ชินี ซึ่งสวมชุดพยาบาล “ยัยนี่ เป็นอะไรกับนาย”

เชนี่ตกใจ เธอมองมาที่เธอแล้วมองไปที่ ญานี จากนั้นเธอก็หันไปมองที่ชาร์ลส์

เธอสูญเสียคำพูด

ชาร์ลส์ยืนอยู่ที่นั่น ยิ้มไม่ทำอะไรเลย

“คุณป้า ฉัน...” ยานี่ก้าวไปข้างหน้าและอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่หยุดคิด

จูลส์เหลือบมองเธอและมองดูเสื้อผ้าแบรนด์ที่เธอสวม เธอพ่นลมหายใจและพูดว่า "เล่นเป็นวานรไม่มีประโยชน์ เปลี่ยนจากข้างในดีกว่าเปลี่ยนจากการแต่งตัว"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ยานี่ก็เริ่มวิตกกังวลและพูดว่า “เปล่าค่ะ คุณป้า ฉัน…”

“คุณนายแฮงค์ คุณมาหาลูกสะใภ้ของคุณหรือเปล่า” นักข่าวบันเทิงรีบขัดจังหวะเธอและเปลี่ยนเรื่อง

บอดี้การ์ดฉลาดพอที่จะปกป้องพวกเขาไม่ให้ใครเข้าใกล้ได้ยิน

ดวงตาของ ญานี เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันใด และเธอรู้สึกเสียใจมาก "ฉัน ฉัน... ฉันคือยานี่..."

"ฉันรู้."

“แล้วคุณ...”

“ตอนนี้ละครเริ่มแล้ว เราต้องเล่นต่อจนถึงคืนนี้ ไม่อย่างนั้นแม่จะยกโทษให้ไหมถ้ารู้ว่าเรายุ่ง”

คำพูดของเขาทำให้เธอตะลึง

อันที่จริง จููลส์ เกลียดการโกหกมากที่สุด

“ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ตัวตนของเธอแล้ว ฉันจะไม่ทำอะไรเธอ ฉันจะส่งเธอกลับพรุ่งนี้เช้า” เขายิ้มด้วยความรักและเอื้อมมือไปถูผมของเธอ

ทันใดนั้น ญานี ก็ร้องไห้ “โอเค”

เธอรู้ว่าเขารักเธอ

เขาไม่มีวันตกหลุมรัก ชินี Yales ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงที่ไม่ดี!

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องร้องไห้ กลับไปนอนได้แล้ว เจอกันพรุ่งนี้เช้า” ด้วยเหตุนี้ ชาร์ลส์จึงหันหลังกลับและขึ้นรถ

ญานี มองไปที่ ชาร์ลส์ ซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารด้วยน้ำตาคลอเบ้า เธอรู้สึกผิดมาก

อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มอันเปี่ยมด้วยความรักของชาร์ลส์ก็หายไปในรถทันที

เขาเกลียดการหลอกลวงที่สุด

สี่สิบนาทีต่อมา

พวกเขามาถึงคฤหาสน์แฮงค์

ระหว่างทาง ชินี ไม่สามารถนั่งนิ่งได้ ในทางกลับกัน จูลส์จับมือเธอและพูดคุยอย่างกระตือรือร้น

เธอทำได้เพียงตอบด้วยรอยยิ้มและเตรียมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

รูปลักษณ์ดังกล่าวทำให้จูลส์มีความสุขมากขึ้น เธอรู้สึกว่าลูกสะใภ้เชื่อฟังจริงๆ

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในบ้าน คนรับใช้มากกว่าหนึ่งโหลก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา พวกเขาหยิบกระเป๋าและจัดเสื้อผ้า

ทันทีที่พวกเขานั่งอยู่บนโซฟา คนใช้ก็เสิร์ฟชาดำชั้นดีให้พวกเขา

“นางอยู่ที่ไหน” จูลส์มองไปที่พี่เลี้ยงเซนและถาม

“คุณนายแฮงค์ คุณหลับไปแล้ว” พี่เลี้ยง เซนตอบอย่างเคารพ

จูลส์ยิ้มและคิดว่า "วันนี้เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ค่อยจะนอนเร็วนัก"

“พี่เลี้ยงเซน สั่งให้เชฟทำซุปให้ยานี่”

“ครับคุณผู้หญิง” พี่เลี้ยงเซนรีบไปที่ครัว

หลังจากกลับถึงบ้าน ชาร์ลส์ถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วนั่งบนโซฟาในชุดเสื้อเชิ้ตของเขา เขาดื่มกาแฟและมอง ชินี ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

ชินี ก้มศีรษะของเธอและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

“ยานี่ ดื่มชาหน่อย” จูลส์ชี้ไปที่ชาแล้วพูด

"ไม่เป็นอะไร." ชินี หยิบชาดำขึ้นมาและจิบ เธอคิดในใจว่าต้องหาข้ออ้างเพื่อพักผ่อนทันที

มิฉะนั้น เธอจะถูกเปิดเผยไม่ช้าก็เร็วหาก จููลส์ ยังคงถามคำถามของเธอต่อไป

“ยานี่ เนื่องจากคุณหมั้นกับชาร์ลส์ คุณสองคนจึงไม่ต้องฝึกการคุมกำเนิดอีกในอนาคต”

"กะเทย..."

เกือบจะในทันที ชาดำพุ่งออกมาจากปากของเธอราวกับน้ำพุ