คุณภรรยาเทพนักรบของผม นิยาย บท 15

คำพูดเหล่านั้นของเวินซูซูทำให้เฉินเหมยลี่โกรธจนปอดแทบจะระเบิดออกมา!

“ยัยผู้หญิงน่าเกลียด แกพูดว่าใครโง่เขลา? แล้วแกพูดว่าใครอัปลักษณ์กันฮะ?”

เฉินเหมยลี่พุ่งเข้าไปหาเวินซูซูด้วยความโกรธ!

เพียะ!

เวินซูซูตบออกไปหนึ่งฉาด และเฉินเหมยลี่ก็เซจนเกือบจะล้มลง

เธองงงวยและโมโห ท่วมท้นไปด้วยความโกรธ

ฉินเป่ยนั่งจิบชาข้าง ๆ อย่างสบาย ๆ แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าเวินซูซูจะอารมณ์ร้อนขนาดนี้ พอพูดคุยกันไม่ลงรอยก็ลงมือแล้ว

โชคดีที่เธอมีภูมิหลังที่ลึกล้ำ ไม่เช่นนั้นฉินเป่ยจะต้องคิดว่าตัวเองมีเรื่องลำบากแล้วเป็นแน่

หญิงแก่เฉินเหมยลี่คนนี้ทำร้ายใครจนเจ็บไม่ได้ แต่เธอข่มขู่คนได้

ฉินเป่ยนั้นไม่อยากเกี่ยวข้องใด ๆ กับเธอ!

“แก กล้าตบฉันเหรอ? แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? !”

ในขณะนี้ เฉินเหมยลี่ปิดหน้าเอาไว้พร้อมกับจ้องมองไปที่เวินซูซู ด้วยสายตาที่แทบอยากจะกินเธอเข้าไป

เพียะ!

เวินซูซูตบออกไปอีกฉาด

“แกเป็นใครฉันไม่รู้และไม่อยากรู้ด้วย แต่แน่นอนว่าแกไม่รู้แน่ ๆ ว่าฉันเป็นใคร! ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสแกมีชีวิตอยู่ต่อ คุกเข่าลงขอโทษคุณฉินซะ!”

“อะไร? แก แกให้ฉันคุกเข่าลงขอโทษฉินเป่ยที่เป็นนักโทษเหรอ?”

“แกคิดว่าแกเป็นใคร แล้วคิดว่ามันเป็นใครกัน?”

“มันคู่ควรแล้วเหรอ?”

เพียะ เพียะ……

เวินซูซูยิ่งตบก็ยิ่งเสพติด การตบสองสามครั้งนี้ทำให้ผิวของเฉินเหมยลี่ฉีก และเลือดเต็มไปหมด!

“โอ้ ๆ ……ฉันจะเอาแกถึงตาย แกรอฉันก่อนเถอะ!”

เฉินเหมยลี่ใกล้จะบ้าแล้ว เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาหยางลี่ลูกสาวของเธอ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หยางลี่ก็ปรากฏตัว

“ใครตบแม่ฉัน?”

“ฉินเป่ย? ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”

“เป็นนายที่ตบแม่ฉันเหรอ? นายรนหาที่ตายแล้ว!”

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าของเฉินเหมยลี่ หยางลี่ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

เฉินเหมยลี่เห็นลูกสาวปรากฏตัวมาแล้ว ก็รีบวิ่งไปหยุดตรงหน้าเธอพร้อมพรั่งพรูคำพูดไร้สาระต่าง ๆ มากมาย พูดฉอด ๆ ไม่ยอมหยุด ในตอนนี้ ฉินเป่ยพ่นใบชาที่อยู่ในปากออกมา ก่อนจะกางมือทั้งสองออกและมองไปยังเวินซูซูพร้อมกล่าวขึ้นว่า”เธอลงมือเอง และก็ตบเองนะ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย!”

พอเวินซูซูได้ยินคำพูดนี้ของฉินเป่ย ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งเมืองหยางตูเธอไม่เคยกลัวใครมาก่อน เธอวางมือข้างหนึ่งลงบนเอวทันที และมืออีกข้างก็ชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเอง พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “ฉันเป็นคนตบเอง แม่แกมันไม่มีการศึกษา แถมปากก็เหม็น ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นมลพิษต่อหูของคุณฉินแต่ยังเป็นมลพิษต่อโลกทั้งใบอีกด้วย!”

“ดังนั้น ฉันก็เลยอดที่จะลงมือสอนเธอไม่ได้ ทำไม เธอมีปัญหาเหรอ?”

“แกล่ะ แกจะคุกเข่าลงขอโทษคุณฉินพร้อมกับแม่แกเลยด้วยไหม? หรือว่าจะลองชิมรสชาติตบของฉันดูก่อน?”

“เหอะ ๆ คุณฉินเหรอ? เขาเป็นแค่นักโทษที่ผ่านการบำบัดมาแล้ว จะให้ฉันกับแม่ฉันคุกเข่าขอโทษให้แกอย่างงั้นเหรอ?”“

“เขาคู่ควรเหรอ?”

“แกเป็นใคร? แล้วแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“เธอได้ยินถูกแล้วล่ะ ฉันชื่อหยางลี่ ตระกูลหยางของฉันจะรวมกับตระกูลระดับสามเร็ว ๆ นี้ และฉันก็เป็นถึงคู่หมั้นของนายน้อยโจวหรือโจวห้าวของตระกูลระดับสามอย่างตระกูลโจว”

“ไงล่ะ? กลัวแล้วหรือยัง? ถ้ากลัวแล้วก็คุกเข่าลงขอโทษแม่ฉันซะ และแกกับฉินเป่ยก็ตบหน้าตัวเองร้อยครั้งซะด้วย!”

“เหอะ ๆ ฉินเป่ย คิดไม่ถึงว่านักโทษที่ผ่านการบำบัดมาแล้วแบบนายจะมีความสามารถขนาดนี้ นังบ้าสองคนที่สมคบคิดกันตอนอยู่ในโรงพยาบาลอยู่ไหนแล้วล่ะ?”

“สมคบคิดกับนังบ้านั่นเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? โชคดีที่ฉันแยกทางกับนายไปตั้งนานแล้ว!”

“ไม่งั้น……”

เพียะ!