อินทัชไม่ได้ไปไหนไกล เขาแค่หลบออกมาหน้าห้องตรวจ ยืนสงบสติเพื่อให้อารมณ์ที่ปั่นป่วนกลับมาคงที่
“หมออินทัช มีอะไรหรือเปล่าคะ”
เสียงหวาน ๆ เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง อินทัชเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครเขาก็ส่งยิ้มให้เธอบาง ๆ
“หมอรุ้งแพร”
“ค่ะ แพรเอง หมออินทัชเป็นอะไรไปคะ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย”
อินทัชส่ายหน้าเบา ๆ รุ้งแพรเหมือนจะถามต่อแต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ เธอส่งยิ้มให้อินทัช แววตาเต็มไปด้วยความเข้าอกเข้าใจทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้อะไรสักอย่าง
“มื้อเย็นนี้มีนัดหรือยังคะ หมออินทัชสนใจไปหาอะไรทานด้วยกันไหม” เธอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มหวานเจี๊ยบ รุ้งแพรเป็นคุณหมอคนเก่งอีกคนในสถาบันนี้ เธออายุเท่ากับอินทัช ตัวเล็ก หน้าตาน่ารักจนดูเหมือนเป็นนักศึกษามากกว่าแพทย์ชำนาญการ
รุ้งแพรมีนิสัยที่เข้าอกเข้าใจคนอื่นเสมอ เป็นเพื่อนร่วมงานคนเดียวที่อินทัชยอมให้ความสนิทชิดเชื้อมากกว่าหมอหรือเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ เพราะเธอไม่เคยทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“ผม..”
“หมออินทัชคะ!”
เสียงแว๊ด ๆ จากในห้องตรวจทำเอาสองคุณหมอสะดุ้งโหยง อินทัชหน้าเสีย เขาลืมไปเลยว่ามีคนรอให้เขาเข้าไปตรวจอยู่ในห้อง
อินทัชไม่เคยเสียสมาธิขนาดนี้มาก่อน เขาไม่รู้ว่าวันนี้สติมันหายไปไหนหมด มือทั้งสองยกขึ้นลูบใบหน้าแรง ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับรุ้งแพร
“ผมขอเข้าไปทำงานต่อก่อนนะครับ”
“คะ? อ๋อ ค่ะ”
อินทัชรีบกลับเข้าไปในห้องตรวจ เขาสวมถุงมือยางคู่ใหม่ แล้วนั่งประจำการที่เดิม ตำแหน่งเดิม
ตรงระหว่างขาของอลิษา
“คุณหมอปล่อยให้ฉันอ้าขาจนเมื่อย” อลิษาบ่นอุบ
“ขอโทษครับ ผมผิดเอง”
เมื่อคุณหมอแสดงออกถึงความรู้สึกผิดอลิษาก็ไม่ติดใจอะไรอีก เธอตื่นเต้นอีกครั้งเพราะผ้าคลุมถูกเปิดออกช้า ๆ ความรู้สึกเย็บวาบเข้ามาทักทายเป็นรอบที่สอง
“ครั้งนี้..”
อินทัชถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใบหน้าเคร่งเครียด คิ้วเข้มขมวดแน่นจนหัวคิ้วแทบพันกัน
“ผมต้องใช้ เอ่อ...นิ้ว”
“คะ?”
“เป็นการตรวจขั้นตอนสุดท้ายแล้วครับ ผมต้องใช้นิ้วสอดเข้าไปเพื่อตรวจหาความผิดปกติภายใน”
“นะ นิ้วของคุณหมอเหรอคะ”
“ครับ”
อลิษาหัวใจจะวาย เธอไม่ได้ศึกษามาก่อนว่าจะต้องถูกนิ้วคุณหมอสอดเข้ามา นิ้วจริง ๆ ที่ไม่ใช่เครื่องมือเย็น ๆ พวกนั้น เธอทั้งเขินทั้งกลัวแต่อีกใจก็อยากลอง
“มันจะเจ็บไหมคะ”
“ผมจะเบามือ”
อลิษารู้สึกร้อนไปทั้งหน้า คุณหมอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่าจะเบามือกับเธอ แค่นี้เธอก็เขินจนตัวแดงเป็นกุ้งต้มแล้ว
“งั้น ทะ ทำตามหน้าที่ของคุณหมอเถอะค่ะ”
“ขออนุญาตนะครับ”
อินทัชวางมือซ้ายลงบนท้องน้อย ในขณะที่มือขวาหุบเหลือเพียงนิ้วชี้และนิ้วกลาง จ่อเข้ากับปากทางที่ปิดแน่นสนิท แค่สัมผัสเบา ๆ อลิษาก็เกร็งตัวด้วยความตื่นเต้น
“อย่าเกร็งนะครับ”
“คะ คุณหมอ ฉัน..”
"นิดเดียวครับ ไม่นานก็เสร็จแล้ว"
อินทัชเอ่ยปลอบอย่างใจเย็น อลิษาไม่ใช่คนแรกที่เขาต้องปลอบโยนแบบนี้ มีผู้หญิงมากมายที่กลัวการตรวจภายในเพราะกลัวเจ็บ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อนแบบอลิษา
“ฉันตื่นเต้น”
‘ผมก็ตื่นเต้น’
อินทัชเคยปลอบผู้หญิงมามากมายก็จริง แต่ทุกครั้งเขาทำโดยไม่รู้สึกอะไร ต่างจากครั้งนี้ที่หัวใจของเขาเต้นถี่รัว คุณหมอหนุ่มเก็บความตื่นเต้นไว้ใต้หน้ากากอนามัย เขารอเวลาให้อลิษาลดความเกร็งลง ไม่เร่งรัดเพราะเข้าใจความรู้สึกของเธอดี อีกอย่าง.. เขาเองก็ต้องการเวลาให้ความตื่นเต้นของตัวเองลดลงเช่นกัน
“คะ คุณหมอ ทำเลยก็ได้ค่ะ”
อลิษาเอ่ยอนุญาต เธอหลับตาปี๋ในตอนที่นิ้วของคุณหมอเริ่มดุนดันเข้ามา ความเจ็บและความอึดอัดมากมายเข้ามาพร้อมกับนิ้วสองนิ้วนั้น แต่ในขณะเดียวกันมันก็มีความรู้สึกแปลก ๆ บางอย่างเกิดขึ้นด้วย
“อะ อ๊ะ!”
มันเสียว
คุณหมอมากประสบการณ์เหงื่อตก เขาหยุดมือหลังจากสอดใส่เข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว ในระยะห่างเพียงน้อยนิดเขาเห็นทุกอย่างชัดเจน ภาพที่ความสาวดูดกลืนนิ้วของเขา พร้อมกับขับน้ำหล่อลื่นออกมาเคลือบ
อลิษามีอารมณ์ระหว่างตรวจ
นับว่าเป็นสถานการณ์ที่ยากสำหรับอินทัช ปกติคนที่มาตรวจไม่ค่อยมีใครเกิดอารมณ์ระหว่างตรวจเพราะมัวแต่ตื่นเต้น แต่อลิษา.. พอผ่านความตื่นเต้นมาได้เธอก็เริ่มตอบรับการรุกรานของอินทัชด้วยอารมณ์วาบหวาม
“อาาา คุณหมอขา”
อินทัชอยากจะบ้าตาย เขาอยากจะหยุดทุกอย่างลงแล้วให้คนอื่นเข้ามาทำแทน แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมมือข้างนั้นถึงไม่ยอมขยับออกตามที่ใจคิด มันกลับดันเข้าไปลึกขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งสุดทาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย่มรักคุณหมอ