LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 69

พิษสวาท | ตอนที่ 68 | RED WINE -NC-

"ก็หนูดื่มไม่เป็นจริง ๆ นี่นา" ตะวันตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา เพราะเธอไม่เคยลิ้มลองของมึนเมาแบบนี้มาก่อนเลย และประสบการณ์ครั้งแรกที่แย่ที่สุดก็คือตอนที่รันเวย์เคยจับเธอกรอกปาก เธอยังจำรสชาติขมของมันได้ดี ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนตื่นขึ้นมามันปวดหัวมาก ๆ เลยด้วย

"มันไม่เหมือนครั้งแรกที่ลองหรอกน่า ครั้งแรกมันเหล้า...อันนี้ไวน์" รันเวย์พูดขึ้นเหมือนจะพอรู้ว่าเด็กสาวกำลังนั่งคิดอะไรอยู่

"เอ่อ...หนูกลัวเมาแล้วจะไม่มีคนดูแลเจ้าอ้วนนะคะ" ตะวันรีบเอาเด็กอ้วนขึ้นมาอ้างทันที

"ฉันดูให้ได้" รันเวย์เลิกคิ้วขึ้นและหันไปมองทางเซอร์เวย์ที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงเด็กเล็ก ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลมากนัก

"อีกอย่างเด็กนั้นหลับลึกขนาดนั้น ไม่ตื่นง่าย ๆ หรอก" เขาพูดดักทางเธอเอาไว้หมด ก่อนจะเคาะที่แก้วไวน์ซ้ำ ๆ อย่างกดดันเธอไปด้วย ซึ่งคนตัวเล็กก็ทำได้แค่จำใจลองกลั้นใจ ยกไวน์ขึ้นกระดกดื่มไปจนหมดแก้ว

"…." เด็กสาวเบิกตาโตขึ้นมาทันที รสชาติมันขมและรู้สึกถึงแอลกอฮอล์แรง ๆ ที่ตีขึ้นมาจากจมูกและขึ้นจี๊ดไปที่ศีรษะในทันทีที่กลืนลงคอไปเลย

"ใครเขาดื่มแบบนั้นกันละ.. เธอควรจะจิบไม่ใช่กระดกไปหมดแบบนั้น" รันเวย์หลุดยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นตะวันสะบัดหัวไปมา ใบหน้าเหยเกขึ้นมาทันทีที่ลิ้มรสชาติไวน์แดงรสชาติดีของเขาไป

"หู้ย...มันขมมากเลยนะคะคุณรัน" ตะวันพยายามกลืนน้ำลายตัวเองซ้ำ ๆ เพื่อให้รสชาติไวน์มันหายไป แต่เหมือนยิ่งกลืนเท่าไรมันก็ยังคงติดตราตรึงอยู่ที่ปลายลิ้นของเธออยู่ดี

"หึ ๆ " รันเวย์หัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะรินไวน์เติมใส่แก้วเดียวกันกับตะวัน และกระดกดื่มเหมือนเช่นเดียวกันกับเธอ

"รีบกินกันเถอะ เดี๋ยวอาหารเย็นแล้วจะไม่อร่อย" เขาพูดพร้อมกับเริ่มลงมือทานอาหารมากมายบนโต๊ะในทันที

ตะวันลุกขึ้นเตรียมจะเดินกลับไปทางห้องครัว

"จะไปไหน?" รันเวย์เอ่ยถาม พร้อมกับคว้าแขนของเธอเอาไว้ทันที

"หนูจะไปหยิบน้ำเปล่านะคะ" ตะวันเอ่ยตอบไปทันที

"อาหารอิตาเลียน ควรกินกับไวน์แดงเท่านั้น" เขากระชากตัวตะวันมานั่งที่ตักของตัวเองทันที

"ราคาอาหารมื้อนี้เกือบ 4 หมื่น ไวน์ขวดนี้อีกประมาณ 5 หมื่น เธอจะดื่มน้ำเปล่าให้มันเสียรสชาติทำไม?" เขาพูดขึ้นพร้อมกับเลื่อนถาดเนื้อแกะมาหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ และยื่นไปจ่อตรงริมฝีปากของเด็กสาวทันที

"โห่..แพงขนาดนั้นหนูคงไม่กล้ากินหรอกค่ะ" ตะวันหน้าเสียไปทันทีเมื่อได้รู้ราคามื้ออาหารตรงหน้า

"แต่ถ้าไม่กิน สุดท้ายก็เททิ้งนะ..แบบนี้ไม่เสียดายกว่าเหรอ?" รันเวย์ถามซ้ำอีกครั้ง และยังคงยื่นเนื้อแกะชั้นดีไปจ่อตรงริมฝีปากของเธออีกครั้ง

"ก็จริงแฮะ" ตะวันยิ้มเจื่อน ๆ ตอบกลับไปเบา ๆ

"เร็ว ๆ ฉันเมื่อยมือแล้วเนี่ย" รันเวย์ขึ้นเสียงเล็กน้อย เพราะเขาถือส้อมรอป้อนคนตัวเล็กอยู่นานแล้ว

ตะวันรีบอ้าปากเพื่อลองชิมดู ทันทีที่เนื้อแกะนุ่ม ๆ แตะเข้าไปที่ปลายลิ้น รสชาติของมันหอม หวาน อร่อยมาก และตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้กินอาหารที่อร่อยมากเท่านี้มาก่อนเลย

"เป็นไงอร่อยไหม?" เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นตะวันอึ้งกับรสชาติของมันไปพักใหญ่

"อร่อยค่ะ...อร่อยมาก ๆ เลย" เธอตอบเจ้านายไปตามตรง

"ในเนื้อแกะมีไวน์หมักอยู่นะ" เขาพูดกระซิบเบา ๆ ข้างหูของเธอ ในขณะที่สองมือก็กำลังใช้มีดคม ๆ หั่นเนื้อแกะออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ

ตะวันเริ่มกล้าที่จะลองชิมอาหารต่าง ๆ บนโต๊ะไปทีละเล็กทีละน้อย ด้วยความที่เธอไม่ค่อยจะคุ้นชินกับรสชาติของอาหารสักเท่าไร จึงค่อย ๆ ลองชิมไปเรื่อย ๆ แต่พอยิ่งกินไปก็ยิ่งรู้สึกกระหายน้ำ เธอก็ต้องจำใจจิบไวน์แดงไปเรื่อย ๆ เพราะรันเวย์ไม่ยอมให้เธอลุกจากตักของเขาไปไหนเลย