มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว นิยาย บท 3

เอี๊ยด!

ปากของเจ้าหย่งคังอ้ากว้างด้วยท่าทางไม่กล้าเชื่อ

พยาบาลข้างๆก็ตกตะลึงมองอย่างไม่เชื่อ

เป็นไปได้อย่างไร? จู่ๆ จะฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้อย่างไร?

ฉ้อโกงศพ?

"พ่อ......นั่นคุณพ่อเหรอ?"

"พ่ออย่าไป!"

ในเวลานี้ นั่วนั่วลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง

เย่เฟิงออกไปเพื่อหาเงินมาก่อน ซึ่งทําให้เจ้าตัวเล็กเต็มไปด้วยความไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด

เธอแค่ต้องการเมีพ่ออยู่เคียงข้างก่อนที่ตนสิ้นชีวิต

"นั่วนั่ว คุณตื่นแล้วจริงๆ!"

"พ่ออยู่ที่นี่พ่ออยู่กับนั่วนั่ว และไม่ไปไหน!"

น้ําตาของเย่เฟิงไหลออกมาอย่างดุเดือด และเขาก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ กระแสร้อนก็ไหลเข้าสู่ร่างของนั่วนั่วอย่างไม่นึกถึงชีวิตยิ่งขึ้น

ตื่นได้แล้ว!

มันมีประโยชน์จริงๆ นั่วนั่วฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ

เย่เฟิงตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น และความรู้สึกของการจากนรกสู่สวรรค์ทําให้เขาซึ่งเป็นผู้ชายร่างใหญ่ ก็ร้องไห้ออกมาดังๆ

จับมือเล็ก ๆ ของนั่วนั่วไว้แน่น ราวกับจับโลกทั้งใบ เขากลัวว่าทันทีที่เขาปล่อยทั้งหมดนี้จะกลายเป็นภาพลวงตา

หากปราศจากประสบการณ์โดยตรง จะไม่มีใครรู้สึกถึงความปีติยินดีของการสูญเสีย และการฟื้นคืนชีพ ตลอดจนความทุกข์และความทุกข์ทรมาน

"มือของพ่ออบอุ่นและสบายมาก!"

"พ่อคะ ทําไมพ่อถึงร้องไห้ พ่อไม่ร้องไห้ดีไหม"

ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของนั่วนั่ว เดิมกลายเป็นเลือดและเขาก็ยื่นมือเล็ก ๆ อีกข้างออกมาเช็ดบนใบหน้าของเย่เฟิง

"โอเค พ่อไม่ร้องไห้ พ่อดีใจมาก!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า นั่วนั่วตื่นขึ้นมาแล้วนั่วนั่วของพ่อมีชีวิตอยู่อีกแล้ว!"

เมื่อรู้สึกว่ามือเล็ก ๆ เช็ดหน้าของเขาอย่างเชื่องช้า เย่เฟิงก็รู้สึกสงบจิตสงบใจอย่างไม่เคยมีมาก่อน เขาร้องไห้และหัวเราะอย่างประหม่า

"พ่อนั่วนั่วอยากกลับบ้าน"

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และตอนนี้เธอยังคงต้องการหยุดพ่อของเธอจากการใช้จ่ายเงินกับเธอ

"โอเค พ่อจะพานั่วนั่วกลับบ้าน"

เย่เฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า

พอพูดไป เย่เฟิงก็ถอดปลั๊กท่อบนร่างของนั่วนั่ว และหยิบเด็กน้อยขึ้นมา และกําลังจะจากไป

"หยุดเถอะ ค่ารักษาพยาบาลและค่ายาที่คุณค้างชําระยังไม่ได้รับการชําระ คุณยังออกไปไม่ได้!"

จ้าวหย่งคังยืนอยู่ตรงหน้าเย่เฟิง

"เงินเท่าไหร่"

เย่เฟิงถามอย่างเย็นชา

"สามแสนแปดพันแปด!"จ้าวหย่งคังพูดพลางหยิบรายชื่อออกมา

"อะไรนะ? มันจะมากขนาดนี้ได้อย่างไร"

ใบหน้าของเย่เฟิง จมลงและเขาก็หยิบรายการและถาม

"นั่นนะสิ คุณคิดว่าห้อง ICUยาพิเศษจะใช้อย่างฟรีหรอ?

จ้าวหย่งคังเยาะเย้ย

"ทําไมยังมียาพิเศษอยู่ในรายการวันนี้? คุณไม่ได้หยุดลูกสาวของผม เพราะผมค้างชําระเหรอ"

เย่เฟิงเห็นความยุ่งยากของรายการและถามด้วยความโกรธ

"โอ้ ผมจำผิดพลาดเมื่อกี้ ยาพิเศษของลูกสาวคุณยังไม่หยุดวันนี้! รีบจ่ายเงิน ถ้าผมไม่ให้ยาลูกสาวคุณจะรอดได้ไหม"

ดวงตาของเจ้าหย่งคัง กะพริบสองสามครั้ง และพูดอย่างไม่ละอายใจ

"การฉีดฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนคืออะไร? คุณหมอใจดํา หลอกผมเพราะคิดว่าผมไม่เข้าใจเหรอ"

เย่เฟิงคว้าคอเสื้อของจ้าวหย่งคังด้วยความโกรธ และกระตือรือร้นที่จะฆ่าไอ้คนนี้

การฉีดฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนโดยทั่วไปจะใช้เพื่อปกป้องทารกในครรภ์ของหญิงตั้งครรภ์ หรือเพื่อรักษาความผิดปกติของประจําเดือน

นั่วนั่วอายุแค่ 5 ขวบ เขาจะใช้สิ่งนี้ได้อย่างไร?

หมอใจดําคนนี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้ช่วยคนไข้ แต่ยังสั่งยาตามอําเภอใจและโกงค่ารักษาพยาบาลที่สูงเสียดฟ้าของผู้ป่วย

มันบังคับให้คนตายจริงๆ!

"ปล่อยเถอะ อยากทําอะไร ผมแนะนําให้คุณจ่ายเงินอย่างเชื่อฟัง และคุณอยากหาเรื่องหรือ?คุณไม่รู้จักพลังของเจ้าหย่งคังในหยุนเฉิง!"

ถึงแม้ว่าถูกเปิดเผย เจ้าหย่งคังไม่ตื่นตระหนกและยังเตือนอย่างหยิ่งผยอง

"หึ ฉันอยากเห็นว่าคุณมีอํานาจแค่ไหน กล้าทําตัวไร้ยางอายขนาดนี้เลยเหรอ"

ในขณะนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้น

"เกิดอะไรขึ้น บอกประธานหวง ฉันเชื่อว่าเขาจะให้ความยุติธรรมแก่คุณ!"

หลีเอียนมองไปยังเย่เฟิง

เมื่อรู้ว่าเย่เฟิงจะพูดอะไรต่อไป เจ้าหย่งเฟิงมองเขาด้วยใบหน้าขอทาน

เย่เฟิงไม่ได้มองไปที่ผู้ชายคนนี้ด้วยซ้ํา และส่งใบเรียกเก็บเงินให้กับประธานหวงg:" นี่คือรายละเอียดการเรียกเก็บเงินที่ หมอเจ้ามอบให้ผม โปรดให้ประธานตั้งใจดูกาอนว่าตั้งแต่ที่ผมติดค้างเงินจนถึงตอนนี้ มันใช้เวลาเพียงไม่ถึงสองวัน แต่มีค่าใช้จ่ายมากกว่า 300,000 หยวน

ลูกสาวของผมอายุเพียงห้าขวบและเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวแบบมัยอีลอยด์ แต่มีโทโคไลติกส์และยาความดันโลหิตสูงอยู่ในรายการ และแทบไม่มียาคุมกําเนิดเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ปริมาณยาที่ใช้ใน 24 ชั่วโมงสูงถึง 10 กิโลกรัม แม้ว่าจะให้ช้างก็จะตายใช่ไหม"

ฉันเห็นว่าใบหน้าของประธานหวง ขุ่นมัวอยู่ครู่หนึ่ง และหลังจากฟังแล้ว เขาก็ตบหน้าเจ้าหย่งคัง

"จ้าวหย่งคัง คุณทําอะไรบ้าง! คุณกําลังทําให้โรงพยาบาลของเราเสื่อมเสีย! คุณถูกไล่ออกตั้งแต่บัดนี้เป็นต้น!"

เมื่อเจ้าหย่งคังได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกตะลึงและขอร้อง:"ประธานหวง ผมทําผิดพลาดบางอย่าง ผมสัญญาว่าจะไม่ทํามันอีก ขอให้โอกาสผมอีกครั้ง!"

"ความผิดพลาด คุณคือความผิดพลาดคุณเป็นคนโกง คุณกําลังโกง และคุณประมาทในชีวิตมนุษย์!"

ประธานหวงตําหนิด้วยความโกรธ

ในขณะนี้หลีเอียนกรนเบา ๆ และพูดอย่างไม่พอใจ:"แค่ไล่ออกหรอ ฉันคิดว่าควรส่งมอบให้กับเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายเพื่อจัดการและยื่นเรื่องเพื่อตรวจสอบอย่างรอบคอบ! ถ้า ประธานหวงไม่สะดวก ฉันสามารถให้คนจากฝ่ายกฎหมายของบริษัทฉันติดตามได้!"

"ใช่ครับ! ท่านประธานหวงพูดถูก สําหรับมอดโรงพยาบาลแบบนี้ ควรสอบสวนให้ถึงที่สุด! ไม่ต้องกังวลผมสัญญาว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง!"

"ผมจะโทรหาสํานักงานบังคับใช้!"

เมื่อประธานหวงได้ยินดังนั้น ท่านก็รีบพูด

เดิมทีเขายังอยากปกป้องเจ้าหย่งคัง แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของหลีเอียน เขาก็สิ้นสุดความคิดของเขาทันที

ตระกูล หลีเขาไม่สามารถรุกรานได้ และหลีเอียนอยากลงโทษเจ้าหย่งคัง ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถปกป้องได้เลย

อึ้ง!

เจ้าหย่งคัง ทรุดตัวลงกับพื้นเหมือนโคลนร้องไห้และขอร้อง:"ประธานหวงอย่ามำแบบนี้! คุณหลี ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าแล้ว!"

"นายเย่ นายเย่ โปรดเมตตาผมหน่อย ผมไม่กล้าอีกต่อไป! ปล่อยผมไป ปล่อยผมไป!"

ในที่สุดหมอใจดําก็คลานไปที่เท้าของเย่เฟิง และร้องไห้ด้วยน้ํามูกและน้ําตา

เขารู้ว่าสําหรับสิ่งที่เขาทํา ถ้าเขาถูกค้นพบจริงๆโทษจําคุกสิบหรือแปดปีจะถือว่าเบา

ชีวิตนี้จบลงแล้ว!

เย่เฟิงสูดลมหายใจอย่างเย็นชาและไล่จ้าวหย่งคังออกไป

"สงสารคุณ คุณเคยรู้สึกเสียใจกับคนป่วยและครอบครัวของพวกเขาที่คุณทําลายครอบครัวของพวกเขาหรือไม่"

"การเป็นคนนั้นผิดศีลธรรมเกินไป เมื่อการลงโทษมาคุณไม่สามารถทนได้!"