มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว นิยาย บท 5

“โธ่! ผมคิดว่าชีวิตคุณตกอยู่ในอันตราย!”

เหรินลิควินโกรธอย่างสิ้นเชิงและพูดอย่างเคร่งขรึม

ดร. หลิวในเสื้อคลุมสีขาวก็เยาะเย้ย:"อาการของนายน้อยเหรินในโรงพยาบาลของเราคงที่มาก! นายน้อยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดไมอิลอยด์เรื้อรัง ตอนนี้เขาอยู่ในระยะเรื้อรัง ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร!

ไอ้หนู คุณมาที่นี่เพื่อหาเรื่องเหรอ?"

“ผมไม่ได้บอกว่าเป็นเพราะลูคีเมียนะ! เด็กคนนี้ถูกพิศ!”

เย่เฟิงอธิบาย

ในเวลานี้ เขาเทพลังมังกรเข้าไปในดวงตา และเขาสามารถเห็นพิษสีน้ำเงินดำไหลอยู่ภายในร่างกายของเหลียงเหลียง

อีกไม่นานก็จะบุกเข้ามาในหัวใจแล้ว!

“ไอ้หนู คุณหมายความว่ายังไง?เป็นไปได้ไหมว่าโรงพยาบาลของเราจะวางยาพิษคนไข้!”

ดร.หลิวยิ่งโกรธมากขึ้น โดยชี้ไปที่เย่เฟิงและถามอย่างดุเดือด

“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น! อาหารบางชนิดก็เสริมกำลังกันเอง อาจไม่เป็นพิษในตัวเอง แต่หากกินรวมกันอาจถึงแก่ชีวิตได้!”

เย่เฟิงส่ายหัว

"ล้อเล่น เป็นไปได้ไหมที่สูตรของโรงพยาบาลเอกชนกว๋วต้องของเราจะทำผิดพลาดโง่ ๆ เช่นนี้ "

ดร. หลิวพูดอย่างเหยียดหยามและมองไปที่หัวหน้าเหรินด้วยความไม่พอใจ:"เถ้าแก่เหริน คุณอยากฟังเรื่องไร้สาระของเด็กคนนี้ไหม? คุณคิดว่าคุณจะเชื่อใจเราไม่ได้หรือ หรือปล่อยให้เด็กคนนี้ปฏิบัติต่อเจ้านายผู้สูงศักดิ์ของคุณ?"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้เหรินลี่ชวิ้น ก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว:"ดร. หลิว ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นแน่นอน!”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ตะคอกอย่างหนัก:"คุณหลีทำไมคุณไม่ปล่อยให้สุนัขของคุณหายไปล่ะ"

ในแวดวงด้านบนของหยุนเฉิง หลายคนเคยได้ยินเกี่ยวกับหลีเอียนในการหาลูกเขย และรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อสักครู่ที่ได้ยินคนขับพูดว่าเย่เฟิงเป็นคู่หมั้นของหลีเอียน เถ้าแก่เหรินก็นึกถึงคำคุณศัพท์หลายคำในทันที: คนที่ไม่เอาไหน ไร้ยางอาย และขี้เห่อ!

แล้วเขาจะเชื่อสิ่งที่คนแบบนี้พูดได้อย่างไร?

แถมลูกชายของเขายังต้องได้รับการรักษาที่นี่ ดังนั้นเขาจึงไม่ทำให้หมอที่นี่ขุ่นเคือง

เมื่อหลีเอียนได้ยินคำเรียกที่เถ้าแก่เหรินเรียกกับเธอ ดวงตาที่สวยงามของเธอก็ฉายแววด้วยความโศกเศร้า

เธอรู้ว่าเหรินลี่ชวิ่นโกรธมาก!

ความร่วมมือพังยับเยิน!

วินาทีต่อมา หลีเอียนกัดฟันและจ้องมองไปที่เย่เฟิง:"ฉันบอกให้คุณออกไป ไม่ได้ยินเหรอ? ฉันไม่อยากเห็นคุณอีกครั้ง!"

เมื่อเย่เฟิงได้ยินสิ่งนี้ ก็มีสีหน้าแสดงความนับถือตนเองปรากฏขึ้นบนใบหน้า

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นตัวตลก แต่เย่เฟิงยังคงให้คำแนะนำบางอย่างแก่เขาก่อนออกเดินทาง

ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่น เพียงเพราะเด็กน้อยบนเตียงในโรงพยาบาลเป็นผู้บริสุทธิ์!

เมื่อมองไปที่เลี่ยงเลี่ยง เย่เฟิงก็ดูเหมือนจะเห็นลูกสาวของตนแล้ว

"เมื่อมีอาการเป็นพิษ คุณสามารถแทงหัวแม่เท้าขวาของเด็กเพื่อให้เลือดออก และป้อนเลือดไก่ให้เขา 1 ออนซ์พร้อมๆ กันนี่อาจช่วยชีวิตลูกได้!"

หลังจากที่เย่เฟิงพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่หลีเอียนอีกครั้งและพูดว่า"ผมจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่คุณช่วยลูกสาวของฉันจ่ายคืนโดยเร็วที่สุด"

"เหอเหอ……"

หลีเอียนเยาะเย้ยอย่างดูหมิ่นและหันหลังกลับ โดยที่ไม่อยากมองดูเย่เฟิงอีกครั้ง

คนโกงที่เสี่ยงชีวิตเพื่อเงินจะชดใช้เงินได้อย่างไร?

ตนสับสนมาก จนคิดจะหาคนแบบนี้มาช่วยลูกชายของเหรินลี่ชวิ้นไปพบแพทย์ได้!

……

หลังจากถูกขับออกไปเย่เฟิงก็กลับมาที่โรงพยาบาลกลางอีกครั้ง

ในวอร์ดนั่วนั่วยังไม่ตื่นเลย

เมื่อมองดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของชายร่างเล็ก และมองไปที่ยาพิเศษที่เติมมา เย่เฟิงรู้สึกว่าความคับข้องใจที่เขาได้รับนั้นคุ้มค่า

ในขณะนี้ นั่วนั่วซึ่งหลับตาอยู่ ดูเหมือนจะหวาดกลัวกับบางสิ่งในขณะหลับ และมือเล็กๆ ของเธอก็คว้าขึ้นมาในอากาศโดยไม่ได้ตั้งใจ

“พ่อ พ่อ อย่าไปนะ”

“แม่ทิ้งนั่วนั่วออกไปแล้ว นั่วนั่วมีแต่พ่อ พ่อ พ่อ อย่าทิ้ง นั่วนั่ว…”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฟิงก็รีบคว้ามือเล็ก ๆ ของลูกสาว และปลอบใจเขาเบา ๆ ว่า"พ่ออยู่นี่ พ่ออยู่นี่"

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ดูเหมือนจะรู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือใหญ่ และเงียบลงทันที ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอมีรอยยิ้มอันสงบสุขพร้อมกับลักยิ้มเล็ก ๆ สองอันปรากฏขึ้น

ในเวลานี้ เครื่องมือทดสอบที่เชื่อมต่อกับร่างกายของเลี่ยงเลี่ยงส่งเสียงอย่างรวดเร็ว ซึ่งบ่งบอกว่าสัญญาณชีพของเด็กน้อยเริ่มเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!

“ช่วยลูกฉันเร็วเข้า! ลูกฉันมีปัญหาผมต้องให้โรงพยาบาลนี้ปิดร้านเลิกกิจการ!”

เหรินลี่ชวิ้นตะโกนด้วยดวงตาสีแดง

แต่ว่า ดร.หลิวรู้สึกตื่นตระหนกอยู่พักหนึ่งและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ไอ้เวร! ยืนทำอะไรอยู่ ช่วยลูกผมเถอะ!”

เหรอนลี่ชวิ้นตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

ไอ! ไอ!

ปากและจมูกของเลี่ยงเลี่ยงยังคงมีเลือดออก ร่างกายของเขาเริ่มกระตุก และใบหน้าของเขาเป็นสีฟ้าอย่างน่ากลัว

“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น?เมื่อกี้ยังสบายดีอยู่!”

ดร.หลิวพึมพำ ไม่มีทางที่จะเริ่มได้รู้ควรทำยังไงดี

เมื่อเหรินลี่ชวิ้น เห็นลูกชายของตนอาเจียนจนมีเลือดออก เขาก็แทบคลั่ง และแม้แต่ชายร่างใหญ่ก็ร้องไห้

ในขณะนี้ จู่ๆหลีเอียนก็ได้ยินคำแนะนำของเย่เฟิงก่อนออกเดินทาง เธอลังเลและพูดว่า"เป็นไปได้ไหมที่เหลียงเหลียงถูกวางยาพิษจริงๆ คุณอยาก...ลองวิธีที่เย่เฟิงเพิ่งพูดดูไหม"

หลังจากคำพูดจบลง เหรินลี่ชวิ้นดูเหมือนจะเข้าใจฟางเส้นสุดท้ายแล้ว

"ใช่! ใช่! เขาพูดว่าอะไร เขาพูดว่าอย่างไร"

ด้วยความสิ้นหวังจิตใจของเขาไม่ทำงานเลย

หรือว่า เนื่องจากความดูถูกภายในของเขาที่มีต่อเย่เฟิง เขาจึงไม่ตั้งใจฟังเลย

“แทงนิ้วเท้าขวาของเลี่ยงเลี่ยงเพื่อให้เลือดออก และเอาเลือดไก่ไปพร้อมๆ กัน!”

หลีเอียนจำมันได้ชัดเจน

“ไหลเลือด!รีบไหลเลือดให้ลูกชายของผม!”

“มีเลือดไก่มั้ยเลือดไก่!”

เหรินลี่ชวิ้นจับดร.หลิว และคำรามด้วยความโกรธ