มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 585

หลังจากที่พวกเขามาถึงตรอกเล็ก ๆ แล้ว เฟนด์ก็มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีใครตามพวกเขามาหรือเปล่า ก่อนที่จะพูดอย่างจริงจังว่า “ต่อไปนี้ห้ามพูดถึงว่าฉันดูเหมือนนักรบสูงสุดอีก ฉันแค่อยากมีชีวิตที่สงบสุขและไม่อยากถูกรบกวน!”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็พลิกฝ่ามือและโชว์ป้ายประจำตัวสีดำออกมา ป้ายประจำตัวนั่นดูมีอำนาจมากและมีรูปมังกรอยู่บนนั้น

เฟนด์เก็บป้ายประจำตัวทันทีหลังจากที่สกายเลอร์พยายามแอบดู

ชู่วว!

สกายเลอร์หายใจเข้าอย่างแรงหลังจากที่เขาแอบดูป้ายนั่น เขาคุกเข่าทันที “ราชาแห่งสงครามสกายเลอร์ เซเลสติโนคำนับท่านนักรบสูงสุดและขอบพระคุณมากที่ช่วยชีวิตผมไว้เมื่อหลายปีก่อน ลูกศิษย์ของผม ลูกน้องและผมอยากจะตอบแทนท่านนักรบสูงสุด แต่เราไม่เคยได้รับโอกาสนั้นเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมใฝ่ฝันมากว่าจะได้มีโอกาสพบท่าน และในที่สุดความฝันของผมก็เป็นจริง!”

ดวงตาของสกายเลอร์แดงก่ำเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง หลายปีก่อนเฟนด์ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตของเขาไว้เท่านั้น เขายังช่วยชีวิตผู้ใต้บังคับบัญชาและครูฝึกหัดของเขาอีกสองสามคนด้วย

เฟนด์ตกใจ แต่เขาเข้าใจความรู้สึกของสกายเลอร์ เขาช่วยให้สกายเลอร์ลุกขึ้น “ทำไมคุณไม่ลุกขึ้นมาก่อน ถ้าคนอื่นเห็นคุณทำแบบนี้ ฉันจะเดือดร้อนนะ! ต่อไปนี้ห้ามเรียกฉันว่าท่านนักรบสูงสุดอีก เรียกฉันว่าเฟนก็พอ!”

“ครับผม ผมเข้าใจแล้ว!” ในที่สุดสกายเลอร์ก็เข้าใจอะไรบางอย่างและยิ้มอย่างเขินอาย “ผมขอโทษเรื่องเมื่อวันก่อน ผมโง่เกินไปและเกือบจะทำให้ตัวตนของคุณเปิดเผย โชคดีที่เทพีแห่งสงครามช่วยอธิบายทุกอย่างในนามของคุณ ผมคิดว่าคุณดูเหมือนนักรบสูงสุดมาก และในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ผมก็สงสัยจริง ๆ ว่าทำไมคนสองคนถึงได้มีหน้าตาเหมือนกันนัก”

เขาหยุดยิ้มอย่างเขินอายไม่ได้ “ไม่ใช่แค่พวกเขา ผมก็อยากเป็นบอดี้การ์ดและตอบแทนคุณด้วยเหมือนกัน!”

เฟนด์โบกมืออย่างรวดเร็ว “อย่านะ คุณกำลังพยายามทำให้ฉันกลัวเหรอ? คุณมาที่บ้านของฉันและดื่มกับฉันก็ได้ แค่บอกว่าคุณมาเยี่ยมลูกน้องของคุณเพื่อเป็นข้ออ้าง มันจะไม่เป็นการเปิดเผยตัวตนของฉันว่าเป็นนักรบสูงสุดเหรอถ้าคุณมาเป็นบอดี้การ์ดให้ฉัน? คุณเป็นคนสำคัญ ดังนั้นคุณควรใช้เวลานี้เพื่อไปพักผ่อน!”

“ฮ่าฮ่า ก็ได้! ผมเข้าใจสิ่งที่คุณพยายามจะพูด งั้นต่อไปในที่สาธารณะ ผมจะเรียกคุณในฐานะหัวหน้าผู้บัญชาการเฟนด์ วู๊ด!” สกายเลอร์หัวเราะและส่งเฟนด์ออกไป “ผมจะกลับไปและบอกให้พวกเขารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ สักห้าสิบคนพอไหม?”