มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 730

ขณะนั้นเมอาก็พูดขึ้นมา “จริง ๆ แล้ว ฉันก็ไม่มั่นใจว่าพวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหมในตอนนี้ แม้ว่าฉันจะขอให้เขาช่วยเหลือฉัน แต่มันก็ค่อนข้างเป็นไปได้ที่เขาจะปฏิเสธฉัน แต่ฉันก็จะลองดูแล้วกัน!”

เธอรีบควักโทรศัพท์ของเธอออกมาอย่างไม่เต็มใจ และโทรหาเบอร์ของเจอรัลด์

เธอรู้สึกขัดแย้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อถูกบังคับให้ขอร้องความช่วยเหลือจากใครบางคนที่เธอดูถูก และไม่ต้องเอ่ยถึงความจริงที่ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยทำร้ายเขาด้วยคำพูดที่เจ็บปวดในอดีตนั้น

แต่เธอก็ต้องการความช่วยเหลือของเจอรัลด์เพื่อแก้ปัญหานั้นอย่างแท้จริง

มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเจอรัลด์มาก่อน ที่เมอาคนที่หยิ่งยโสราวกับนกยูง จะโทรหาเขาในช่วงเวลานี้ได้

ในชั่วขณะนั้น เขาถึงกับระเบิดหัวเราะออกมากับตัวเอง

“เป็นอะไรไปล่ะ?”

เจอรัลด์ถาม

“เจอรัลด์ นาย… นายรู้จักคุณซาไทร์ใช่ไหม?” น้ำเสียงของเมอาแผ่วเบาอย่างมาก

“ใช่ ฉันรู้จักเขา! แค่บอกฉันมาว่าเธอต้องการจะพูดอะไร!” เจอรัลด์กล่าวเบา ๆ

“นายน่าจะรู้ดีว่า พวกเราตกอยู่ในปัญหาใหญ่กันตอนนี้ ถ้านายรู้จักเขาจริง ฉันก็หวังว่านายจะสามารถช่วยแนะนำพวกเราให้เขาได้หรืออย่างน้อยที่สุด ก็เอ่ยชื่อของพวกเราต่อหน้าเขา!”

“โอเค ขอบคุณค่ะ!”

น้ำเสียงของเมอาฟังดูน่ากังวลใจ

เธอเปิดประตูและเข้าไปในห้องประชุม เพื่อค้นพบว่ามันเต็มไปด้วยผู้คนจนเต็มห้องได้

พวกเขาส่วนใหญ่คือคนวัยกลางคน และเลขาของพวกเขาก็อยู่ที่นั่นด้วยกันกับพวกเขาเหมือนกัน

มีผู้คนอย่างน้อยถึงสี่สิบคนที่นั่งอยู่ด้านใน

ชายวัยกลางคนเกือบจะทั้งหมดเหล่านั้นคือนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในจังหวัดซอลฟอร์ด

เมอารู้จักพวกเขาไม่กี่คนจากการอ่านหนังสือพิมพ์

อิซาเบลในทางกลับกัน รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้คือบุคคลที่มีอิทธิพล

ดังนั้น บรรยากาศจึงกลายเป็นตรึงเครียดขึ้นมาฉับพลัน

สิ่งที่ทำให้ทั้งเมอาและอิซาเบลกังวลใจมากก็คือความจริงที่ว่าเจอรัลด์กำลังนั่งอยู่ตรงที่นั่งอันทรงเกียรติตรงโต๊ะประชุมนั้น