มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 763

เมื่อได้ยินน้ำเสียงบูดบึ้งของประธานกอร์ดอน ไซลาจึงไม่สามารถหัวเสียงดังอีกต่อไปได้เลยจริง ๆ

…มัน…มันคือเรื่องจริงหรือเปล่า?

ตั้งแต่ตอนนั้น ไซลาก็เกลียดมันอยู่เสมอ เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอเห็นใบหน้าที่สิ้นหวังของเจอรัลด์ เธอไม่อาจจริงจังกับเขาได้

แค่ไม่กี่ปีตั้งแต่พวกเขาพบกันครั้งสุดท้าย…เจอรัลด์เปลี่ยนไปมาขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?

ทำไมบุคคลที่มั่งคั่งและมีอิทธิพลมากมายขนาดนี้ ถึงทำตัวเคารพและสุภาพต่อเขามากขนาดนี้ล่ะ?

สิ่งเหล่านี้จะเป็นไปได้ยังไง?

คำถามทั้งหมดเหล่านี้ดังก้องอยู่ในใจของไซลา เจอรัลด์เพียงเมินเฉยต่อเธอ โดยเลือกที่จะพูดคุยกับประธานกอร์ดอนและคนอื่น ๆ ต่อไปแทน

จากนั้นงานเลี้ยงก็ดำเนินต่อไปใหม่ประมาณครึ่งชั่วโมง ก่อนเจอรัลด์จะกล่าวลาประธานกอร์ดอนและคนที่เหลือ เอาตามตรงเขาก็อยากจะจากไปตั้งนานแล้ว

ขณะที่ที่เขาออกจากโรงแรมไป คนกลุ่มใหญ่ก็ตามไปส่งเขากัน

ก่อนที่เขาจะจากไป เอเลน่าก็กระซิบบางอย่างข้างหูพ่อของเธอก่อนจะแลบลิ้นออกมา เธออยากจะจากไปพร้อมกับเจอรัลด์ และตามปกติแล้วพ่อของเธอก็ตกลง

ไซลาเองกำลังรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก ขณะที่เธอออกจากโรงแรมมาด้วยกันกับวินซี่เพื่อส่งเจอรัลด์

เมื่อในที่สุดพวกเธอเห็นเขาอีกครั้ง เจอรัลด์ก็เพิ่งขึ้นไปบนจักรยานสามล้อไฟฟ้าของเขา อย่างไรก็ตามคราวนี้ เอเลน่ากำลังนั่งอยู่หลังเขา

ในขณะที่ก่อนหน้านี้วินซี่รู้สึกอับอายที่เจอรัลด์ขี่จักรยานสามล้อไฟฟ้า เธอก็พบว่ามันน่าแปลกที่เธอไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันอีกต่อไปแล้ว

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเอเลน่าจะเป็นหญิงสาวที่สวยเช่นนี้ แต่จริง ๆ แล้วเธอก็ดูเหมือนจะมีความสุขที่ได้นั่งข้างหลังรถจักรยานสามล้อไฟฟ้านั่น วินซี่ก็จะไม่รังเกียจที่ได้นั่งที่นั่นด้วยเองแล้วในตอนนี้!

เธอได้ข้อสรุปว่าอารมณ์ที่ซับซ้อนเหล่านี้เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เธอตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วเจอรัลด์เป็นใคร เอาตามตรงวินซี่ก็รู้สึกค่อนข้างช็อก และกลัวกับเหตุการณ์ที่พลิกผลันนี้

มันเกือบจะเหมือนราวกับว่าเธอตกอยู่ในความฝันหนึ่ง

ในทางกลับกัน ไซลากลับรู้สึกวิตกกังวลมาก จนเธอถึงกับร้องไห้ออกมาในที่สุด ขณะที่เธอยังมองเจอรัลด์