มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 767

“พวกเราอยู่ที่ไหนกันตอนนี้?” ยูนัสถาม ใบหน้าของเขาซีดเซียวเหมือนกับกระดาษแผ่นหนึ่ง

“ผมก็ไม่มั่นใจมากนักเหมือนกันครับ…แม้พวกเราจะสามารถหนีจากคนของเจอรัลด์ ตอนพวกเราบังเอิญพบกับพวกเขาในถนนหลักมาได้ แต่พวกเราก็หลงทางออกมาไกลมากเกินไป และมันเป็นเพียงดินแดนแห้งแล้งรอบ ๆ ตัวเราเท่านั้นครับตอนนี้!” คนขับรถตอบกลับ เสียงของเขาเขาสั่นด้วยความกลัว

แม้ก่อนหน้านี้พวกเขาคาดเดาไว้ว่าพวกเขาจะหนีรอดไปได้โดยไม่เป็นไร แต่พวกเขาก็ไม่คาดคิดว่าคนของเจอรัลด์จะขัดขวางพวกเขาอย่างฉับพลันในถนนหลักที่นำไปสู่เมืองเมย์เบอร์รี่!

ขอบคุณยามคำ่คืนได้คืบคลานเข้ามาแล้วในตอนนั้น และเนื่องจากคนขับรถก็เป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่ง เขาจึงจะสลัดพวกเขาออกไปได้ในท้ายที่สุด

แม้พวกเขาหนีคนของเจอรัลด์ได้สำเร็จในขณะนี้ แต่ตอนนี้พวกเขาก็หลงทางเช่นกัน

“ทำไมฉันถึงจะยังจ่ายให้นายด้วยนะ ถ้างั้น?! ไอ้โง่เอ้ย!” ยูนัสตะคอกใส่

พวกเขาอยู่ไกลจากตัวเมือง และความมืดมนของบริเวณรอบ ๆ ก็เพียงแต่จะทำให้ยูนัสยิ่งหดหู่ใจมากขึ้นเท่านั้น

เป็นตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ในระยะไกล ลมยามค่ำคืนที่หนาวเย็นก็ยิ่งทำให้พวกเขาเย็นสันหลังวาบด้วยความกลัว

ครู่ต่อมา ก็สามารถเห็นไฟกระพริบได้จากกระจกมองหลัง

พวกเขาไม่รู้ว่ารถมากมายแค่ไหนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาในเวลานี้ แต่เมื่อยูนัสเห็นรถที่กำลังไล่ตามมาให้ทันอย่างรวดเร็วนั้น เขาก็ตะโกนขึ้นมาทันที “เร็ว ๆ หน่อยสิ!”

จากนั้นยูนัสก็หยิบโทรของเขาออกมา และเริ่มโทรหาแม่ของเขา

“ตอนนี้ลูกกำลังเดินทางกลับมาใช่ไหม? พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของแม่ดังนั้นก็อย่าลืมกลับมาให้ทันเวลาด้วยล่ะ!”

“แม่! ช่วยผมด้วย! บางคนกำลังพยายามขัดขวางไม่ให้ผมเข้าเมืองเมย์เบอร์รี่!”

“มันคืออะไรกัน ลูก? สัญญาณที่นั่นไม่ดีหรือเปล่า? แม่ไม่ได้ยินลูกเลย!” แม่ของยูนัสตอบกลับ