มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 834

โรสกล่าว

“ฮึ่ม! เธอสามารถไปได้ถ้าเธอต้องการจะไป! ยิ่งไกลจากสายตา ก็ยิ่งเลือนลางในสมอง!” ท่านผู้หญิงเยลแมนตอบสนองอย่างเย็นชา

จากนั้นเธอก็หันหลังกลับเพื่อดูสถานการณ์ของงานเลี้ยง

“เกิดอะไรขึ้นกัน? มีแขกผู้มีเกียรติมากมายในงานเลี้ยงวันเกิดของฉันเมื่อปีก่อน ในตอนนี้พวกเขาทั้งหมดไปไหนกันล่ะในปีนี้?”

ท่านผู้หญิงเยลแมนตระหนักถึงเรื่องบางอย่างที่ผิดปกติขึ้นมาได้ฉับพลัน

ยูม่าตอบกลับ “ครับ มันรู้สึกค่อนข้างแปลก ๆ ทำไมถึงมีแขกไม่กี่คนที่นี่ในวันนี้กัน? ผมหมายถึง ผมเชิญพวกเขาเป็นการส่วนตัวให้มางานเลี้ยงแล้วไม่ใช่หรือไง?”

บนใบหน้าของท่านผู้หญิงเยลแมนมีสีหน้าบูดบึ้ง

เธอส่งสัญญาณให้พ่อบ้านของเธอ เชลดอน ให้ก้าวออกมาข้างหน้า

เธอถามเขาเกี่ยวกับระดับผู้ที่มาร่วมงานที่ตกต่ำสำหรับแขกที่พวกเขาได้เชิญโดยเฉพาะให้มางานเลี้ยงนี้

เชลดอนตอบกลับ “ท่านผู้หญิงเยลแมน ผมขอโทษครับแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น แขกผู้มีเกียรติและหุ้นส่วนมากมายที่พวเราเชิญต่างก็โทรมาบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน และพวกเขาไม่สามารถมาที่นี่ได้อีกต่อไป พวกเขาเพียงขอให้ผมแสดงความยินดีกับคุณในนามของพวกเขา! สำหรับตอนนี้ มีประธานของบริษัทต่าง ๆ มากกว่าสามสิบคนที่โทรหาพวกเราเพื่อแจ้งให้พวกเราทราบถึงการไม่เข้าร่วมของพวกเขาครับ!”

“อะไรนะ?”

ท่านผู้หญิงเยลแมนระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างโกรธเคือง “ฮึ่ม! ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ พวกเขาต้องวางแผนเรื่องนี้ด้วยกันแน่! ดูเหมือนตระกูลของเราจะดวงตกแล้วตอนนี้! ถ้าเป็นยี่สิบสามสิบปีก่อนแล้วล่ะก็ สถานที่แห่งนี้ก็คงอัดแน่นไปด้วยผู้คนแล้วเมื่อไหร่ก็ตามที่ตระกูลเยลแมนจัดงานเลี้ยง แต่ตอนนี้ผู้คนไม่แม้แต่จะสนใจที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วยซ้ำ แม้หลังจากที่ฉันได้ส่งคำเชิญให้พวกเขาเป็นการส่วนตัวก็ตาม!”

ยูม่าและคนที่เหลือยังคงนิ่งเงียบ

“ยูม่า เธอได้รับโครงการที่แม่ขอให้ไปประมูลมาแล้วหรือยัง? หรือพวกเรากลับมากันมือเปล่าหรือเปล่า?” ท่านผู้หญิงเยลแมนถาม

“การหมุนเวียนเงินทุนของเราคือปัญหาหลักตอนนี้ครับ คุณแม่ ผมกำลังจัดการกับมันโดยเร็วที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ผมจะคิดวิธีแก้ปัญหาสำหรับปัญหาห่วงโซ่อุปทานก่อนจะสิ้นสุดวันพรุ่งนี้ หลังจากนั้น ผมจะพยายามซื้อโครงการที่มีกำไรงามมาให้ได้ครับ!” ยูม่าตอบกลับ

“โอ้วพระเจ้า บ้านของเราไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้านอีกต่อไปแล้ว และสิ่งเดียวกันนี้ก็เกิดขึ้นกับธุรกิจสายเลือดของเรา!? พวกเราจะหล่นไปข้างหลังตระกูลหลงและควาร์ริงตันง่าย ๆ แบบนี้จริง ๆ ใช่ไหม?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างหดหู่ใจ

ทันทีทันใดนั้น

พ่อบ้านก็พุ่งเข้ามาในคฤหาสน์จากทางเข้าหลักอย่างฉับพลัน

“คุณนายครับ คุณนาย!”

“เกิดอะไรขึ้นกัน เชลดอน?” ท่านผู้หญิงเยลแมนถาม

“คุณ…คุณควรรีบออกมาดู มีขบวนรถข้างนอกพร้อมกับของขวัญให้คุณครับ!”

เชลดอนกล่าวและเขาก็ดูประหม่ามาก

“ฮะ?”

ท่านผู้หญิงเยลแมนรู้สึกประหลาดใจ