มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 833

“กำไลหยกของฉัน!”

กำไลหยกนั้นถูกทำให้แตกเสี่ยง ๆ เป็นล้านชิ้นได้

ดวงตาของแคทเธอรีนเยิกกว้างขึ้นจากความช็อก

เบก็ถึงกับตะลึงงันไปกับสิ่งที่ยูราเพิ่งทำไป

กำไลหยกนั้นเป็นทรัพย์สินล้ำค่ามากที่สุดในครอบครัวของพวกเธอ

ยายของเธอได้มอบกำไลหยกนี้ให้แม่ของเธอก่อนที่มันจะถูกส่งต่อมาให้เบ

เหตุผลที่ทำไมแคทเธอรีนเต็มใจจะปล่อยกำไลนี้ไป เพื่อเป็นของขวัญให้กับท่านผู้หญิงเยลแมนนั้นก็ค่อนข้างธรรมดา

ในเวลานี้สามีของเธอยังคงนอนอยู่บนเตียงเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ และก็ไม่มีความหวังสำหรับเธออีกแล้ว

เธอหวังว่าลูกสาวของเธอจะสามารถพิสูจน์ตัวเอง และได้รับการเอาใจใส่จากตระกูลเยลแมนสักวันในอนาคตได้

ตราบใดที่ท่านผู้หญิงเยลแมนพอใจและถูกใจ งั้นเบก็จะสามารถก้าวหน้าขึ้นได้แน่

ถ้าไม่เช่นนั้น หากโรสได้รับอนุญาตให้ควบคุมบริษัทอย่างเต็มที่ในอนาคตล่ะก็ งั้นความพยายามทั้งหมดก็จะสูญเปล่าอย่างแท้จริง สำหรับเบและครอบครัวของเธอ

แต่ตอนนี้ปราการแห่งความหวังสุดท้ายนี้ก็ถูกทุบลงกับพื้นแข็งที่เย็นยะเยือก!

เห็นได้ชัดว่ายูราทำแบบนี้อย่างจงใจ!

“เอากำไลหยกของฉันคืนมานะ! ฉันต้องการให้เธอชดใช้ให้สำหรับกำไลหยกของฉัน!”

สายตาของแคทเธอรีนแดงก่ำ และถูกทำให้ตาบอดด้วยความโกรธจัด ขณะที่เธอพุ่งเข้าไปหาและคว้าคอเสื้อยูราอย่างแรง

ทุกคนที่งานเลี้ยงวันเกิดหยุดในสิ่งที่พวกเขากำลังทำกันและจ้องไปยังที่มาของความโกลาหลนี้

“หยุดนะ! เธอยังคงรู้ว่าจะทำตัวยังไงอยู่ไหม?!”

ท่านผู้หญิงเยลแมนตะคอกใส่พวกเขาทั้งคู่อย่างเย็นชา อย่าลืมว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใส่ใจเกี่ยวกับภาพลักษณ์ในที่สาธารณะของเธอ

“คุณแม่! ยูราทำมันอย่างตั้งใจ! เขาจงใจทำกำไลหยกมังกรของดิฉันพังนะคะ!” แคทเธอรีนร้องทุกข์ด้วยน้ำเสียงคับอกคับใจ

“โอ้ว! มันก็แค่กำไลห่วย ๆ อยู่ดี! มันมีโอกาสที่จะเป็นของปลอมด้วยซ้ำไป! แต่ถ้ามันเป็นของแท้แล้วยังไงล่ะ?”

“เธอไม่แก่มากเกินไปหน่อยเหรอที่จะทะเลาะกับรุ่นเด็ก ๆ ของตัวเองน่ะ? เธอไม่ละอายใจเลยหรือไง?”

ป้าสองพูดโพล่งขึ้นมา

“วันนี้เป็นวันเกิดของคุณแม่ แต่เธอกำลังพยายามที่จะหาเรื่อง เธอช่างดื้อรั้นเสียจริง!? เธอช่วยทำตัวให้ดี ๆ ไม่ได้เลยหรือไง?”

“โอเค พอได้แล้ว! ‘นี่ก็ไม่ใช่อะไรนอกจากกำไลหยกชิ้นหนึ่ง!’ ไม่มีอะไรที่พวกเราจะทำได้แล้วในตอนนี้ เนื่องจากมันก็พังไปแล้ว ฉันก็แก่เกินไปที่จะสวมของเช่นนี้ได้อยู่ดี! สิ่งที่โรสพูดก็ไม่ได้ผิดเสียทีเดียว เธอจำเป็นต้องเอาความโกรธไปลงกับยูราแบบนี้จริง ๆ ด้วยเหรอ?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างส่ง ๆ

เจอรัลด์ยังคงเอาแต่เงียบและเขาก็ไม่ได้พูดอะไรเลยทั้งนั้น

“คุณแม่คะ ฉันคิดว่าคุณต้องตำหนิเบและทำให้เธออยู่ในทางที่ถูกต้อง เธอเอาแต่เคลิ้มหลับระหว่างทำงาน การคาดเดาของดิฉันก็คือเธอ เพียงมาที่นี่เพื่อจะถลุงเงินมรดกทั้งหมดก็แค่นั้น! พวกเราไม่ควรปล่อยเรื่องนี้เกิดขึ้นต่อไปได้นานกว่านี้นะคะ!” โรสยังคงพูดต่อไป

แคทเธอรีนจ้องโรสกลับอย่างฉับไว “เธอหมายความว่ายังไง? เบไม่ได้ทำงานหนักให้กลุ่มของพวกเราเมื่อไหร่กัน?”

“พวกเธอทุกคนควรหยุดโต้เถียงกันซะเดี๋ยวนี้! ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าพวกเธอคนไหนกำลังพูดความจริงอยู่ นอกจากคนเฉพาะคนเหล่านั้นเท่านั้นที่คู่ควรจะได้รับรางวัลใด ๆ ทุกรูปแบบ! เบ ย่าจะจับตามองเธอตั้งแต่นี้ต่อไป ถ้าเธอไม่เป็นไปตามที่ย่าคาดหวังล่ะก็ อย่ามาโทษย่าว่าทำตัวใจร้าย เมื่อวันนั้นมาถึงก็แล้วกัน!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวเตือน

“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณย่า ไม่จำเป็นต้องต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับหนูหรอกค่ะ ถ้าป้าใหญ่พูดว่าเธอกำลังพูดความจริงอยู่ งั้นก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ! หนูรู้สึกไม่ค่อยดี ดังนั้นหนูขอตัวกลับไปก่อนแล้วกัน ขอให้สนุกกับงานเลี้ยงนะคะ!”

เธอตอบกลับด้วยดวงตาที่แดงอย่างพร่ามัว

เธอลุกขึ้น และจากไปทันทีหลังจากกล่าวไปแบบนั้น

“เบ! เบ!”

แคทเธอรีนไล่ตามลูกสาวของเธอไป

เจอรัลด์ขมวดคิ้ว ดูเหมือนราวกับว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โรสและลูกชายของเธอ ยูรามุ่งเป้ามาที่เบและแม่ของเธอ

ด้วยความรู้สึกเป็นห่วงสภาพของเบ เจอรัลด์จึงตามหลังแคทเธอรีนไปด้วยเหมือนกัน

“เห็นไหมคะ คุณแม่? ถ้าเบทำตัวแบบนี้ต่อหน้าคุณแม่ได้ มันก็ไม่ยากที่จะจินตนาการได้ว่าปกติเธอทำตัวอย่างไรต่อหน้าดิฉันในสถานที่ทำงาน!”