มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 852

“ยัยเด็กโง่ อยู่นี่เอง! ฉันตามหาแกไปทั่วเลย! ฉันยังโทรหาแกด้วยซ้ำแต่แกก็ไม่รับเลย! รู้ไหม ย่าของแกร้อนรนใจมากอยู่ในนั้นแต่แก”

แคทเธอรีนโกรธมากอยู่แล้วตอนที่เธอเดินกระทืบเท้าเข้ามา แต่ทันทีที่เธอเห็นว่าลูกสาวของเธอได้จัดเตรียมโต๊ะอยู่ในสวนหลังบ้าน เธอก็กลายเป็นเดือดดาลมากยิ่งขึ้น

“แกช่วยฉลาดให้มากขึ้นกว่านี้หน่อยได้ไหม เบ? ฉันบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอว่าพวกเราจะฉลองวันเกิดของแกในคืนนี้กัน? แกช่างกล้าแค่ไหนที่อยากจะฉลองมันจนต้องจัดมันในสวนหลังบ้านนี้? มันแทบจะเหมือนว่าแกต้องการให้โรสและครอบครัวของเธอมาถือเอาเรื่องนี้มากล่าวโทษพวกเราเลยนะ!” แคทเธอรีนดุว่าด้วยความเดือดดาล

เธอกำลังจะลากลูกสาวของเธอไป เมื่อเธอตระหนักได้ว่าใครกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะนั้น

ด้วยความตกใจ แคทเธอรีนเปล่งเสียงร้องแหลมออกมาก่อนที่จะเอามือปิดปากตัวเอง มันชัดเจนว่าเธอรู้จักทุกคนที่อยู่โต๊ะนั้นว่าเป็นใครกัน

“คุณคือแม่ของคุณเยลแมน ถูกต้องไหม? ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบนะครับ! พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อฉลองวันเกิดของคุณเยลแมนกัน!” แขกผู้มีเกียรติสองสามคนกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา

แม้เธอคิดว่าเธอได้ยินผิดไป แต่ทันทีที่เธอเห็นเชลดอนกำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มให้พวกเขาที่นั่น ไม่นานเธอก็ตระหนักได้ว่าพวกเขากำลังบอกความจริงอยู่

“ลูก…ลูกสาวของฉันเหรอคะ? คุณ…มาที่นี่เพื่อฉลอง…?”

แคทเธอรีนตื่นเต้นมากจนเธอถึงกับพูดไม่ออก โดยไม่สามารถแสดงออกได้อย่างเหมาะสม ตอนนี้เธอจึงถูมือของเธอเข้าด้วยกันอย่างรุนแรง!

แต่อย่างไรก็ตามวินาทีที่เธอสังเกตเห็นว่าเจอรัลด์อยู่ที่นั่นเช่นกัน สีหน้าของเธอกลายเป็นเข้มงวดขึ้นมา ขณะที่เธอดึงหูของเขาก่อนจะตะโกนใส่ “ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! นายไม่เห็นเหรอว่าฉันอยู่นี่? ไปเอาที่นั่งมาให้ฉัน!”

“ตายจริง!” หนึ่งในผู้มีอิทธิพลตะโกนขึ้นมา ขณะที่บุคคลสำคัญที่โต๊ะกลายเป็นมึนงงกับสิ่งที่พวกเขาได้เห็น

เสียงกระทบกันและการปะทะอย่างแรงตามมาเนื่องจากประธานแจ็กเกอร์และคนอื่น ๆ ไม่สามารถจับถ้วยชาของพวกเขาได้อย่างเหมาะสมด้วยความตกใจของพวกเขา เมื่อได้สติในครู่ต่อมา แขกทุกคนที่โต๊ะจึงลุกขึ้นยืนขึ้นพร้อมกัน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวอย่างสุด ๆ

“ฉ ฉันขอโทษที่ทำให้พวกคุณทุกคนกลัวกันค่ะ! ป โปรดนั่งลงเถอะค่ะ!” แคทเธอรีนกล่าว ขณะที่เธอหน้าแดงขึ้นมาอย่างประหม่า

ขณะที่เจอรัลด์ลูบใบหูที่บวมขึ้นมาของเขา เขาก็พยักหน้าให้ประธานแจ็กเกอร์และคนอื่น ๆ หลังจากที่เจอรัลด์ทำแบบนั้น บุคคลสำคัญคนอื่น ๆ จึงกล้าที่จะกลับไปนั่งกัน

เบ ในทางกลับกัน ดึงแขนเสื้อแม่ของเธอทันทีก่อนจะกระซิบบางอย่างใส่หูของเธอ

“พ่อบ้านก็ไม่อยู่ที่นี่ครับ คุณย่า” ยูรากล่าว

“ฮึ่ม! เลินเล่อเสียจริง! ช่างไม่รักษาระเบียบวินัยเสียเลย!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างโกรธเคือง ขณะที่เธอโยนถ้วยน้ำชาลงจากโต๊ะ เสียงแตกละเอียดได้ยินตามมาอย่างเร็ว

“ดิฉันเคยบอกคุณแม่แล้วไงค่ะว่าเบเพียงแค่โชคดีในตอนนั้นเท่านั้น คุณแม่คะ…เธอไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้น อย่างไรก็ตามคุณแม่ก็ปฏิเสธที่จะเชื่อดิฉัน เมื่อคิดว่าดิฉันเพียงอิจฉาผลงานของเธอเท่านั้น แต่ดูว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้สิ…ดิฉันพูดไม่ถูกหรือไงคะ?” โรสกล่าว

“จริงด้วย! รู้ไหมครับ ผมเห็นเธอเชิญเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเธอสองสามคนมาด้วยก่อนหน้านี้ นั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นพวกเธอ เนื่องจากเธอไม่ได้มาปรากฏตัวตั้งแต่นั้น ณ จุดนี้ มันก็คงไม่ไกลเกินจริงที่จะพูดว่าเธอออกไปข้างนอกกับพวกเธอเพื่อสนุกกันที่ไหนสักแห่ง เธอแทบจะไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับงานใหญ่ของตระกูลเลยด้วยซ้ำ! พวกเราโชคดีที่แขกผู้มีเกียรติทั้งหมดที่นี่ในวันนี้ พวกเขาไม่ได้สนใจมากนักเกี่ยวกับการหายไปของเธอ เมื่อคิดดูแล้ว ถ้าข่าวลือกล่าวว่าตระกูลเยลแมนปฏิบัติต่อแขกด้วยกิริยาเมินเฉยล่ะก็ งั้นทุกอย่างที่พวกเราได้ทำไปในวันนี้ก็คงจะเปล่าประโยชน์!” ยูรากล่าวเพิ่มเติม

“เอาล่ะ เนื่องจากตอนนี้เธอเป็นหัวหน้าของตระกูลเยลแมนหลังจากได้รับโครงการเหล่านี้ทั้งหมดมาให้พวกเรา หนูจะพูดว่ามันไม่เป็นไรหรอกที่เธอจะทำตัวสะเพร่านาน ๆ ครั้ง ดังนั้นเมื่อคิดว่าพวกเราจะต้องพึ่งพาเธอในอนาคตนั้นล่ะก็!” อิซาเบลกล่าว เห็นได้ชัดว่ากำลังสุมไฟอยู่

“ฮึ่ม! แล้วใครที่มอบตำแหน่งหัวหน้าตระกูลให้เธอกัน? ฉันยังไม่ตาย! เด็กคนนั้นช่างดื้อรั้นมากเกินไปที่จะให้รับผิดชอบอนาคตของตระกูลของเรา! ลูกสาวช่างเหมือนกับแม่เสียจริง! เมื่องานเลี้ยงนี้สิ้นสุดลง เธอจะไม่ได้รับผิดชอบในโครงการใด ๆ อีกต่อไป! เธอแค่จะต้องทำงานอยู่ที่บริษัท!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างโกรธเคือง

เมื่อได้ยินแบบนั้น ทั้งโรสและยูราก็แลกเปลี่ยนสายตากัน ในขณะที่พวกเขายิ้มอย่างชั่วช้า