มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 10

ห๊ะ! มันเป็นไปได้ยังไง? จะมีใครที่มีอำนาจและอิทธิพลเหมือนกับนิเกลอยู่ในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่นี้? ฮาร์เปอร์ นายกำลังพูดถึงตัวเองอยู่หรอ?”

ครั้งนี้แดนนี่ยิ้มเยาะออกมา

ฮาร์เปอร์ตอบกลับทันที “ฉันไม่ได้พูดว่านั่นคือฉันแต่ฉันแค่สงสัยเกี่ยวกับปัญหานี้ อีกอย่าง พวกเราบางคนได้โทรหาเพื่อนของพวกเราก่อนหน้านี้ บางทีทุกคนควรจะถามดูว่ามีเพื่อนเราบางคนได้ช่วยเหลือเราในเหตุการณ์นี้หรือเปล่า? เราควรจะทำให้แน่ใจว่าเราได้ขอบคุณถูกคนนะ”

“ดูมีเหตุผลเหมือนกันนะ”

อลิซมีสีหน้าที่เคร่งขรึมบนใบหน้าของเธอ

“ก็ได้ งั้นทุกคนโปรดตรวจสอบกับคนที่พวกเราได้โทรหาก่อนหน้านี้เช่นนั้นเราจะได้รู้แน่ชัดว่านิเกล ใช่คนที่ช่วยเหลือเราจริงหรือเปล่า”

อลิซยังเอ่ยถึงนิเกลด้วยท่าทีที่สนิทสนมอย่างมาก

หลังจากนั้น ทุกคนเริ่มโทรหาเพื่อนๆและครอบครัวของพวกเขา

ตอนนี้เองเจอรัลด์รู้สึกอึดอัดขึ้นมาหน่อย

เขาควรจะบอกความจริงกับพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีไหม?

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เจอรัลด์จะตัดสินใจว่าควรทำอย่างไรดี ทุกคนก็ได้ข้อสรุปของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

นั่นเป็นเพราะว่าไม่มีเพื่อนของพวกเขาคนไหนเลยที่จะมีความสามารถในการช่วยเหลือพวกเขาแก้ปัญหานี้ได้

“อืมม ฉันแน่ใจว่านิเกลคือคนที่ช่วยพวกเราแก้ปัญหานี้ ฉันไม่คิดว่าจะมีคนอื่นๆที่มีอิทธิพลเท่ากับเขา ดังนั้น เลิกสงสัยเขาได้แล้ว!”

แดนนี่จ้องฮาร์เปอร์ด้วยสีหน้าที่เย็นชาบนใบหน้าเขา

“ก็ได้ ทำไมเรายังไม่ออกไป? นิเกลคงมารอพวกเราตรงทางเข้าแล้ว! อย่าทำให้เขารอนาน!” อลิซพูดขณะที่เธอมองจ้องไปที่ฮาร์เปอร์และเจอรัลด์

เธอรู้สึกดูถูกนิดๆอยู่ในใจ

เธอรู้สึกว่าฮาร์เปอร์พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะเขากำลังอิจฉาสมรรถภาพของนิเกลอยู่

ในตอนนี้เอง ทุกคนมุ่งหน้าออกไปตรงทางเข้าของบาร์คาราโอเกะ

นิเกลได้จอดรถหรูของเค้าไว้ด้านหน้าและเขามีเพื่อนมาด้วยสองสามคน

“นาโอมิ เธอจะมากับพวกเราไหม?” อลิซถามขึ้นขณะที่จับมือของนาโอมิไว้

“ขอโทษนะอลิซ แต่ฉันรู้สึกไม่อยากจะไปที่ไหนต่ออีกแล้ววันนี้ ฉันจะไปที่นั่นเมื่อมีโอกาสอีกครั้งในอนาคต!”

นาโอมิ เป็นคนพูดตรงเสมอมาและเธอรู้สึกว่านิเกลค่อนข้างเสแสร้ง ดังนั้น เธอจึงรู้สึกไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่

เนื่องจากว่าอลิซไม่สามารถชักชวนนาโอมิให้มากับพวกเขาได้ เธอตัดสินใจทิ้งนาโอมิไว้และจากไปพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอแทน

พวกเขาแยกย้ายกันตรงทางด้านหน้าของบาร์คาราโอเกะ

เจอรัลด์มองส่งนาโอมิกับฮาร์เปอร์ขณะที่พวกเขาเดินจากบาร์คาราโอเกะไป

เขาเห็นสีหน้าที่ผิดหวังบนใบหน้าของพวกเขาได้อย่างเด่นชัดว่าพวกเขาเองก็อยากไปเยี่ยมชมที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น เหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเป็นเพราะเขา ฮาร์เปอร์กับนาโอมิถึงได้อดทนเอาไว้

เจอรัลด์ อดรู้สึกผิดขึ้นมาไม่ได้เกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

ดังนั้น เจอรัลด์สัญญาไว้กับตัวเองว่าเขาจะพาทั้งสองคนไปชมที่เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น อย่างแน่นอน เพื่อที่ว่าพวกเขาจะได้เห็นและเยี่ยมชมบ้านพักด้วยตัวของพวกเขาเองในสักวัน.

หลังจากชั่วโมงครึ่งถัดมา นิเกลและเพื่อนของเขาจอดรถหรูตรงทางด้านหน้าของเวย์แฟร์ เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น

อลิซกับเพื่อนของเธอก้าวออกจากรถทีละคน

“หยุด ไม่อนุญาตให้พวกเธอเข้ามา!”

อย่างไม่คาดคิด ก่อนที่พวกเขาจะได้ก้าวเข้าไปในบ้านพีก มีผู้รักษาความปลอดภัยที่ได้รับการเทรนมาอย่างดีแต่งตัวด้วยชุดสีดำหยุดพวกเขาอย่างทันทีทันใด

“เอ๋ พวกคุณจำผมไม่ได้หรอ? ผมนิเกลไง พ่อของผมคืออดัม ฟิชเชอร์ ผมพาเพื่อนของผมมาเพื่อหาอะไรสนุก ๆ ทำกันวันนี้…”

นิเกล เอามือล้วงกระเป๋าและเขาส่งยิ้มขณะมองไปที่เหล่าผู้รักษาความปลอดภัย ประหนึ่งว่ากำลังคาดหวังบางสิ่งบางอย่างให้เกิดขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า นิเกลนายคิดว่าตัวเองสูงส่งนักหรือไง มีเรื่องใหญ่บางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวนายแต่นายยังอยู่ที่นี่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับตัวเองงั้นหรอ? ฉันเกรงว่าคืนนี้คงไม่ใช่คืนเดียวหรอกที่นายถูกห้ามไม่ให้เข้ามาที่นี่ในเวลานี้ แต่เกรงว่านายจะไม่สามารถเข้ามาเหยียบที่แห่งนี้เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ได้อีกต่อไปในอนาคต”

เหล่าผู้รักษาความปลอดภัยยิ้มเยาะนิเกลด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูกขณะที่พวกเขามองไปที่นิเกล

แต่พวกเขาก็รู้สึกสงสารนิเกลนิดๆ

ตอนนี้เอง อลิซและเพื่อนๆของเธอทำได้แค่ส่งสายตาหากันขณะที่บลอนดี้พยายามที่จะท้าทายเหล่าบอดี้การ์ด

เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “คุณรู้ไหมเขาคือใคร? เขาคือนิเกล ฟิชเชออร์! ร้านอาหารแกรนด์ มาแชลในย่านการค้าเมเบอร์รี่เป็นของครอบครัวเขา!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายพูดถูก แต่นี่มันเป็นเรื่องในอดีต หลังจากวันนี้ ครอบครัว นายไม่ใช่เจ้าของร้านแกรนด์มาแชลอีกต่อไป อีกอย่าง ธุรกิจอื่นๆของครอบครัวนายก็ถูกทำให้ล้มละลายในวันนี้! ฉันเชื่อว่าพ่อของนายกำลังยุ่งในการจัดการเรื่องนี้กับตำรวจอยู่ที่สำนักงานธุรกิจ และทุก ๆ คนที่อยู่ที่ธนาคารอีกด้วย ฉันไม่อยากจะเชื่อว่านายจะมีอารมณ์มาทำอะไรแบบนี้...”

เหล่าบอดี้การ์ดยักไหล่ก่อนที่จะพวกเขาจะยิ้ม

นิเกลยากจะยอมรับก่อนที่จะตะคอกขึ้นมา “เป็นไปไม่ได้ คุณกำลังโกหกอยู่!”

หลังจากนั้น เขารีบร้อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรหาพ่อของเขา

หลังจากที่พยายามต่อสายหาพ่อของเขาหลายครั้ง ในที่สุดพ่อเขาก็รับโทรศัพท์

นิเกลรีบร้อนถามขึ้นมาว่าครอบครัวของเขากำลังเผชิญกับปัญหาจริงไหม

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน