มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1035

เมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพเช่นนี้ จึงทำให้ซาเวียรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้ว ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาก็ยังคงค่อนข้างคลุมเครือ ถึงอย่างนั้น เธอก็รู้ถึงข้อเท็จจริงว่าแม้เธอจะเกลียดเขา แต่เธอก็ยังคงรักเขายิ่งกว่าเดิมอีก

“โปรด…ได้โปรดตื่นขึ้นมาเถอะนะ…!” หญิงสาวที่เศร้าโศกคนนั้นร้องไห้ ขณะที่เธอทรุดตัวลงกับพื้นเพื่อนั่งข้างเจอรัลด์

ครั้งหนึ่งคน ๆ นี้เคยมอบสิ่งที่สวยงามมากที่สุดในโลกให้เธอ…เขามอบความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวให้กับเธอ ความรักที่หมายถึงว่าเขาไม่รังเกียจที่จะสูญเสียทุกอย่างไปเพียงเพื่อเธอ และซาเวียก็ตระหนักถึงสิ่งนั้นเป็นอย่างดีตลอดเวลามานี้

“เจอรัลด์…ฉันรู้ว่านายเกลียดฉัน…ถึงอย่างไร ในบรรดาทุกคน ฉันก็รังแกนายเหมือนคนอื่น ๆ ในท้ายที่สุดอยู่ดีในตอนนั้น…ฉัน…ฉันแค่ทนไม่ไหวแล้วในตอนนั้น…ฉันไม่ต้องการที่จะใช้ชีวิตที่ฉันต้องถูกดูหมิ่นและดูถูกต่อไป…นายรู้ไหม แม้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กแล้ว ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันก็มักจะเป็นการที่ถูกคนอื่นดูถูกฉันอยู่เสมอ! ฉัน…ฉันแค่ต้องการให้คนอื่นอิจฉาและรักฉัน…! แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะไม่ว่าฉันจะมีชื่อเสียงมากแค่ไหน ฉันก็ตระหนักได้แล้วว่านายจะเป็นคนเดียวที่อยู่ในใจของฉันอยู่เสมอ เจอรัลด์…ดังนั้นขอร้องล่ะ…โปรดอย่าตายเลยนะ เจอรัลด์!” ซาเวียกล่าว ขณะที่เธอแนบหัวไว้กับหน้าอกของเจอรัลด์ในขณะที่ร้องไห้หนักมาก

ขณะนั้นเจอรัลด์ที่ไม่ได้สติ ทันใดนั้นก็เริ่มย่นหน้าและขมวดคิ้วในทันที

ไม่กี่วินาทีต่อมา ร่างของเจอรัลด์ก็เริ่มปล่อยแสงสีแดงออกมา!!

เมื่อยกหัวของเธอขึ้นด้วยความประหลาดใจ ซาเวียก็เฝ้ามองด้วยความช็อก ขณะที่คลื่นพลังงานแผดจ้าปล่อยออกมาจากร่างกายของเจอรัลด์ในทันที! เนื่องจากมือของเธอยังคงอยู่บนอกของเขาเมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ซาเวียจึงรีบหดมันกลับด้วยความเจ็บปวด มันรู้สึกเหมือนราวกับว่าเธอเพิ่งแตะเหล็กร้อน!

เมื่อร้องเสียงหลงด้วยความประหลาดใจและเจ็บปวด เธอก็ลุกขึ้นยืนฉับพลัน และก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ขณะที่เธอเบิกตากว้างจ้องไปที่เจอรัลด์

‘…อ อะไรกัน…? นั่นคืออะไรกันแน่? ทำไมร่างกายของเขาถึงร้อนขนาดนี้?’

ขณะที่ซาเวียพยายามตระหนักถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แสงสีแดงก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว และใบหน้าของเจอรัลด์ก็กลายเป็นซีดเซียวอีกครั้ง

เธอยังคงรู้สึกสับสนงุนงงอย่างมากกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่ควินเลนก็เดินมาหาเธออย่างฉับพลัน ก่อนจะพูดขึ้นมา “หมดเวลาแล้ว คุณยอร์ค! หากคนเปลี่ยนเวรถัดไปมาถึง มันจะเป็นเรื่องยากมากขึ้นที่คุณจะออกไปได้! มันถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องไปซะที!”

โดยไม่ได้สังเกตเห็นรอยยิ้มต่ำช้าของควินเลน ขณะที่เธอยังคงจ้องมองเจอรัลด์อย่างเป็นห่วงต่อไป เธอจึงเพียงพยักหน้าก่อนจะตอบกลับ “…เข้าใจแล้ว…”

“ฮ่า คน ๆ นั้นก็เท่ากับตายไปแล้ว คุณยอร์ค ไม่มีอะไรอื่นที่คุณจะทำเพื่อเขาได้หรอก อีกอย่าง ผมหวังว่าคุณจะจำสัญญาของคุณกับผมได้นะ เมื่อธุระของคุณเสร็จสิ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า คุณจะต้องมอบสิ่งที่ผมสมควรจะได้ให้ผมนะครับ! เข้าใจไหม?” ควินเลนกล่าว ขณะที่เขาพยายามฉวยโอกาสกับเธออีกครั้ง