เธอมีความประทับใจที่ดีให้กับเจอรัลด์อย่างแท้จริงเพราะเธอรู้สึกว่าเจอรัลด์ไม่เพียงแค่มีบุคลิกที่ดีเท่านั้น แต่เขายังเป็นการเป็นงานมากอีกด้วย อีกอย่าง ดูเหมือนราวกับว่าภูมิหลังของเขาก็ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เห็นกัน
จริง ๆ แล้วเธอชั่งใจที่จะคบกันกับเจอรัลด์ดูและพวกเขาทั้งคู่สามารถที่จะกลายมาเป็นแฟนกันได้
ด้วยเหตุผลนี้ แรกเริ่มอลิซจึงเข้าหาเจอรัลด์โดยไม่ลังเลใด ๆ เลย
เธอต้องการดึงความสนใจจากเจอรัลด์มาที่ตัวเธออีกครั้ง
แต่ผลที่ได้คือ...อ่า! เธอไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้นอีกต่อไปแล้ว!
“เฮลี่ ฉันจะไปห้องน้ำนะ!”
เธอตกตะลึงและรีบคิดที่จะขอตัวออกจากห้องไป
หลังจากนั้น เจสลินก็ตามหลังเธอไปอย่างกระวนกระวายใจ
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าเธอต้องรับผิดชอบต่อเหตุผลที่ทำไมอลิซต้องลงเอยเช่นที่เห็นนี้
ไม่มีใครพูดขึ้นเลยในห้อง
ในห้องมีแต่ความเงียบงันอย่างน้อยสิบนาทีได้
ในที่สุด ฮาร์เปอร์ก็ทำลายความเงียบขึ้นมาว่า “ไม่ว่าทุกคนจะคิดอะไร ลึก ๆ ลงไปในใจของฉัน ฉันเชื่อว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนประเภทนั้น!”
ตอนที่เขาพูดกัยเฮลี่ในอดีตเป็นแค่เรื่องขบขันระหว่างคู่รักกันเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เขาไม่คาดคิดว่าเฮลี่จะถือเอาคำพูดของเขาเป็นจริงเป็นจังได้
“พวกเราเชื่อในตัวเจอรัลด์เหมือนกัน!” เบนจามินและผู้ชายคนอื่น ๆ ก็พยักหน้าขณะที่พวกเขามองไปที่เจอรัลด์
“เอาน่า ทุกคน มาดื่มด้วยกันเถอะ!”
ฮาร์เปอร์แนะนำขึ้นมา
ผลที่ตามมาก็คือ ไม่มีใครยกแก้วของพวกเขาขึ้นนอกจากเพื่อนร่วมห้องของเจอรัลด์
เจอรัลด์รู้สึกอับอายในเวลานี้ อลิซได้วิ่งหนีไปแล้วด้วยความโกรธ และเขาก็มาถึงจุดนี้อีกครั้งหนึ่ง
งานเลี้ยงวันเกิดที่ดีและน่ายินดีได้กลายมาเป็นแบบนี้
นอกจากนี้ ทั้งหมดมันเป็นเพราะว่าเขาเอง ถ้าเขายังอยู่ที่นี่ต่อไป เขาเกรงว่าจะยิ่งทำความลำบากใจให้ฮาร์เปอร์และเฮลี่ไปมากกว่านี้
ถ้าเขารู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น เขาก็คงจะไม่มาที่นี่แน่!
เจอรัลด์กำลังจะบอกว่าเขาก็จะกลับไปก่อนเช่นกัน
ในเวลานี้ ประตูห้องถูกผลักเปิดออกทันที เป็นเจสลินที่รีบร้อนเข้ามาในห้องด้วยความเร่งรีบ และเธอก็เอามือปิดหน้าของเธอไว้ด้วย
“แดนนี่ ฉันถูกตี! ตอนนี้พวกเขากำลังลากอลิซไปกับพวกเขาด้วย พวกเขาต้องการบังคับให้อลิซไปกับพวกเขาและดื่มกับพวกเขา!”
“ว่าไงนะ?”
หลังจากนั้น เจอรัลด์และคนที่เหลือจึงรีบเร่งไปที่นั่นอย่างทันที
ในเวลานี้ ทั้งสองฝ่ายได้มาเผชิญหน้ากันและกันแล้ว
มีชายหนุ่มสี่คนที่กำลังลากและบังคับอลิซให้ดื่มกับพวกเขา พวกเขาทั้งหมดดูค่อนข้างเด็กและดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นนักเรียนที่อายุไล่เลี่ยกันกับพวกเขา
แชดยังคงโทรออกด้วยโทรศัพท์ของเขา ราวกับว่าเขากำลังโทรหาผู้ช่วย
ในเวลานี้ เจสลินชี้ไปที่นักเรียนสี่คนนั้นขณะที่เธอก่นด่าพวกเขาอย่างต่อเนื่อง
ถึงแม้ว่าอลิซไม่ได้ถูกตบตี แค่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ทำให้เธอรู้สึกเศร้าซึมอย่างที่สุด
“วันนี้ ฉันจะจัดการกับพวกนายทุกคนทีละคน เนื่องจากว่านายกล้ามาตีน้องสะใภ้ของฉัน วันนี้จะไม่มีใครแม้แต่คนเดียวออกไปจากที่นี่ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ!”
แชดตะโกนอย่างหยิ่งผยองหลังจากที่วางสายโทรศัพท์
เขาคุ้นเคยกับสถานที่เกิดเหตุนี้ดี และเขาก็รู้จักกับเจ้าของของสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดีด้วยเช่นกัน
ชายหนุ่มสี่คนแต่งตัวดีเป็นพิเศษและพวกเขาทั้งหมดไม่มั่นใจและไม่พอใจเป็นอย่างมากในเวลานี้ พวกเขาอยากจะเห็นจริง ๆ ว่าแชดจะทำอะไรกับพวกเขา
“ลา ลา ลา!”
ไม่นานหลังจากนั้น รถตู้สองสามคันก็มาหยุดตรงหน้าทางเข้า
ผู้ชายสิบกว่าคนที่มีทรงผมสั้นเกรียนก้าวออกมาจากรถขณะที่พวกเขาเข้ามาในคฤหาสน์ คฤหาสน์นี้ก็แออัดไปด้วยผู้คนทันที...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...