มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1078

เมื่อพวกเขาทั้งสามคนออกมาจากบ่อน้ำโบราณ มันก็ดึกแล้วและดวงจันทร์ก็อยู่สูงบนท้องฟ้า จากนั้นเจอรัลด์จึงนำสองสาวกลับไปยังสิ่งก่อสร้างที่ทรุดโทรม

เมื่อพวกเขามาถึงที่นั่น พวกเขาก็เห็นฝูงชนกับมารวมตัวกันอีกครั้ง แม้แต่ศาสตราจารย์เยลและนักวิจัยคนอื่น ๆ ก็อยู่ที่นั่นกัน ก่อนหน้านี้พวกเขาย้อนกลับมายังที่พัก เมื่อพวกเขาตระหนักได้ว่าไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถตามเจอรัลด์ไปได้ทันเลย

นอกเหนือจากคนที่ตายแล้วทั้งสองคน คนอื่นเพียงคนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสก็คือวินน์ และเขาก็มีไข้สูงเช่นกัน แม้คนอื่น ๆ จะทำได้ดี แต่พวกเขาทั้งหมดก็รู้สึกกระสับกระส่ายด้วยความกลัวไม่แพ้กันเลย

ตอนนี้ที่เจอรัลด์อยู่ที่นี่ อย่างไรก็ดี ในที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็ผ่อนคลายกันได้บ้างเล็กน้อยหลังจากเผชิญเรื่องมากมายในวันนี้กัน ขณะที่คนอื่น ๆ พักผ่อน เจอรัลด์เองก็ยังคงตื่นอยู่ หลังจากจุดกองไฟแล้ว เขาก็คอยคุ้มกันให้คนอื่น ๆ ในขณะที่ทำให้แน่ใจว่าได้โยนฟืนลงในกองไฟอุ่น ๆ เป็นครั้งคราว

ในทางกลับกัน เมเรดิธและกีย่าก็ตื่นอยู่เช่นกัน พวกเธอทั้งคู่จับตาดู ในขณะที่ยังคงจ้องไปที่เจอรัลด์ต่อไป ซึ่งในเวลานี้กำลังนั่งอยู่ใกล้ทางเข้า มาได้สักพักหนึ่งแล้ว

ภายใต้แสงจันทร์ เงาที่สูงและกำยำของเขาทำให้พวกเธอรู้สึกถึงความสงบสุขและความปลอดภัย

สุดท้ายแล้ว เมเรดิธก็พลิกตัวไปด้านข้างเพื่อมองกีย่าก่อนจะกระซิบขึ้น “…เธอยังไม่หลับเหมือนกันเหรอ กีย่า?”

“ยังเลย…” กีย่ากระซิบกลับ

“บอกมาซิ นับตั้งแต่ที่พวกเราตื่นขึ้นมาในรังของสัตว์ประหลาดตัวนั้น ฉันก็สังเกตเห็นว่าเธอเอาแต่จ้องไปที่ซาเดรียนอยู่ตลอด… เธอชอบเขาหรือเปล่า?” เมเรดิธถาม ความหึงหวงเล็กน้อยสะท้อนในน้ำเสียงของเธอ

“…ไม่…ไม่แน่นอน…” กีย่าตอบกลับ

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่เธอชอบก็คือเจอรัลด์และกีย่ารู้ถึงข้อเท็จจริงว่าเธอจะไม่มีทางลืมเขาได้สำหรับตลอดชีวิตที่เหลือของเธอ แม้มันเป็นเรื่องจริงที่ซาเดรียนและเจอรัลด์ดูคล้ายกันมากก็ตาม แต่ซาเดรียนไม่ใช่คนที่เธอตกหลุมรักด้วยจริง ๆ! อย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่กีย่าคอยเตือนตัวเองไว้

แต่กีย่าไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอแค่ไม่สามารถละสายตาของเธอจากเขาได้ ทั้งซาเดรียนและเจอรัลด์ดูคล้ายกันมากเกินไปจริง ๆ!

“ฟังนะ ฉันแค่จ้องมองเขาบ่อย ๆ เพราะเขาดูเหมือนเจอรัลด์มาก!” กีย่ากล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“อืม พวกเขาอาจดูคล้ายกัน แต่อย่าลืมนะว่าเขาไม่ใช่เจอรัลด์!” เมเรดิธกระซิบกลับ