คำถามนั้นมาจากกีย่า
“…เรื่องมันยาว ยังไงซะ แค่พักผ่อนให้สบายและมุ่งเน้นไปที่การรักษาก่อนในตอนนี้…ฉันจะบอกเธอเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ในอนาคต…”
ตอนนี้ที่เขาค้นหาโลงศพนิรันดร์พบแล้ว มันจึงสมเหตุสมผลที่เจอรัลด์จะกลับไปหาครอบครัวของเขาทันทีที่เขาสามารถทำได้ อย่าลืมว่ายังคงมีเรื่องลึกลับมากมายที่ยังไม่ได้รับการไขปริศนา
มันคือเหตุผลที่สองที่ทำไมเขาถึงเรียกเฮลิคอปเตอร์มา แน่นอน เหตุผลหลักเป็นเพราะเขากังวลอย่างมากเกี่ยวกับอาการของกีย่า
“พวกเราใกล้จะถึงเกาะแล้วครับตอนนี้ คุณคลอฟอร์ด แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นตรงปากทางเข้าเกาะนะครับ ในเวลานี้มีผู้คนค่อนข้างมากลงมาที่นั่นกัน…” หนึ่งในบอดี้การ์ดของคลอฟอร์ดที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์กล่าว
“…หืมม?” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาลุกขึ้นยืนทันทีและมองออกไปนอกหน้าต่างของเฮลิคอปเตอร์
ก็เหมือนกับที่บอดี้การ์ดพูด ปู่ของเขาและคนอื่นมากมายสามารถเห็นได้ว่ากำลังยืนอยู่ตรงปากทางของเกาะ อย่างไรก็ดี พวกเขาดูเหมือนกำลังคุยเรื่องบางอย่างกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาจำไม่ค่อยได้แล้ว อย่างน้อยก็จากส่วนสูงปัจจุบันของเขา เป็นผลให้ เขามั่นใจว่าพวกเขาไม่ได้ยืนอยู่ที่นั่นเพื่อต้องรับการกลับมาของเขาแน่นอน
“ดูแลคุณควาร์ริงตันด้วย ผมจะมุ่งหน้าลงไปที่นั่นเพื่อดูหน่อย!” เจอรัลด์สั่ง ขณะที่เขาเลื่อนประตูเฮลิคอปเตอร์เปิดออกก่อนจะกระโดดออกไป!
“เจอรัลด์?!”
“คุณคลอฟอร์ด!”
‘พระเจ้า! ตอนนี้พวกเราอยู่เหนือพื้นดินกว่าสองพันฟุตเชียวนะ!’ พวกเขาสองคนคิด โดยรู้สึกประหลาดใจโดยสิ้นเชิง ขณะที่เหงื่อไหลอาบลงหน้าผากของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าพวกเขาลืมไปว่าตอนนี้เจอรัลด์ไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว ด้วยเหตุนั้นเขาจึงร่อนลงไปตรงหน้าฝูงชนได้อย่างง่ายดาย ทำให้บอดี้การ์ดปัจจุบันของครอบครัวของเขาหลายคนรู้สึกตกใจอย่างมาก
“…อ อะไรกัน…ค คุณคลอฟอร์ดกลับมาแล้ว!” การ์ดหลาย ๆ คนตะโกนขึ้นด้วยทั้งความเคารพและหวาดกลัว
คุณคลอฟอร์ดลงมาจากท้องฟ้าอย่างปลอดภัยแบบนั้นได้ยังไงกันเนี่ย?!
แม้แต่แดริลและดีแลนที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็พบว่าตัวเองรู้สึกช็อกไปเล็กน้อย
เมื่อหายจากความประหลาดใจ ดวงตาของแดริลก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขากล่าวขึ้นอย่างปิติยืนดี “เจอรัลด์! เธอกลับมาแล้ว!”
“แน่นอนครับ คุณปู่ คุณเป็นกังวลเกี่ยวกับผมใช่ไหม?” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้กลุ่มมากขึ้น
ขณะนั้นเองเจอรัลด์ก็เฝ้ามองในขณะที่ผู้หญิงจากก่อนหน้านี้เบียดตัวออกมาจากฝูงชน โดยมีเด็กทารกอยู่ในอ้อมแขนของเธอ ทันทีที่สายตาของเธอสบกับเจอรัลด์ เธอก็มองไปที่ลูกของเธอทันทีก่อนจะพูดขึ้น “ฮ่าฮ่า! มาเบล ดูสิ! พ่อของหนูกลับบ้านแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน