มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1153

ในขณะที่ยูเมะและเชสเตอร์ต่างก็อยู่ในอาการตกตะลึงอยู่แล้ว แต่พวกเขาต้องอ้าปากค้าในทันทีที่เห็นเจอรัลด์กระโดดขึ้นไปบนเรือลำนั้น!

ทันทีที่เท้าของเจอรัลด์แตะพื้นเรือ มันก็โคลงเคลงไปมาอย่างแรง จนทำให้เกิดคลื่นสูงในทะเล!

จากนั้นคลื่นก็เริ่มเบาลง เจอรัลด์จึงเริ่มเดินสำรวจรอบ ๆ เรือลำนั้น

จากที่เขาเห็น เจอรัลด์สามารถบอกได้ว่า มันเป็นเรือที่มีขนาดปกติเหมือนเรือทั่วไป และน่าจะรับผู้โดยสารได้ประมาณห้าสิบคน มันยังดูเหมือนเรือที่มีประวัติศาสตร์บางอย่างอีกด้วย

เมื่อเดินเข้าไปในห้องโดยสาร เขาก็เห็นผ้าม่านเก่า ๆ ปลิวออกไปนอกหน้าต่างของห้อง ถึงแม้ว่าตอนนี้ ข้างนอกเรือจะดูสว่าง แต่ภายในห้องห้องนั้นกลับดูมืดผิดปกติ

หลังจากที่เขาเดินสำรวจพื้นที่บนเรือได้สักพัก เจอรัลด์ก็พยายามที่จะสัมผัสถึงบรรยากาศรอบ ๆ เรือ รัศมีพลังที่เปล่งออกมาโดยรอบเรือก่อนหน้านั้นกลับหายไป…อย่างน่าประหลาด

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็เปิดผ้าม่านออก และเดินเข้าไปข้างใน

ด้านในห้องโดยสารของเรือถูกแบ่งออกเป็นสัดส่วน ทางเดินตรงกลางนำไปสู่ห้องพักเล็ก ๆ ของผู้โดยสารที่มีให้เห็นทั้งสองฝั่ง

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เบาดังออกมาจากห้องควบคุมที่อยู่ด้านล่างของเรือ มีใครบางคนกำลังเดินขึ้นมาชั้นบน!

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ เขามองไปรอบ ๆ จนเห็นว่าคนที่กำลังเดินขึ้นมาชั้นบนคือใคร!

เจอรัลด์จ้องมองไปยังหญิงชราผมขาว หลังค่อมคนหนึ่ง เธอกำลังก้าวขึ้นบันไดมาอย่างช้า ๆ นอกจากเสื้อผ้าเก่า ๆ และขาดรุ่งริ่งที่เธอสวมใส่ และผมที่ดูยุ่งเหยิงของเธอแล้ว สิ่งที่สะดุดตามากกว่านั้นเกี่ยวกับตัวเธอก็คือ รอยแผลเป็นที่มีให้เห็นเต็มหน้าของเธอไปหมด

เมื่อเธอเดินผ่านพื้นที่ที่ไฟสลัว เจอรัลด์ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอดูน่าขนลุกเป็นอย่างมาก

แต่เขาก็ยังพยายามรวบรวมความกล้า ก่อนจะถามเธอว่า “สวัสดีครับคุณผู้หญิง คุณชื่ออะไรเหรอครับ?”

“ดีน แอนนี่!” หญิงชราตอบพร้อมกับยิ้มอ่อน ถึงแม้ว่าเธอจะมีท่าทางที่เป็นมิตร แต่เจอรัลด์ก็ยังรู้สึกวิตกกังลอย่างอดไม่ได้ ไม่ว่าใครได้มาเห็นคนที่มีแผลเป็นเต็มหน้าส่งยิ้มให้เช่นนี้ เขาก็คงรู้สึกหวาดกลัวไม่แพ้กัน

“...ว่าอย่างไรนะครับ? คุณบอกว่าคุณชื่อ ดีน แอนนี่ใช่ไหมครับ?” เจอรัลด์ถามย้ำอีกครั้ง

“ดีน แอนนี่! กลีบดอกไม้สองดอกผลิบาน แต่ละกลีบคือตัวแทนของโลกแต่ละใบ!” หญิงชราตอบด้วยท่าทีที่ดูลึกลับ

เจอรัลด์ขมวดคิ้วทันทีที่ เขาได้ยินเธอพูดเกี่ยวกับดอกไม้ลึกลับ ดอกไม้ที่มีแค่สองกลีบผลิบานออกมา… ทำไมมันฟังดูคุ้น? เขารู้สึกเหมือนว่าเขาเคยเห็นดอกไม้ลักษณะแบบนี้ที่ไหนมาก่อน ความจริงแล้ว ดอกไม้ที่มีสองกลีบนั้นพบเห็นได้ยาก หากเขาเคยเห็นมันจริง เขาก็ต้องจำได้ แต่ที่ไหนกันล่ะ?

ยิ่งเจอรัลด์จ้องมองไปที่หญิงชราคนนั้นมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นเท่านั้น