มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1156

เมื่อเขาเห็นว่าเชสเตอร์กำลังเอ่ยคำขอโทษด้วยท่าทีที่อ่อนแรง เจอรัลด์ก็เอามือตบไหล่เขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร…อย่างน้อย พวกเราก็…พวกเราก็มาถึงราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรแล้ว…”

หลังจากที่พูดจบ เจอรัลด์ก็นิ่งชะงัก เพราะเขากำลังตกตะลึงกับภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าในตอนนี้

เมื่อไม่ได้ยินเสียงเจอรัลด์พูดต่อ เชสเตอร์ก็เงยหน้าขึ้นมามองเช่นเดียวกัน ดวงตาของเขาเบิกโพลง พร้อมกับอ้าปากค้าง เขาจ้องมองไปยังพระราชวังอันแสนยิ่งใหญ่อลังการที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเขา

พระราชวังมีขนาดใหญ่พอที่จะฝังร่างมังกรได้ ตรงกลางสิ่งปลูกสร้างมีแท่นยกสูงขนาดใหญ่วางอยู่ และที่ทำให้เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจไปมากกว่านั้นก็คือ มีโลงศพแก้วโลงหนึ่งกำลังลอยอยู่เหนือแท่นนั้นประมาณยี่สิบฟุตเห็นจะได้!

‘นี่คือโลงศพอมตะอีกโลงหนึ่ง!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองด้วยความรู้สึกอัศจรรย์ใจ

มันคือเรื่องจริง…ผู้หญิงในชุดขาวได้ถูกฝังไว้ในโลงศพอมตะ หลังจากที่ถูกแยกจากเทพเจ้าองค์นั้นจริง!

ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ยังอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า ทำไมขอทานชราถึงตั้งใจที่จะฝังร่างของเขาทั้งสองให้ห่างไกลกันออกไปถึงเพียงนี้…เขามีเจตนาอะไรถึงต้องการไม่ให้ทั้งสองได้มีโอกาสพบกันอีกตลอดกาล?

ในขณะที่เจอรัลด์กำลังครุ่นคิดอย่างหนักเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขาก็เหลือบไปเห็นเชสเตอร์กำลังชี้ไปที่ศิลาจารึกที่วางอยู่รอบบริเวณ ก่อนจะพูดว่า “…มีแผ่นศิลาจารึกวางอยู่เต็มไปหมดเลยครับ…ดูเหมือนว่า พวกมันจะบันทึกเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้น ก่อนที่มันจะมีจุดจบแบบนี้”

เจอรัลด์เหลียวไปมองโลงศพอมตะของผู้หญิงในชุดขาวอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ไปสำรวจแผ่นศิลาจารึกเหล่านั้นกับเชสเตอร์

ไม่ต่างอะไรจากพระราชวังใต้ทะเลทราย สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยศิลาจารึกวางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด

หลังจากที่มองภาพบนศิลาจารึกผ่าน ๆ เจอรัลด์ก็มั่นใจว่า ศิลาจารึกพวกนี้บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับพิธีฝังศพชองผู้หญิงชุดขาว มันอธิบายถึงขั้นตอนการฝังศพและที่มาที่ไปของศพของผู้หญิงชุดขาว พูดอีกอย่างว่า มันเป็นเรื่องราวที่เจอรัลด์รู้อยู่แล้ว

เจอรัลด์สังเกตเห็นว่า ศิลาจารึกหลายแผ่นมีคำศัพท์ภาพแปลก ๆ เขียนเอาไว้หลายคำ เขาไม่รู้ว่าคำศัพท์ภาพเหล่านั้นมีความหมายว่าอะไร แต่พวกมันดูแตกต่างจากคำศัพท์ภาพที่เขาเคยเห็นบนศิลาจารึกก่อนหน้านั้นเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสีงบ่นพึมพำของเชสเตอร์ “…หืม? ภาษาเคเวิร์น?”

“ภาษาเคเวิร์นเหรอ?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่ขยับไปยืนข้าง ๆ เชสเตอร์

“ใช่ครับ คืออย่างนี้ครับ ภาษานี้ถูกใช้อย่างแพร่หลายในชนเผ่าโบราณที่ใช้ชีวิตอยู่ในถ้ำ ครอบครัวของผมสะสมม้วนหนังสัตว์หลายม้วน ที่เคยเป็นของมนุษย์ถ้ำเหล่านี้เอาไว้ และยายของผมก็เคยบังคับให้ผมเรียนรู้ความหมายของคำศัพท์ภาพที่เขียนไว้บนนั้นบางคำ ตอนที่ผมยังเด็ก…” เชสเตอร์อธิบาย

เจอรัลด์ขมวดคิ้ว ก่อนจะตอบว่า “หมายความว่า นายอ่าน และเข้าใจความหมายของคำศัพท์พวกนี้ได้อย่างนั้นเหรอ?”

หลังจากที่เชสเตอร์ได้อ่านตัวหนังสือภาพเหล่านั้นแบบเร็ว ๆ เขาถึงกับต้องเอามือขึ้นมาเกาหัว “…อย่างมากที่สุด ผมคงจะเข้าใจความหมายของมันได้มากกว่าครึ่งนิดหน่อย ที่เหลือคงจะต้องใช้การเดาล้วน ๆ”