มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1207

เจอรัลด์รู้จักนิสัยของนาโอมิดี หากเธอตั้งใจจะแก้ปัญหาด้วยตัวเองแล้ว เธอจะไม่เรียกร้องให้ใครยื่นมือเข้าไปช่วยเป็นอันขาด แต่ในความเป็นจริงแล้ว ถึงเธอจะแก้ปัญหาไม่สำเร็จในตอนสุดท้าย เธอก็จะไม่ร้องขอให้ใครช่วยอยู่ดี!

เขายังรู้อีกว่า เธอคงจะรู้สึกไม่ดีที่จะขอความช่วยเหลือจากเขาหรือแซค เพราะเธอได้รับเงินจากเขาไปเยอะแล้ว จากการเจอกันเมื่อครั้งก่อน

‘สำหรับคนที่มีอาชีพเป็นครู เธอยังคงทำตัวเหมือนเด็กโง่อยู่ดี…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ในขณะที่เขากำลังขับรถพานาโอมิไปที่โรงเรียนมัธยมเมย์เบอร์รี่ เฟิร์ส

หลังจากที่พวกเขาเอารถเข้าไปจอดในโรงเรียน และก้าวเข้าไปข้างในได้เพียงไม่กี่ก้าว เด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งก็สังเกตเห็นนาโอมิและตะโกนเรียกเธอ “ครูนาโอมิ! สวัสดีค่ะ!”

ฟังจากคำพูดทักทาย ก็เดาได้ไม่ยากว่าเธอคือนักเรียนคนหนึ่งของนาโอมิ ถึงแม้เธอจะเป็นเด็กที่แต่งตัวเรียบร้อยและมีใบหน้าที่งดงาม แต่เจอรัลด์ก็ดูออกว่าเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง เธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นเวลาที่คุยกับคนอื่น ในขณะที่เขากำลังสังเกตท่าทีของเธอ เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นว่ากระเป๋าสะพายของเธอมีรอยฉีกขาดเล็กน้อย

“เธอยังไม่กลับบ้านอีกเหรอจ๊ะ เชอรี่?” นาโอมิถามด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกังวล

เชอรี่ก้มหน้าต่ำลงกว่าเดิม ก่อนจะตอบว่า “มีคนบอกให้หนูอยู่ที่โรงเรียนค่ะ…ครูคะ หนูได้เขียนเรื่องที่ครูอยู่ที่โรงเรียนตลอดทั้งวันเมื่อวันมะรืนที่ผ่านมา… พวกเขาบอกว่า มันอาจจะนำไปใช้เป็นหลักฐานได้! หนูต้องขอโทษด้วยนะคะที่ช่วยคุณครูได้ไม่มากนัก! แต่หนูเชื่ออย่าง

หมดใจว่าครูไม่ได้เป็นคนที่เอาเงินไปอย่างแน่นอน!”

เสียงของเชอรี่ค่อย ๆ เบาลงเรื่อย ๆ พอเธอพูดจนจบประโยค เสียงของเด็กหญิงที่กำลังมีน้ำตาก็แผ่วเบาจนไม่ได้ยิน

นาโอมิยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะพูดว่า “ไม่เป็นไรจ้ะ เชอรี่ เธอพูดความจริง และนั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน… อีกอย่าง ตอนนี้ผลการเรียนของเธอไม่ค่อยจะดีนัก… และก็ใกล้จะถึงช่วงสอบปลายภาคแล้วนะ รู้ไหม? ฉันอยากให้เธอใส่ใจเรื่องนั้นมากกว่า แล้วก็ตั้งใจทำให้ดีที่สุด เข้าใจไหมจ๊ะ? ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว เธอรีบกลับบ้านเถอนะ!”

หลังจากที่นาโอมิเอามือลูบหัวเธอ เชอรี่ก็พยักหน้าและรีบกลับบ้านไป

ในขณะที่นาโอมิมองนักเรียนของเธอเดินจากไป เจอรัลด์ก็รีบละสายตาจากเชอรี่ เพื่อไม่ให้นาโอมิสังเกตเห็นสายตาที่กำลังเป็นกังวลของเขา