มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1228

“ไม่เลย” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ถึงแม้ว่าเมอาอยากจะพูดคุยกับเขามากกว่านั้นเพื่อแสดงความห่วงใย แต่เธอก็พูดอะไรไม่ออก เพราะก่อนหน้านั้น เธอได้เคยพูดจาดูถูกเจอรัลด์สารพัด แถมยังบอกว่าเขาจะสร้างปัญหาให้พวกเธออีกด้วย!

หากจะให้ชัดเจนกว่านั้นก็คือ เธอไม่เคยพูดคุยกับเขาแบบจริงจังตั้งแต่เจอกันที่มหาวิทยาลัยแล้ว แม้กระทั่งตอนที่นัดรวมตัวกันอีกครั้งที่บาร์แห่งหนึ่งหลังจากเรียนจบได้หลายปี ซึ่งตอนนั้นเมอาก็รู้แล้วว่าเขาได้กลายเป็นคนที่รวยมาก ตอนที่พวกเขายังอยู่ที่เมืองซอลฟอร์ด เธอต้องยอมรับว่า ไม่ค่อยได้พูดคุยกับเขาเท่าไรนัก

นอกจากนั้นแล้ว เมอาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหัวใจเต้นแรง ในขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าเจอรัลด์คนใหม่คนนี้ เธอพูดได้จากใจจริงของเธอเลยว่า เธอรู้สึกชื่นชมและเคารพนับถือเขาเป็นอย่างมาก

เจอรัลด์เองไม่ได้รู้สึกอยากจะแสดงความเก่งกล้าต่อหน้าเมอาสักเท่าไร เพราะเขาไม่ได้ต้องการความชื่นชมและความเคารพนับถือของเธอ เพื่อมาเติมเต็มความต้องการของเขา

เมื่อเขาสลัดความคิดนั้นออกไป เจอรัลด์ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เขาหันไปมองรถที่จอดไกลออกไป และเห็นหญิงสาวทั้งสองคนยังคงนอนตัวสั่นอยู่บนเบาะหลังรถ

ตอนที่เขายังอยู่บนหลังคารถ เขาได้ยินเสียงร้องของหญิงคนหนึ่ง เมื่อเขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนั้น เจอรัลด์ก็รู้ทันทีว่าหญิงสาวที่เมเวอริคลักพาตัวมาคือยูลิสากับโนแอล!

และการที่เขาสัมผัสได้ถึงพลังหยินที่แข็งแกร่งจากในรถคันนั้น ก็เป็นหลักฐานชัดเจนว่าสิ่งที่เขาคิดเป็นความจริง

เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้ว เจอรัลด์ก็รีบตรงไปที่รถ

ด้วยความที่หญิงสาวทั้งสองไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย ตอนที่รถหยุดกะทันหัน ร่างของพวกเธอจึงถูกเหวี่ยงไปติดกับหลังเบาะรถด้านหน้า! พวกเธอไม่ได้ตั้งตัวว่าจะต้องเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้เลย ดังนั้นทั้งยูลิสาและโนแอลจึงรู้สึกเหมือนร่างของพวกเธอกำลังปวดระบม

พอเจอรัลด์เดินเข้าไปใกล้ เจอรัลด์ก็มองเห็นยูลิสาที่กำลังถลึงตาใส่เขา จนไม่เหลือเค้าโครงของหญิงสาวที่น่ารักก่อนหน้านี้อยู่เลย

“ไม่เป็นอะไรแล้วนะ… ออกมาได้แล้ว ทั้งสองคนเลย!” เจอรัลด์พูด ในขณะที่ยิ้มอย่างขบขันให้หญิงทั้งสอง

รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความขมขื่นเล็กน้อยของเขา ยังบ่งบอกว่าเขารู้ดีแก่ใจว่า เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ

โนแอลจับแขนของเจอรัลด์เอาไว้ จากนั้นก็จัดทรงผมของเธอให้เข้าที่ ก่อนจะยิ้มและพูดว่า “… ข ขอบคุณค่ะ…”

หากต้องการจะทำให้ใครสักคนประทับใจ ก็คงไม่พ้นการช่วยชีวิตคนคนนั้นเอาไว้ ก่อนหน้านี้โนแอลอาจจะรู้สึกเกลียดเจอรัลด์ แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกชอบเขาขึ้นมาบ้างแล้ว

จากนั้นเหยื่อสาวทั้งสองคนก็ถูกตำรวจสอบถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่สักพัก ก่อนที่พวกเขาจะปล่อยตัวพวกเธอให้กลับไปพักผ่อน

เมื่อเห็นว่าเอเดนกับคนอื่น ๆ ยังยุ่งอยู่กับงานของพวกเขา เจอรัลด์จึงไม่ได้ขอให้เขาไปส่ง

เขาเลือกที่จะพาหญิงสาวทั้งสองกลับไปส่งที่มหาวิทยาลัยแทน ครั้งนี้โนแอลไม่ได้ปฏิเสธความช่วยเหลือของเขา แต่เธอกลับตอบรับด้วยความยินดี

เนื่องจากเขาเห็นว่าโนแอลยังคงรู้สึกเหน็ดเหนื่อยจากการเผชิญหน้ากับความหวาดกลัวมาก่อนหน้านี้ เจอรัลด์จึงยังไม่คิดที่จะพูดเรื่องหยดเลือดเสริมพลังกับเธอในตอนนี้

เพราะท้ายที่สุดแล้ว เธออาจจะรู้สึกว่าเหตุผลที่เขาช่วยเหลือเธอ ก็เพียงเพราะอยากได้หยดเลือดของเธอเท่านั้น และนั่นคงจะเป็นการทำลายภาพลักษณ์ที่ดีของเขาในตอนนี้

ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น เขาก็ต้องรู้สึกแปลกใจ เมื่อเห็นโนแอลจ้องมองมาที่เขา ก่อนจะพูดว่า “วัน…วันนี้ ฉันค่อนข้างจะหยาบคายกับคุณ… ฉันก็เลยอยากจะขอโทษ และอยากขอบคุณคุณที่ช่วยชีวิตเราสองคนเอาไว้!”

พอได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็รู้สึกประทับใจในตัวเอเดนขึ้นมาทันที เพราะก่อนที่เขาจะออกมา เอเดนได้บอกกับเขาว่า ไม่ช้าก็เร็ว โนแอลจะต้องเข้ามากล่าวคำขอโทษและขอบคุณเขาอย่างแน่นอน ตามที่เขาได้บอกไว้ หากเจอรัลด์ตอบเธอด้วยคำพูดแค่ไม่กี่คำ เธอก็จะยินดีให้เบอร์โทรศัพท์ของเธอกับเขา โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องร้องขอเป็นครั้งที่สอง

เขาคิดถึงคำแนะนำของเอเดนอยู่ในใจ ก่อนจะพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอบคุณอะไรผมหรอก เราคงจะมีดวงที่สมพงษ์กัน ถึงได้เจอกันบ่อยขนาดนี้ มันคงจะเป็นโชคชะตาของเราสองคนล่ะมั้ง อย่างไรก็ตาม ผมดีใจที่ได้ช่วยชีวิตคุณเอาไว้นะ!”

ในขณะที่กำลังมองเจอรัลด์ยิ้ม โนแอลก็รู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังหายในถี่ขึ้น และรู้สึกเขินอายจนหน้าแดง

มุมปากของเธอค่อย ๆ ยกขึ้น จนปรากฏเป็นรอยยิ้มที่สวยงามออกมา จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ พยักหน้า ก่อนจะตอบว่า “… ถ ถ้าอย่างนั้น พวกเราขอตัวก่อนนะ! ลาก่อน!”

ถึงแม้เธอจะพูดประโยคนั้นออกไป แต่ร่างกายของเธอก็ไม่ได้ขยับเขยื้อนเลยสักนิด เธอยังคงจ้องมองที่ใบหน้าของเจอรัลด์อย่างไม่ละสายตา