หลังจากนั้น เจซก็เริ่มอธิบายรายละเอียดของอาการให้ฟัง พอเจอรัลด์ได้ฟัง ใจของเขาก็ถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ
‘... อะไรนะ? อาการ…อาการเหล่านี้…ไม่ใช่อาการไข้หวัดธรรมดาแน่นอน! นี่มันอาการที่เกิดขึ้นกับฉัน ตอนที่โดนวิชากลืนกินดวงวิญญาณโจมตี! อาการที่เกิดขึ้นจะระบายเลือดและออกซิเจนบางส่วนในร่างกายออกไป! มันไม่ใช่แค่โรคภัยไข้เจ็บ แต่มันเป็นวิชามาร!’
วิชากลืนกินดวงวิญญาณเป็นวิชาที่เขาเรียนรู้จากความทรงจำที่ถูกทิ้งไว้ในสมองของเขา เขารู้จักมันดี เพราะเขาถูกบังคับให้ใช้มันเพื่อช่วยในการหลบหนี เพราะมันไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านั้นแล้วในขณะนั้น
‘แต่ทำไมถึงมีเด็ก ๆ มากมายที่ได้รับผลกระทบจากวิชากลืนกินดวงวิญญาณโดยไม่รู้สาเหตุแบบนี้? หรือมีใครคนอื่นที่รู้จักวิชานี้ด้วย…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองด้วยความงุนงง
อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดถึงเรื่องนั้นตอนนี้ เขาควรจะไปหาเด็ก ๆ เพื่อตรวจดูว่า พวกเขากำลังถูกโจมตีโดยวิชากลืนกินดวงวิญญาณจริงหรือไม่
“... เรามีเวลาไม่มากแล้ว! ผมจะไปกับคุณ!” เจอรัลด์พูด
“ผมดีใจที่ได้ยินคุณพูดอย่างนั้นครับ คุณคลอฟอร์ด! พวกคณบดี และคนอื่น ๆ ก็กำลังประชุมเกี่ยวกับเรื่องนี้กันอยู่พอดี เราไปที่นั่นเพื่อที่จะได้รู้ว่าพวกเขาค้นพบอาการใหม่บ้างหรือเปล่าดีกว่านะครับ! หลังจากนั้น ผมจะพาคุณไปที่ห้องกักกันโรค!” เจซพูด
ไม่นานนัก เจอรัลด์ก็มาถึงที่โรงพยาบาลพร้อมกับเจซ และลูกศิษย์ทั้งสองคนของเขา
ทันที่ที่เข้าไปในโรงพยาบาล พวกเขาก็ได้เห็นภาพของผู้ปกครองบางคนกำลังร้องห่มร้องไห้ แน่นอน พ่อแม่คนไหนก็ต้องร้องไห้ ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับลูกของตัวเอง
คนทั้งสี่เดินผ่านคนเหล่านั้น และมุ่งหน้าไปยังห้องประชุม
เนื่องจากเจซเป็นที่รู้จักกับทุกคน พวกเขาจึงไม่สงสัยในตัวของคนที่เขาพามาด้วย พวกเขาเพียงแต่ยืนขึ้น และกล่าวทักทายคุณหมอ
เจอรัลด์รีบหาที่นั่ง และจ้องมองไปที่ข้อมูลที่แสดงบนหน้าจอในห้องประชุม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน