มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1304

“เขาได้รับการช่วยเหลืออย่างทันท่วงที โดยใครบางคนที่แข็งแกร่งมาก! ถ้าผมเคลื่อนไหวช้ากว่านี้ ผมคงจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว!” โฮแกนอธิบายด้วยความรู้สึกละอายใจเป็นอย่างยิ่ง

“แล้วใครกันแน่ที่เป็นคนทำร้ายเธอ” อีเร็ตถาม ขณะที่เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“ตอนนั้นผมกำลังจดจ่ออยู่กับการหลบหนีการโจมตีของเขา ผมจึงมองเห็นเขาไม่ชัด!”

“…เป็นไปได้ไหมว่ามีกองกำลังอื่นที่แอบช่วยเจอรัลด์อยู่…?” อีเร็ตพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เธอจมดิ่งลงไปในความคิด

ใครก็ตามที่สามารถเอาชนะโฮแกนได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น อย่างน้อยพวกเขาต้องมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับขั้นสุดท้ายของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณ แม้ว่าเธอจะอนุมานได้มากน้อยเพียงใด อีเร็ตก็ไม่สามารถสรุปได้ว่า กองกำลังของใครที่เข้ามาช่วยเหลือเจอรัลด์เอาไว้ในครั้งนี้

ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงของใครบางคนพูดขึ้นมาว่า “ไม่ทราบว่าเจอรัลด์เป็นคนที่สร้างปัญหาให้กับคุณย่าทวดหรือเปล่าครับ?”

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เธอเห็นเด็กหนุ่มที่หล่อเหลามากคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาทางประตูทางออก มือทั้งสองของเขาที่ประสานกันไว้ด้านหลัง เมื่อเขาก้าวเข้าไปข้างใน ปฏิกิริยาแรกของเขาคือการมองผ่านห้องโถงด้วยสายตาที่เย็นชาและเคร่งขรึม ซึ่งทำให้รัศมีความน่าเกรงขามที่เขาเปล่งออกมาดูชัดเจนมากยิ่งขึ้น

เมื่อทุกคนได้เห็นการปรากฏตัวของเขาแล้ว สมาชิกของกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษาทั้งสิบสามคนซึ่งประกอบด้วยชายและหญิงที่สวมเสื้อผ้าแปลกประหลาด และมีท่าทางที่ดูแปลก ต่างผลัดกันพยักหน้าให้ชายหนุ่มคนนั้นเป็นการทักทาย “ยินดีที่ได้พบครับ ท่านนายน้อยกันเทอร์!”

ตอนนี้พวกกันเทอร์เป็นพันธมิตรกับกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษาแล้ว

เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า เฟลตัน กันเทอร์ และเขาเป็นเหลนของคุณหญิงกันเทอร์ สำหรับยูเมะ เขาเป็นลูกพี่ของเธอ

เฟลตันเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก และเขาก็เป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาสมาชิกรุ่นใหม่ของตระกูลกันเทอร์

ด้วยเหตุนี้ เฟลตันจึงเป็นเหลนชายที่อีเร็ตรักมากที่สุด สำหรับเหลนสาวสุดที่รักของเธอ ก็คงต้องเป็นยูเมะไปโดยปริยาย

ถึงกระนั้น ความรักที่เธอมีต่อยูเมะก็ไม่ได้มากมายเท่ากับความรักที่เธอมีต่อเฟลตัน นอกเหนือจากนั้นแล้วว อีเร็ตยังได้ฝึกฝนเฟลตันให้เป็นทายาทของตระกูลกันเทอร์ด้วยตัวของเธอเองอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้ เมื่อเธอเห็นเขาเดินเข้ามา รอยยิ้มจึงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอีเร็ตทันที ขณะที่เธอพูดว่า “ในที่สุดเธอก็มา เฟลตัน!”