มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1351

เมื่อคิดเช่นนั้น ทันใดนั้นเอง ยูเมะก็รู้สึกเริ่มอิจฉาผู้หญิงที่เจอรัลด์ตกหลุมรักขึ้นมา เธอสลัดความคิดนั้นออกแล้วเอ่ยถามขึ้น “...แล้ว...คุณย่าพาผู้หญิงในชุดขาวมา เพื่อให้เจอรัลด์คิดที่จะมาหาเราอย่างนั้นเหรอคะ...?”

“ใช่ เพราะสุดท้ายแล้ว นั่นก็เป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในการล่อเจอรัลด์ให้มาติดกับเรา! ถ้าโชคดี เราคงจับตัวเขาได้ในที่สุด! แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาจะหลบหนีไปจากเราได้หลายครั้งแบบนี้! ฉันรอรับข่าวดีจากเฟลตันนานแล้วนะ แต่คิดว่าเขาคงหนีไปได้อีกแล้ว!”

“...จะว่าไป คุณย่าคะ... วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลัง...ซ่อนอยู่ในร่างของเขาเหรอคะ...? นั่นก็หมายความว่าพอคุณย่าจับเขาได้ คุณย่าจะทำร้าย หรือฆ่าเจอรัลด์เหรอคะ...?” ยูเมะถามขึ้น

อีเร็ตส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นจึงตอบกลับมา “อย่างที่แกบอก เราต้องการแค่วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังเท่านั้น ไม่ว่าเราจะฆ่าเขาหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับเขาทุกอย่าง!”

เมื่อเธอได้ยินดังนั้น ยูเมะก็ทรุดลงเสียงดัง ‘ตุบ’ ทันที ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น “ได้โปรดเถอะค่ะคุณย่า หนูขอร้อง... ได้โปรดอย่าฆ่าเจอรัลด์! เขาไม่เพียงแต่เป็นคนดีเท่านั้น แต่เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องฆ่าเขาเลย คุณย่าไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตเขาใช่ไหมคะ...?”

เมื่อคิดไตร่ตรองคำพูดของยูเมะอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดอีเร็ตก็พูดขึ้น “...ฉันจะตัดสินใจเรื่องนั้นเป็นขั้นสุดท้าย ถึงอย่างไร ฉันสัญญาว่าฉันจะฆ่าเขาก็ต่อเมื่อเขาแสดงท่าทีขัดขืน หรือพยายามต่อสู้กลับ! ถ้าเขาไม่ทำแบบนั้น ฉันจะไว้ชีวิตเขา!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ยูเมะก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าความกลัดกลุ้มได้ถูกยกออกจากอกแล้ว เมื่อมองไปที่หลานสาวที่ดีใจ อีเร็ตทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมา ขณะที่เธอส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้น “รีบลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ เจ้าหลานโง่เขลาของฉัน!”

“ฉันดีใจที่ตอนนี้แกเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างสักที! ยิ่งไปกว่านั้น ถ้ายังชัดไม่พอ มีหลายกองกำลังเริ่มรู้ตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์แล้ว และเริ่มทำอะไรบางอย่างกันแล้ว ในเมื่อเราพูดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว แกควรจะรู้เอาไว้ว่าการฝึกฝนของเจอรัลด์ที่พัฒนาขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ไม่ได้เกิดจากการที่เขามีร่างกายพิเศษ โอ้ ไม่สิ แต่เป็นเพราะมีใครบางคนค่อยช่วยให้เขาปลดปล่อยพลังที่มีอยู่มากมายออกมา น่าแปลกที่คน ๆ นั้นไม่ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดในคราวเดียว แต่ค่อย ๆ ปลดปล่อยทีละน้อยเท่านั้น เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น แกลองนึกภาพคนตักน้ำออกจากมหาสมุทรทีละหนึ่งทัพพีสิ”

“แต่ถึงอย่างไรก็ตาม การที่ได้รู้เรื่องนี้ก็มีแต่จะทำให้เจอรัลด์น่ากลัวมากขึ้น ไม่ว่าอย่างไร เจอรัลด์ก็แข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ แม้จะไม่ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมา! หากถึงเวลาที่เขาฟื้นคืนพลังที่มีทั้งหมดได้สำเร็จ ตอนนั้นพวกเราทุกคนคงเป็นแค่มดสำหรับเขาเท่านั้น! แค่เขาเหยียบเรา เขาก็ฆ่าเราได้แล้ว! เมื่อถึงตอนนั้น ไม่ใช่แค่พวกกันเทอร์ที่จะไม่อาจผงาดขึ้นมาได้อีกครั้ง แต่เรายังต้องเผชิญหน้ากับหายนะและโศกนาฏกรรมตลอดไป! เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ตอนนี้แกเข้าใจหรือยังว่าทำไมทั้งตระกูลของเรา และประตูมิติแห่งการพิพากษาถึงได้หวาดกลัวเจอรัลด์มาก...?”

“จะว่าไปแล้ว ฉันจะบอกให้แกรู้ว่าที่ผ่านมาฉันแอบสังเกตเขา แม้ว่าเมื่อก่อนเขาจะมีนิสัยที่ขี้ขลาด และเขายังทั้งงี่เง่าและอ่อนแอเป็นที่สุด ฉันบอกไม่ได้ว่ามันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไร แต่ในที่สุดเขาก็เริ่มเลือดเย็น สุขุม อีกทั้งละเอียดรอบคอบมากขึ้น และที่แย่ไปกว่านั้น ตอนนี้เขาเริ่มโตเร็วกว่าที่เขาเคยเป็นมาก่อน! คงไม่แปลกที่แกจะบอกว่าแกสังเกตเห็นความแตกต่างที่เกิดขึ้นกับเจอรัลด์ได้ชัดเจน หลังจากที่ไม่ได้เจอเขาไม่กี่วันก็ตาม! การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอาจจะรุนแรงมาก จนเป็นไปได้ว่าแกบอกไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร!”