เมื่อคิดเช่นนั้น ทันใดนั้นเอง ยูเมะก็รู้สึกเริ่มอิจฉาผู้หญิงที่เจอรัลด์ตกหลุมรักขึ้นมา เธอสลัดความคิดนั้นออกแล้วเอ่ยถามขึ้น “...แล้ว...คุณย่าพาผู้หญิงในชุดขาวมา เพื่อให้เจอรัลด์คิดที่จะมาหาเราอย่างนั้นเหรอคะ...?”
“ใช่ เพราะสุดท้ายแล้ว นั่นก็เป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในการล่อเจอรัลด์ให้มาติดกับเรา! ถ้าโชคดี เราคงจับตัวเขาได้ในที่สุด! แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาจะหลบหนีไปจากเราได้หลายครั้งแบบนี้! ฉันรอรับข่าวดีจากเฟลตันนานแล้วนะ แต่คิดว่าเขาคงหนีไปได้อีกแล้ว!”
“...จะว่าไป คุณย่าคะ... วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลัง...ซ่อนอยู่ในร่างของเขาเหรอคะ...? นั่นก็หมายความว่าพอคุณย่าจับเขาได้ คุณย่าจะทำร้าย หรือฆ่าเจอรัลด์เหรอคะ...?” ยูเมะถามขึ้น
อีเร็ตส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นจึงตอบกลับมา “อย่างที่แกบอก เราต้องการแค่วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังเท่านั้น ไม่ว่าเราจะฆ่าเขาหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับเขาทุกอย่าง!”
เมื่อเธอได้ยินดังนั้น ยูเมะก็ทรุดลงเสียงดัง ‘ตุบ’ ทันที ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น “ได้โปรดเถอะค่ะคุณย่า หนูขอร้อง... ได้โปรดอย่าฆ่าเจอรัลด์! เขาไม่เพียงแต่เป็นคนดีเท่านั้น แต่เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องฆ่าเขาเลย คุณย่าไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตเขาใช่ไหมคะ...?”
เมื่อคิดไตร่ตรองคำพูดของยูเมะอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดอีเร็ตก็พูดขึ้น “...ฉันจะตัดสินใจเรื่องนั้นเป็นขั้นสุดท้าย ถึงอย่างไร ฉันสัญญาว่าฉันจะฆ่าเขาก็ต่อเมื่อเขาแสดงท่าทีขัดขืน หรือพยายามต่อสู้กลับ! ถ้าเขาไม่ทำแบบนั้น ฉันจะไว้ชีวิตเขา!”
เมื่อได้ยินดังนั้น ยูเมะก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าความกลัดกลุ้มได้ถูกยกออกจากอกแล้ว เมื่อมองไปที่หลานสาวที่ดีใจ อีเร็ตทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมา ขณะที่เธอส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้น “รีบลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ เจ้าหลานโง่เขลาของฉัน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน