มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1353

“อย่าได้กังวลไปเลย ตราบใดที่เจ้าช่วยจับเจอรัลด์ ข้าจะต้องได้รับความสามารถในการเดินทางไปมาระหว่างโลกกับเจลเอลตรา เพราะเหตุนี้ ข้ามั่นใจว่าจะเปลี่ยนตระกูลของเจ้าให้มีพลังอำนาจมากที่สุดได้แน่นอนโดยไม่มีปัญหาอะไรเลย! อีกทั้งเจ้าก็รู้ภูมิหลังข้าแล้วไม่ใช่หรือ? ฮ่า ๆ ๆ! รู้สึกว่าการที่เจอรัลด์บังเอิญปลดปล่อยข้าออกมาในตอนนั้น... คงเป็นรางวัลที่พระเจ้าประทานให้ข้า สำหรับการที่ข้าต้องถูกกักขังมานานนับพันปีเป็นแน่!”

เมื่อหันกลับมา อีเร็ตมองชิ้นหยกที่ก่อนหน้านี้วางอยู่ใกล้กับกระถางธูป ขณะที่หยกเปล่งประกายแสงสีดำออกมา หลังจากนั้นไม่นาน แสงสีดำก็เริ่มหมุนวนอยู่ในอากาศ ก่อนจะกลายร่างเป็นเงาเลือนรางคล้ายวิญญาณ

เมื่อมองดูใกล้ ๆ วิญญาณที่ปรากฏนั้นเป็นชายหนุ่มที่มีจมูกงองุ้ม และคิ้วเรียวโกงอยู่เหนือดวงตาที่ฉายแววชั่วร้ายออกมาเป็นครั้งคราว ใครจะไปคาดคิดว่าวิญญาณตนนี้ ซึ่งคาดว่าอยู่มานับหมื่นปีแล้ว จะยังคงรักษารูปลักษณ์ของชายหนุ่มเอาไว้ได้!

“ฉันขอพูดตรง ๆ ว่าฉันรู้สึกเสียใจที่ยอมตกลงให้ความร่วมมือกับท่านตั้งแต่แรก ท่านราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษา... แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ฉันไม่เคยเต็มใจในการตัดสินใจทำงานร่วมกับพรรคพวกของท่าน และเข้าไปพัวพันกับเรื่องทั้งหมดนี้ พูดกันตามจริงแล้ว ฉันรู้สึกว่าการตัดสินใจของฉันกำลังจะกลายเป็นต้นเหตุที่ทำลายตระกูลของเราในที่สุด! ถึงอย่างไรก็ตาม อย่างที่ฉันเพิ่งได้บอกยูเมะไป เจอรัลด์ชักจะเริ่มน่ากลัวมากเกินไปขึ้นอยู่กับการพัฒนาอย่างรวดเร็วของเขาเพียงอย่างเดียว!” อีเร็ตบอก ในตอนนี้ความรู้สึกหลากหลายสะท้อนอยู่ในแววตาของเธอ

“ถึงแม้ฉันจะเสี่ยงมากก็ตาม ท่าน ในบรรดาทุกคน ควรจะได้รู้ว่าเรื่องนี้แตกต่างไปมากสำหรับท่าน ท่านราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษา! เพราะในตอนนี้ท่านเป็นเพียงจิตวิญญาณเท่านั้น และนั่นหมายความว่าท่านสามารถใช้จิตวิญญาณของท่านในการควบคุมคนหลายคนได้อย่างง่ายดายในเวลาเดียวกัน ไม่ได้ต่างจากหุ่นเชิดของท่าน! ฉันเองก็เป็นหนึ่งในหุ่นเชิดของท่าน... ไม่ว่าอย่างไร แม้ทุกอย่างจะล้มเหลว ท่านก็ยังอยู่ต่อไปได้ และหาวิธีอื่นเพื่อกลับไปยังเจลเอลตราได้ในที่สุด เพื่อไปเป็นท่านชายเช่นที่ท่านเป็นต่อไป แต่พวกกันเทอร์อย่างเรา แทบจะไม่มีความสามารถได้เหมือนกับท่าน เมื่อถึงเวลาที่ต้องถอย ความจริงแล้วฉันรู้สึกว่าการตายโดยที่ร่างไม่บุบสลายหมดไป ยังเป็นไปได้ยากเมื่อถึงเวลานั้น! ท่านรู้บ้างไหมว่ากันเทอร์เรากำลังอยู่ในความเสี่ยงมากแค่ไหน?” อีเร็ตกล่าวเสริม

“ฮ่า ๆ ๆ! เจ้าเพียงแค่คิดมากไป! ข้ารู้ที่เจ้าหวาดกลัวถึงเพียงนี้ เพราะข้าบอกเรื่องตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์มากเกินไป... แท้ที่จริงแล้ว ในตอนนี้เจอรัลด์ยังห่างไกลจากความน่ากลัว เพราะในสายตาของข้า เขาในตอนนี้เป็นแค่มดเท่านั้น! ถึงกระนั้น ข้าเชื่อว่าเจ้ารู้ว่าจะไม่มีการถอยกลับอีกแล้ว เจอรัลด์รู้แล้วว่าเจ้าคือใคร เพราะฉะนั้น เมื่อรู้อย่างนี้แล้วสิ่งที่เราทุกคนทำได้ในตอนนี้คือทำตามแผนต่อไป!”

“ยิ่งไปกว่านี้ เจ้าเป็นคนหนึ่งที่ปรารถนาจะมีอายุยืนยาว! เมื่อรู้เรื่องนี้แล้ว ข้าให้คำสัตย์แก่เจ้าว่าจะพาเจ้าและครอบครัวของเจ้าไปที่เจลเอลตรา สถานที่ที่เจ้าจะมีที่ของเจ้าเอง โดยแลกเปลี่ยนกับการเสียสละเพียงเล็กน้อย... ลองไตร่ตรองดู เมื่อเจ้าไปถึงที่นั่น เจ้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกอย่างน้อยนับพันปี...” ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาพูดเสริมพลางหัวเราะขึ้น

“นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ว่าทำไมตอนนี้ฉันถึงยังไม่ถอย! ไม่ต้องห่วง เพราะฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไปจับเขาด้วยตัวเองเมื่อถึงยามจำเป็น!” อีเร็ตตอบสวนกลับไป น้ำเสียงของเธอในตอนนี้แฝงด้วยความเย็นชาและสิ้นหวัง

“ข้าดีใจที่ได้ยินคำพูดนี้! เจ้ารู้ไหมว่าการกลับชาติมาเกิดใหม่ของวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังคราที่แปดเมื่อย้อนกลับไปยามที่เจลเอลตรายังอยู่ในความโกลาหล เพื่อให้ได้วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังมา ข้าพยายามข้ามผ่านเข้ามาในช่องว่างเพื่อมายังโลก แต่ข้าไม่คิดเลยว่า ข้าได้ดูแคลนพลังแห่งช่องว่างจนเกินไป เมื่อข้าข้ามมาแล้ว ทันใดนั้นข้าก็ถูกฟ้าผ่า แล้วร่างของข้าก็เหลือเพียงเถ้าธุลี ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่จิตวิญญาณของข้ายังถูกผู้อื่นกักขังเอาไว้อีกด้วย! นับตั้งแต่วันนั้น ข้าก็ต้องห่างกับครอบครัว... มาจนถึงบัดนี้ หากจะมีใครสักคนที่เป็นกังวล ก็ควรเป็นข้า!”