มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1377

"ใช่แล้ว! เมื่อฉันได้ครอบครองร่างของเจอรัลด์ ฉันก็จะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง! หลังจากนั้น ครอบครัวของเราจะได้มุ่งหน้าไปยังจาเอลตราด้วยกัน ซึ่งเป็นโลกที่สมบูรณ์แบบสำหรับตระกูลกันเทอร์ เพื่อที่จะได้ครองอำนาจสูงสุดในฐานะเจ้าเหนือหัว! เมื่อถึงตอนนั้น ตระกูลของเราจะเป็นผู้ควบคุมทั้งสวรรค์และโลกทั้งหมด!” ชายชรากล่าวเสริม ขณะที่เขาหัวเราะอย่างผู้มีชัย

“…ว่าแต่ว่า… คุณพาเราทั้งคู่ลงมาที่นี่เพียงเพราะต้องการจะบอกเรื่องนี้กับเราหรือเปล่า…?” ยูเมะถาม

“นั่นเป็นคำถามที่ดีนะ! คืออย่างนี้ แม้ว่าร่างกายของเจอรัลด์จะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับฉันอย่างไม่ต้องสงสัย แต่อีเร็ตและคนอื่น ๆ ก็โง่เขลาเกินไป หลังจากทนรออยู่ที่นี่อย่างใจจดใจจ่อมานาน ฉันก็ไม่อยากจะรออีกต่อไปแล้ว! บวกกับความจริงที่ว่า ฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อยว่าอีเร็ตจะลงเอยด้วยการทำลายร่างที่ฉันต้องการจะครอบครอง ฉันกำลังวางแผนที่จะกลับมาให้เร็วกว่านั้น! อย่างไรก็ตาม การที่จะทำเช่นนั้นได้ ก่อนอื่นฉันต้องมีร่างกายที่เหมาะสมเพื่อให้ฉันสิงสถิตเสียก่อน และร่างกายของเธอทั้งสองคนก็ดูเหมือนจะมีพลังที่เพียงพอ…” ชายชราตอบ

เขาหันไปมองเจอรัลด์แล้วพูดเสริมว่า “… โดยเฉพาะหลานชายของฉันคนนี้! เอาตามตรงเลยนะ ฉันไม่คิดว่าจะมีใครเหมาะสมเท่าเขาอีกแล้ว!”

“… คุณ…ว่าอะไรนะ? แต่เขาเป็นลูกหลานของคุณนะ! คุณไม่คิดที่จะละเว้นเขาไว้สักคนเหรอ…?” ยูเมะถามด้วยความประหลาดใจ

พูดตามตรง แม้ว่าชายชราจะทำร้ายเฟลตันจริง แต่ยูเมะก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือเป็นทุกข์เพราะเห็นแก่เฟลตัน ท้ายที่สุดแล้ว เฟลตันก็เป็นเหมือนปีศาจที่โหดเหี้ยมและชั่วร้าย กล่าวอีกนัยหนึ่ง การที่เขากำลังจะตายก็น่าจะเป็นเรื่องที่ดี

ถึงกระนั้น ยูเมะก็ยังรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างมากเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคนที่วางแผนทำร้ายเฟลตันคือบรรพบุรุษของครอบครัวเธอ ที่ทุกคนให้ความเคารพและชื่นชม! การที่ได้รับรู้ถึงสิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น!

“ฉันเองก็ไม่มีทางเลือกมากนักหรอก ตอนนี้ครอบครัวของเรากำลังไปได้ดีอยู่แล้ว ดังนั้นการเสียสละของเธอเพื่อรักษาอนาคตที่ดียิ่งขึ้นสำหรับตระกูลกันเทอร์ ย่อมเป็นเรื่องที่คุ้มค่าแน่นอน!” ชายชราเย้ยหยัน ในขณะที่เขายิ้มอย่างมีเลศนัย

ดวงตาของเจอรัลด์สะท้อนให้เห็นถึงความประหลาดใจ เมื่อเขาตระหนักได้ว่ารัศมีอันตรายที่เขาสัมผัสได้ตอนที่เข้ามาในพื้นที่นี้มาจากที่ใด เขาคิดไม่ถึงเลยว่าชายชราผู้นี้จะใจร้ายใจดำถึงเพียงนี้!

แม้แต่สัตว์ป่าก็ยังรักลูกของมัน… แต่ชายชราคนนี้… เขาไม่คิดแม้แต่จะละเว้นลูกหลานของเขาเอง!

ขณะที่เจอรัลด์ถอยไปหนึ่งก้าว ชายชราก็หัวเราะก่อนที่จะพูดเย้ยหยัน “เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ! ฉันจะทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดน้อยที่สุด!”