มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1450

หลังจากที่ควีนน่าเดินทางไปถึงที่นั่น เจอรัลด์ก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเซนนี่ยังอยู่หรือไม่...

ไม่กี่วันต่อมา ในที่สุดเจอรัลด์ก็เดินทางมาถึงภูเขาแลงเวิร์น

ในขณะที่เขาคาดการณ์ว่าสถานที่แห่งนั้นจะดูรกร้าง แต่เขากลับต้องแปลกใจเมื่อมีคนยืนเข้าคิวยาวเหยียดเพื่อขึ้นไปบนภูเขา! เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าที่นี่คราคร่ำไปด้วยผู้คนไม่ต่างจากในอดีต ก่อนที่ผู้นำวิญญาณจะจากไป

'มันเกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่..? เจ้าแห่งวิญญาณกลับมาแล้วเหรอ…?’ เจอรัลด์ครุ่นคิด ขณะเดินขึ้นไปบนภูเขาด้วยความงุนงง

ยิ่งเขาได้เห็นเขาก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจ มีผู้คนมากมายยืนอยู่ทั่วทุกที่ด้วยท่าทางที่เคารพนบนอบ และมีคนจำนวนมากที่คุกเข่าหันหน้าไปทางโบสถ์แลงเวิร์นด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความศรัทธา พวกเขาจึงดูคล้ายกับผู้ติดตามที่ภักดีซึ่งผ่านพิธีศีลจุ่มมานับพันปี

เจอรัลด์รู้สึกขบขันเล็กน้อย เขาส่ายหัวพร้อมกับยิ้มเหยเกกับภาพที่ปรากฏให้เห็นตรงหน้า

ก่อนที่เขาจะทำอะไรต่อ จู่ ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “นี่คุณ! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!”

เมื่อหันไปดูว่าใครเป็นคนเรียกเขา เจอรัลด์ก็ได้รับการต้อนรับทันทีด้วยสายตาของผู้หญิงในวัยยี่สิบซึ่งมัดผมหางม้า และมีสีหน้าที่ดูฉุนเฉียว

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ซึ่งกำลังเอามือทั้งสองข้างเท้าเอวของเธอไว้ เจอรัลด์ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะถามว่า “เรารู้จักกันด้วยเหรอครับ คุณผู้หญิง?”

“ให้ฉันเป็นคนถามก่อน! ทำไมคุณถึงต้องยิ้มตอนที่มองไปที่คุณปู่ของฉันที่กำลังคุกเข่าอยู่? คุณกำลังเยาะเย้ยเขางั้นเหรอ?” ผู้หญิงคนนั้นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

บอกตามตรงว่าเธอสังเกตเห็นเจอรัลด์มาระยะหนึ่งแล้ว ท้ายที่สุด ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังคุกเข่าและยืนเรียงแถวด้วยความเคารพที่เชิงเขา ชายผู้นี้ไม่เพียงแต่เดินตรงดิ่งขึ้นเขาไปเท่านั้น เขายังทำเช่นนั้นด้วยสีหน้าที่เฉยเมย! และตอนนี้เขาก็กำลังแสดงรอยยิ้มที่เย้ยหยันต่อผู้คนที่เขาเดินผ่านอีกด้วย!