มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1453

"…โอ้? มีคนกล้าสงสัยในตัวฉันด้วยเหรอ?” อาจารย์คลอฟอร์ดพูด ในขณะที่เขาเหล่ตาไปยังทิศทางที่เจอรัลด์และทุกคนยืนอยู่

ในเวลาเดียวกัน ผู้คนจำนวนมากในห้องโถงขนาดใหญ่ก็กำลังจ้องมองมาที่เจอรัลด์ด้วยสายตางุนงง ท้ายที่สุดแล้ว การที่เจอรัลด์พูดเช่นนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย!

เจอรัลด์เองก็ทำได้เพียงยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างออกมาเป็นเช่นนี้แล้ว จึงไม่มีประโยชน์ที่เขาจะพูดจาอ้อมค้อมอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจว่ามันจะเป็นการดีสำหรับเขา ที่จะเปิดเผยความคิดที่แท้จริงของเขาออกมา

"ถูกต้องแล้ว ต้องขอโทษด้วยที่ผมอาจจะเป็นคนที่ขวานผ่าซากไปหน่อย แต่ทักษะที่น่าทึ่งของคุณ… มันไม่มีอะไรเลยนอกจากกลอุบายง่าย ๆ ที่แทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย อาจารย์คลอฟอร์ด!” เจอรัลด์ตอบ

วินาทีที่ประโยคของเขาจบลง ความโกลาหลครั้งใหญ่ก็ปะทุขึ้นทันที! การที่มีคนกล้าตั้งข้อสงสัยกับอาจารย์แบบนั้น… เขากำลังรนหาที่ตายอย่างแท้จริง!

อาจารย์คลอฟอร์ดเองก็รู้สึกว่าเปลือกตาของเขากระตุกเล็กน้อย เขาไม่คิดเลยว่าจะถูกชายคนนี้เหยียดหยามในที่สาธารณะ และในระหว่างขั้นตอนการคัดเลือกสาวกของตัวเองแบบนี้!

เมื่อมองดูอาจารย์คลอฟอร์ดกำลังยืนขึ้น เพอร์ลาซึ่งยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงนั้นมาระยะหนึ่งแล้วก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ดูสิ! อาจารย์คลอฟอร์ดกำลังจะแสดงพลังของเขาแล้ว!”

ในขณะที่เธอต้องยอมรับว่าชายหนุ่มแปลกหน้านั้นแข็งแกร่งกว่าเธอมาก แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ดูเหมือนจะอายุไล่เลี่ยกับเธอเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่เชื่อว่าเจอรัลด์สมควรจะได้รับความเคารพจากคุณปู่ของเธอแบบนั้น และเธอหวังว่าเมื่ออาจารย์คลอฟอร์ดจัดการกับเขาเรียบร้อยแล้ว ปู่ของเธอจะเห็นด้วยกับความคิดของเธอ

ในขณะเดียวกัน ท่าทีของอาจารย์คลอฟอร์ดได้ดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมายที่มุงดูพวกเขาอยู่

“ไอ้บ้านี่เป็นใครกัน? เขากล้าตั้งข้อสงสัยในตัวอาจารย์คลอฟอร์ดได้อย่างไร?!”

“ใช่ไหมล่ะ? เขาช่างใจเด็ดนัก! คนอย่างเขาจะสำนึกได้ และรู้สึกเสียใจก็ตอนที่เขาใกล้ตายเท่านั้นแหละ!”

เสียงด่าทอดังมาจากชายชราสองสามคนที่ทนไม่ได้ ที่เห็นอาจารย์คลอฟอร์ดถูกทำให้ขายหน้า

ขณะที่ชายชรายังคงทำหน้าสีหน้าบึ้งตึงใส่เจอรัลด์ อาจารย์คลอฟอร์ดเองก็แค่หรี่ตาลงก่อนจะส่ายหัวและพูดว่า “ฉันจะไม่ทำให้เรื่องมันยุ่งยากเกินไปสำหรับนายหรอกนะ พ่อหนุ่ม ขอแค่เพียงนายคุกเข่าต่อหน้าฉันโดยให้หน้าผากของนายแตะพื้น เมื่อนายยอมรับความผิดของตัวเองแล้ว ฉันจะอนุญาตให้นายออกจากเนินเขาได้อย่างปลอดภัย!”

“ท่านเป็นผู้ที่มีจิตใจเมตตาอย่างแท้จริง แต่ผมรู้สึกว่าท่านควรจะสอนบทเรียนให้กับผู้ชายคนนี้สักหน่อยนะครับ ท่านอาจารย์!” ใครบางคนตะโกนออกมาจากในฝูงชน