มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1478

หลังจากนั้น เจนนี่และคนอื่น ๆ ก็เอามือขึ้นมาปิดปากและหัวเราะ

แม้ว่าเธอจะไม่รู้อย่างแน่ชัดว่าเจอรัลด์เป็นคนอนาถาที่น่าสมเพชจริงหรือไม่ แต่เธอก็สันนิษฐานว่ามันน่าจะเป็นความจริง เพราะเขาดูไม่เหมือนคนที่มาจากพื้นเพที่ดี เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว เธอจึงเบะปากอย่างไม่แคร์โลก

“เจนนี่! เธอจะดูถูกฉันยังไงก็ได้เท่าที่เธอต้องการ แต่เธอห้ามมาดูถูกอาจารย์ของฉัน!” เพอร์ลาที่กำลังโกรธแค้นตอบโต้

"…อะไรนะ? เขาเป็นอาจารย์ของเธองั้นเหรอ?!” เจนนี่ตะโกน ขณะที่เธอและกลุ่มเพื่อนหัวเราะออกมา

“พูดถึงพวกอาจารย์… ฉันได้ยินจากแม่ของฉันว่าคุณปู่ของเธอดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องธุรกิจของตัวเองอีกต่อไปแล้ว แม่ยังบอกอีกว่าเขาพาเธอไปตามหาอาจารย์ที่มีชื่อเสียงเพื่อให้มาสอนศิลปะการต่อสู้หรืออะไรสักอย่างให้เธอ… เป็นไปได้ไหมว่า… ผู้ชายคนนั้นคืออาจารย์ชื่อดังที่ปู่ของเธอหามาให้?!” เจนนี่พูด ขณะที่ยังคงเอามือปิดปากเพราะหัวเราะมากจนเกินไป

ไม่กี่วินาทีหลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น ชายที่ดูแข็งแรงและมีกล้าม ซึ่งสวมแว่นกันแดดก็เดินออกมาจากทางด้านหลังของเจนนี่ ก่อนจะพูดว่า “โอ้? พี่ชายคนนี้น่ะเหรอเป็นอาจารย์? ดูจากรูปร่างที่ผอมบางของเขาแล้ว ฉันมั่นใจว่าเขาต้องเก่งมากแน่ ๆ!”

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้เป็นคนที่รักการออกกำลังกาย เขากล่าวเสริมว่า “ต้องขอโทษด้วยนะเพื่อน ที่ฉันไม่ได้สังเกตเห็นนายก่อนหน้านี้! ว่าไปแล้ว ฉันเป็นผู้จัดการทั่วไปของสไตร่าเบิร์ก เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ คลับ และฉันยังเป็นแชมป์ของการต่อสู้เพื่อชิงแชมป์ระดับเมืองเจนน่า สามปีติดต่อกันอีกด้วย! ฮ่าฮ่าฮ่า! ทำไมเราไม่จับมือตกลงเป็นเพื่อนกันล่ะ”

พอพูดจบ ชายคนนั้นก็ยืดคอของเขาทันที ทำให้เกิดเสียงเคลื่อนของกระดูกคอที่ฟังดูน่าหวาดกลัว

ยูลรู้สึกตกใจ จึงพยายามแนะนำเจอรัลด์ให้รีบออกไปจากตรงนั้น

เขาไม่ได้เป็นคนขี้ขลาดเสียทีเดียว แต่เนื่องจากเขาเห็นว่าคนกลุ่มนี้มีเจตนาที่ไม่ดีอย่างชัดเจน ยูลจึงคิดว่าจะเป็นการดีที่สุดหากพวกเขาไม่ไปยุ่งกับกลุ่มเพื่อนของเจนนี่ เมื่อเขาคิดเช่นนั้น ก็แสดงว่ายูลลืมไปแล้วว่าตอนนี้เขารวยกว่าคนเหล่านั้นมาก

ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงในกลุ่มก็พากันหัวเราะคิกคักเมื่อพวกเธอเห็นฉากที่เกิดขึ้น

เบนสันมักจะชอบทำแบบนี้เสมอ เขาจะขอจับมืออีกฝ่ายก่อน และเมื่อทำสำเร็จ ฝ่ายตรงข้ามจะต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดจากการถูกบีบมืออย่างรุนแรง มันเป็นสิ่งที่เบนสันชอบทำมากที่สุด มันทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกอับอายขายหน้า เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นผู้ชนะที่มีชื่อเสียง!

ไม่ว่าอย่างไร หลังจากเห็นว่าการตอบสนองเพียงอย่างเดียวของเจอรัลด์คือรอยยิ้มจาง ๆ เบนสันก็เย้ยหยันว่า “มาเลย พี่ชาย! ก็แค่จับมือ! จะกลัวอะไรไปล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า! เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันหวังว่านายจะรู้ว่าเราจองที่จอดรถตรงนั้นมาระยะหนึ่งแล้ว! รู้ไว้เลยนะว่าแค่ฉันโทรหาใครบางคน รถของเพื่อนนายก็จะกลายเป็นแค่กองเศษเหล็ก เอาล่ะ ถ้าเราเป็นเพื่อนกัน ฉันจะยอมให้นายจอดรถที่นี่ต่อไป! ดังนั้นเรามาจับมือกัน เพื่อที่เราจะได้ทำความคุ้นเคยกันมากขึ้นดีกว่านะ! เสร็จแล้วพวกเราก็จะไปหาที่จอดรถที่อื่นกัน! นายคิดว่าไงล่ะ?”

เมื่อมองไปที่เบนสันที่ยังคงพยายามก่อกวนเขาอยู่ และดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยเจอรัลด์ไป หากเจอรัลด์ไม่ยอมจับมือกับเขา เจอรัลด์ยังคงยิ้มในขณะที่เขาตอบว่า “อืม ฉันเดาว่าเรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากหากฉันปฏิเสธที่จะยอมรับข้อเสนอของนาย!”