เมื่อถูกเขย่าตัว เจอรัลด์ก็สะดุ้งตื่นในที่สุด ก่อนจะหันไปมองซาเวอรี่
ความจริงก็คือ เขาเข้าสู่สภาวะเช่นนั้นตั้งแต่สัมผัสทั้งห้าในร่างกายของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้งก่อนหน้านี้ ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงไม่อยู่ในสภาวะอารมณ์ที่จะดูการต่อสู้ต่อไปอย่างมีสมาธิได้
ในขณะที่เจอรัลด์ยังคงรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาได้เป็นอย่างดี จิตใจของเขากลับหมกมุ่นอยู่กับสัมผัสทั้งห้ามากกว่า ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงดูเหมือนคนที่กำลังหลับใหล
“มองฉันทำไม? มองลงไปตรงนั้น! เพื่อนของนายกำลังจะตาย!” ซาเวอรี่กล่าว เธอแทบจะพูดอะไรไม่ออก
ฟ
“เธอไม่ใช่เพื่อนของฉัน… เธอเป็นลูกศิษย์ของฉันต่างหาก!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกว่าความกังวลของเธอเป็นเรื่องขบขันสำหรับเขา
“…ศิษย์? นี่นายยังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่หรือเปล่า?!” ซาเวอรี่บ่น ขณะที่เพื่อนของเธอต่างก็หันมามองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด
“ไม่ ฉันเปล่า ฉันคิดว่าฉันน่าจะยังไม่ได้บอกเธอนะ แต่ฉันขอขอบคุณที่เธอช่วยฉันไว้ก่อนหน้านี้ ซาเวอรี่! แต่ตอนนี้ฉันจะต้องไปช่วยศิษย์ของฉันแล้ว!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะยืนขึ้น ในที่สุดเขาก็พร้อมที่จะเข้าไปในลานประลอง
เมื่อเห็นว่าเพอร์ลากำลังประสบกับปัญหา เจอรัลด์ก็รู้ดีว่าเขาต้องรีบเข้าไปจัดการ ก่อนที่สิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นกับเธอ
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้ขยับตัว เขาก็รู้สึกว่าซาเวอรี่กำลังดึงแขนเสื้อของเขา ก่อนที่เธอจะพูดว่า “นายกำลังทำบ้าอะไร เจอรัลด์? นายจะเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ไม่ได้นะ! พวกมันจะฆ่านาย!”
เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการหัวเราะ น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่แยแสเลยสักนิด “ฉันไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง!”
พอเขาพูดจบ เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปที่แท่นสูงอย่างช้า ๆ…
ในจังหวะนั้นเอง คาร์ลอสซึ่งรอต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เขากำลังจะดึงทั้งเพอร์ลาและซีเรียลเข้ามาหาเขา ทันใดนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นว่า “ฉันหวังว่าแกจะสบายดีนะ อาจารย์หัวเราะ!”
เขาจำเสียงนั้นได้ทันที และขาของคาร์ลอสก็เริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง ราวกับเขาเพิ่งถูกฟ้าผ่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน