มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1611

ในกลางดึกคืนนั้น ภายในคฤหาสน์ลับในยานัม ขณะที่เจอรัลด์และครอบครัวของเขารับประทานอาหารพร้อมทั้งพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน

แม้แต่โยเอล ซึ่งแม่ของเจอรัลด์ที่คอยสนับสนุนอยู่ก็พบว่าตัวเองยิ้มออกเพราะปลื้มปิติที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง นานมากแล้วจริง ๆ จากครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแบบนี้...

ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเท่าที่ควร ท้ายที่สุดแล้ว โยเอลผู้น่าสงสารก็ยังคงถูกควักลูกตาแถมลิ้นของเขาก็ขาด! ขาของพ่อแม่ใช้การไม่ได้แล้วด้วยเช่นกัน และสำหรับพี่สาวของเขา… เขานึกไม่ออกเลยว่าระหว่างที่เธอรอเขา เธอต้องประสบกับความทุกข์ทรมานมากมายเพียงใด…

สำหรับเจอรัลด์แล้ว ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเขาไม่ได้พยายามปกป้องครอบครัวอย่างเต็มที่ เมื่อคิดแบบนั้น เขาจึงโทษตัวเองที่ทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมาน และความรู้สึกผิดทั้งหมดนั้นก็ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลย...

ถ้าเพียงแต่เขาระมัดระวังมากกว่านี้อีกสักนิด โยเอลจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และสามารถมีความสุขเหมือนคนทั่วไปอย่างแน่นอน…โยเอลได้พยายามอย่างแข็งขันที่จะปกป้องครอบครัวของเขา และผลที่ตามมาก็คือการที่เขาลงเอยด้วยสภาพเช่นนี้ เป็นสภาพที่น่าสมเพช… มันทำให้เจอรัลด์รู้สึกราวกับว่าเขาทำให้ชีวิตของน้องชายต้องพังทลาย…

ด้วยความคิดเหล่านี้ที่ถาโถมเข้ามาในสมองของเขา เจอรัลด์รู้ตัวเองดีว่า เขาจะเบาใจลงได้ก็ต่อเมื่อเขาทำลายตระกูลแควนท็อคลงได้เท่านั้น นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เจอรัลด์สามารถล้างแค้นให้กับครอบครัวของเขาได้อย่างสาสม...

ความคิดของเจอรัลด์หยุดลง เมื่อแม่ที่ยิ้มแย้มของเขาหันมามองเขาก่อนจะพูดว่า “เจอรัลด์… คืนนี้ลูกดูเงียบไปหรือเปล่า…”

“คุณพูดถูก! ในที่สุดครอบครัวเราก็ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง เข้าใจไหม? มีความสุขให้มากกว่านี้หน่อยสิ!” ดีแลนกล่าวเสริม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ฝืนยิ้มทันทีเพื่อสร้างความรู้สึกของเขาในทันที

แต่ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหันไปมองครอบครัวของเขาด้วยสายตาที่มุ่งมั่น...