มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1649

ร่างของหมาป่าหิมะที่เสียชีวิตจากการถูกกระแทก กระจัดกระจายอยู่รอบตัวเขา

ด้วยร่างกายที่บึกบึนของเจอรัลด์ จึงไม่ได้แปลกใจเลยที่เขาไม่เพียงแต่รอดชีวิตไปได้เท่านั้น แต่เขาแทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย! ด้วยเหตุนี้เอง เพียงไม่นานเขาก็ฟื้นคืนสติขึ้น…

หลังจากตรวจสอบดูว่าเขาได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ เจอรัลด์ก็รู้สึกดีใจที่พบว่าร่างกายของเขาไร้รอยขีดข่วน

หลังจากกระโดดลงมาจากพุ่มไม้ เจอรัลด์ก็หยิบมีดเล่มเล็กของเขาขึ้นมาและเริ่มหั่นเนื้อหมาป่าหิมะ เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าจะต้องติดอยู่ที่นี่อีกนานเพียงใด เจอรัลด์จึงรู้ว่าเขาจำเป็นต้องตุนอาหารไว้ในขณะที่เขาทำได้

เมื่อเขาตุนอาหารได้เพียงพอ เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจทิศทาง

แต่สิ่งที่เขาสามารถเห็นได้แทบจะในทันที คือดินแดนที่เป็นดั่งสรวงสวรรค์ เจอรัลด์จ้องมองด้วยความประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เจอรัลด์เคยเห็นสถานที่ที่สวยงามเช่นนี้ อันที่จริงมันสวยงามมาก จนเจอรัลด์ตระหนักได้แก่ใจเลยว่าไม่อาจหาที่ใดงดงามได้เท่านี้อีก

ขณะที่เขาเดินต่อไปรอบ ๆ สถานที่ที่งดงามราวกับแดนสวรรค์ เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจที่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงอันอ่อนโยน และเกือบจะมลายหายไปในอากาศของหญิงสาวที่เอ่ยขึ้นว่า “นั่นใครกัน?”

เจอรัลด์หันไปทางต้นเสียงก็ได้เผชิญกับสายตาของหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งสวมชุดผ้ามัสลินสีขาวและถือดาบยาวอยู่ในมือกำลังพุ่งตัวออกมาจากป่า...

เธอหยุดอยู่ใกล้กับเจอรัลด์ ก่อนจะชี้ดาบมาทางเขา

แทนที่จะกลัว เจอรัลด์กลับตกตะลึงยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวผู้งดงามไร้ที่ติแบบนี้จะมาอยู่ในที่แบบนี้ได้!

หลังจากจ้องเธออยู่พักใหญ่ ในที่สุดเจอรัลด์ก็หลุดขำออกมาก่อนจะตอบว่า “…ผม… ตกลงมาจากผาศักดิ์สิทธิ์ แล้วมาโผล่ที่นี่!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สตรีมากเสน่ห์ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย จ้องมองเขาด้วยความสงสัย เธอก็เอ่ยถามว่า “แล้ว… คุณตกมาจากบนนั้น แต่กลับไม่บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อยนะเหรอ?”

ดูเหมือนว่าจาเอลตราแต่ยังคงมีความลับที่ยังไม่ถูกค้นพบอีกมากมาย…จาเอลตราเป็นสถานที่ลึกลับอย่างแท้จริง…

หลังจากนั้นจูนบอกให้เจอรัลด์ตามเธอไป หลังจากบินด้วยกันไม่นานพวกเขาก็มาถึงบ้านหลังหนึ่ง…

“นี่คือที่ที่ฉันอาศัยอยู่ ฉันจะให้คุณพักอยู่ที่นี่หนึ่งคืน เมื่อรุ่งสางมาถึง ฉันจะพาคุณออกไปจากที่นี่!” จูนกล่าว

“คุณมาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว จูน…?” เจอรัลด์ถาม

จากสิ่งที่เขาสัมผัสได้ จูนดูไม่เหมือนกับมนุษย์ที่อยู่ในโลกเลย หากว่ากันตามตรงแล้ว เธอดูคล้ายกับเทพีโบราณเสียมากกว่า...

“สองพันปี หรือมากกว่านั้น”