มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1685

"ผมขออาสาเอง!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังออกมาจากกลุ่มศิษย์จากชั้นเรียนระดับต้น

เจอรัลด์พบว่าเสียงนั้นฟังดูคุ้นเคยมาก ดังนั้นเขาจึงมองไปยังทิศทางของเสียงทันที

ชายเจ้าของเสียงก็คือ เซลิก

เจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าเซลิกจะกล้าก้าวออกมาข้างหน้า ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าการแข่งขันครั้งนี้เป็นการแข่งขันระหว่างศิษย์จากชั้นเรียนระดับต้น และศิษย์จากชั้นเรียนระดับสูง ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีระดับความแข็งแกร่งที่ห่างชั้นกัน

"เธอชื่ออะไร?" อาจารย์อิคินก์มองไปที่เซลิกแล้วถาม

“เซลิก เลียร์!” เขาโพล่งชื่อของเขาออกมา

จากนั้นศิษย์จากชั้นเรียนระดับสูงก็หัวเราะขึ้นมา เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เลฟ เบย์ฟิลด์ ที่เพิ่งเข้าร่วมชั้นเรียนระดับสูง

เลฟ เบย์ฟิลด์ และเซลิก เลียร์ ต่างมาจากจาเอลตราด้วยกันทั้งคู่ แต่เลฟนั้นแข็งแกร่งกว่าเซลิกเล็กน้อย

ขณะนี้เซลิกอยู่ในอาณาจักรรูน ในขณะที่เลฟทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว ดังนั้นจึงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพวกเขาในแง่ของพลัง

ริมฝีปากของเลฟโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบิดเบี้ยว เมื่อนึกได้ว่าดีที่สุดเขาก็มีโอกาสได้ทรมานเซลิกแล้ว

แม้ว่าทั้งคู่จะเป็นคนจากจาเอลตราเหมือนกัน แต่ตระกูลเลียร์มีอิทธิพลมากกว่าตระกูลเบย์ฟิลด์ นี่จึงเป็นอีกเหตุผลที่เลฟดูแคลนเซลิก เพราะเขารู้สึกว่ามันไม่เข้าท่าเสียเลยที่นายน้อยแห่งตระกูลเลียร์จะอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้

“ว่าไง คุณชายเลียร์ ในที่สุดเราก็ได้พบกันอีกครั้งแล้ว แต่อย่าโทษฉันล่ะ ที่ฉันจะไม่เมตตานาย!”

เลฟก้าวไปยืนอยู่ตรงหน้าเซลิกขณะที่เขาพูด และมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอันเคร่งขรึม

เซลิกเพิกเฉยต่อสิ่งที่เลฟพูด เขารู้ว่าเลฟกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ อีกฝ่ายคงมองเห็นเขาอยู่ก่อนแล้ว ถึงได้จงใจก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับเขา อีกฝ่ายคงวางแผนจะทำให้เขาขายหน้าทุกครั้งที่มีโอกาส

แม้ว่าเซลิกจะรู้ว่าความสามารถของเขาอ่อนด้อยกว่า แต่เขาก็ไม่ท้อถอยหรือรู้สึกหวาดกลัว เขาจะต่อต้านการโจมตีของเลฟอย่างสุดกำลังทีเดียว

เลฟกระโดดไปข้างหน้าทันที เขาพุ่งเข้าใส่เซลิกด้วยความเร็วสูงสุด

ชั่วพริบตาเดียว เลฟก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเซลิก เขาชักดาบออกมาแล้วแทงไปที่เซลิกทันที

แน่นอนว่าความเร็วของคนอยู่ในอาณาจักรแห่งนักปราชญ์นั้นเร็วกว่าราชาแห่งจักระ

แต่โชคดีที่เซลิกตั้งสติได้ตั้งแต่ต้น เขาถอยหลังไปสองสามก้าวทันที และหลบการโจมตีในครั้งแรกของเลฟไปได้

"อ่า ดูเหมือนปฏิกิริยาของนายจะเร็วพอ!”

เลฟยิ้มแย้มและฉีกยิ้มอย่างเหยียดหยาม ขณะที่เขาเย้ยหยันเซลิก

ทันทีที่พูดจบ เลฟก็พุ่งตัวขึ้นไปบนท้องฟ้าและหมุนร่างกายไปหนึ่งร้อยแปดสิบองศา จากนั้นก็กวัดแกว่งดาบในมืออย่างรวดเร็ว จนมันกลายเป็นเงาราวกับดอกไม้ เขาโจมตีเซลิกหลังจากนั้นทันที