มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1705

เมลานีที่กำลังมีความสุขอดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมา เมื่อเธอได้เห็นควอนถูกทำร้ายเช่นนั้น สำหรับเธอ ในที่สุดเขาก็ได้รับผลกรรมที่เขาควรจะได้รับ และมันก็สาแก่ใจเธอยิ่งนัก

เธอไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพาเจอรัลด์และทุกคนออกไปจากที่นั่นทันที...

ไม่นานนักหลังจากที่พวกเขาจากไป ควอนที่กำลังหมดสติจากความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมา...

เขาคลานเข่าแล้วเอามือทาบบนหน้าอก เมื่อรู้สึกเจ็บปวดอย่างเฉียบพลันในบริเวณนั้น! ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากภายใน...

เมื่อมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าเมลานีและเจอรัลด์อยู่ที่ไหน เขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าพวกเขาจากไปนานแล้ว ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส ควอนไม่สามารถรวบรวมพละกำลังของเขาได้ และจบลงด้วยการล้มลงกับพื้นอีกครั้ง ตอนนี้เขาไร้พลังงานโดยสิ้นเชิง...

หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์และพรรคพวกก็มาถึงบ้านพักของครอบครัวซอร์นโดยการนำทางของเมลานี

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะเป็นคนใจร้ายแบบนั้น เจอรัลด์! เห็นได้ชัดว่าคุณจะจัดการเขาทันทีเลยก็ได้ แต่คุณกลับเลือกที่จะทำให้เขาอับอายก่อน!” เมลานีล้อเลียน

“ขอโทษนะเจ้าหญิง… แต่คุณคือคนที่ทำให้ผมตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นเอง! ผมไม่สามารถจัดการกับใครได้โดยใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาทีหรอกนะ! ในเมื่อพูดถึงเรื่องนี้กันแล้ว ผมขอเตือนคุณอีกครั้งว่าอย่าใช้ผมเป็นเครื่องมือแก้แค้นใครอีก…” เจอรัลด์บ่นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

เขาพยายามทำให้เรื่องนี้ชัดเจนพื่อที่เมลานีจะไม่ทำแบบเดิมอีกต่อไป ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเธอยังคงใช้เขาเป็นเครื่องมือเหมือนที่เธอเพิ่งทำก่อนหน้านี้ เจอรัลด์ก็ค่อนข้างแน่ใจว่าอีกไม่นานเธอจะต้องพาเขาไปเจอเรื่องที่ยากลำบากกว่านี้แน่นอน

นอกเหนือจากสหภาพฮัลเกอโรอิกแล้ว ตอนนี้เขายังมีควอนเป็นศัตรูเพิ่มมาอีกคน เจอรัลด์กำลังเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างต่อเนื่อง...

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม หลังจากได้ยินเช่นนั้น เมลานีก็พยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะตอบว่า “เข้าใจแล้ว! ไม่ต้องห่วงนะ มีแค่ควอนเท่านั้นแหละที่ฉันอยากจะจัดการ! ฉันสัญญาว่าจะไม่มีครั้งต่อไปอีก!”

อันที่จริงแล้ว เธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เจอรัลด์เต็มใจช่วยเธอสอนบทเรียนให้กับควอน

“รุนแรงมากครับ อาจารย์โวร์ ท้ายที่สุดแล้ว จากอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นกับเขา ผมสามารถบอกได้เลยว่าคนที่ทำแบบนี้กับเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก การโจมตีของคนคนนั้นทั้งรุนแรงและเฉียบขาด และการโจมตีที่แม่นยำนั้นก็สร้างความเสียหายอย่างมาก ผมเกรงว่ามันจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรักษาอาการของนายน้อยให้หายเป็นปกติได้” ลิดอร์นตอบพร้อมกับส่ายหัว และถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ควิดก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ขณะที่ความโกรธกำลังพลุ่งพล่านในตัวเขา

มันถือเป็นช่วงเวลาอันเหมาะเจาะนัก! ตอนนี้เขารู้แล้วว่าผู้โจมตีนั้นมีพลังมหาศาลเพียงใด ควิดรู้ตัวดีว่าเขาไม่มีทางแก้แค้นแทนลูกชายของเขาได้อย่างแน่นอน!

ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าในเมืองเลือดมังกรแห่งนี้ตระกูลซอร์นเป็นศัตรูคู่อาฆาตของตระกูลโวร์ แต่ด้วยสภาพของลูกชายของเขาในตอนนี้ การแก้แค้นพวกซอร์นยังไม่ใช่เรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา

อย่างไรก็ตาม ควิดได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับคำพูดของลิดอร์นก่อนหน้านี้ ด้วยความหวังสุดท้ายที่เขามีในตอนนี้ เขาจึงตัดสินใจถามว่า “…คุณบอกว่าการรักษาเขาเป็นเรื่องยาก… แต่นั่นก็หมายความว่ายังพอมีทางรักษาอยู่ใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลิดอร์นก็หันไปมองควิดก่อนจะพยักหน้าอย่างช้า ๆ…