มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1723

“…คุณซอร์น? นั่นคุณเหรอ?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาหันหน้าไปทางต้นไม้

“…เจอรัลด์? นั่นคุณจริง ๆ ด้วย!” จูโน่อุทานด้วยความตื่นเต้นมขณะที่เธอรีบก้าวออกจากต้นไม้พร้อมกับลูกน้องของเธอ

“ลมอะไรหอบคุณมาถึงที่นี่ คุณซอร์น” เจอรัลด์ถามด้วยความประหลาดใจ ขณะที่เขามองดูเธอ

“ลมอะไรหอบพวกเรามาน่ะเหรอ? คุณหายไปสองวันแล้ว! แต่ฉันรู้ว่าคุณต้องยังไม่ตายแน่! ฉันดีใจที่ในที่สุดฉันก็สามารถหาคุณเจอได้! ว่าแต่คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

เมื่อได้ยินคำถามของจูโน่ เจอรัลด์ก็หันไปมองผู้เฒ่าฮิวจ์ชั่วครู่ ก่อนจะตอบอย่างเชื่องช้าว่า "...เรื่องนั้น... กลับไปค่อยคุยกัน จะว่าไปคนอื่นเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่ต้องห่วง พวกเขาทั้งหมดสบายดี ตอนนี้พวกเขากำลังพักอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลซอร์น!” จูโน่ตอบด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เจอรัลด์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“แล้วนี่… เขาเป็นใครกัน…?” จูโน่เอ่ยถาม ขณะที่เธอเลิกคิ้วเล็กน้อย เมื่อมองไปที่ผู้เฒ่าฮิวจ์

เมื่อมองไปที่ชายชราครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็หันกลับมามองจูโน่แล้วตอบว่า "นี่คือผู้เฒ่าฮิวจ์ และเขาคือคนที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้!"

"…งั้นเหรอ? เข้าใจแล้ว! ถ้าอย่างนั้นยินดีที่ได้พบท่าน ผู้เฒ่าฮิวจ์! ฉันชื่อจูโน่ ซอร์น เป็นคุณหนูคนโตของตระกูลซอร์น! ขอบคุณท่านมากที่ช่วยเจอรัลด์เอาไว้!” จูโน่พูดด้วยน้ำเสียงเสน่หา

ผู้เฒ่าฮิวจ์ยิ้มตอบแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก! เป็นใครก็ต้องทำแบบนี้! ดังสุภาษิตที่ว่า ‘ช่วยชีวิตคนได้บุญยิ่งกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น!’ นอกจากนี้ ฉันเองก็ยินดีที่ได้พบเธอเช่นกัน คุณหนูคนโตของตระกูล ซอร์น!”

แม้ว่าเขาจะรู้เรื่องเกี่ยวกับตระกูลซอร์นอยู่แล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้เฒ่าฮิวจ์ได้พบกับคนที่มาจากตระกูลนั้นจริง ๆ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น ต่อให้ชายชราจะไม่เตือนเขา แต่เจอรัลด์ก็ยังจะใช้ดาบอย่างดีอยู่วันยันค่ำ

หลังจากนั้น เจอรัลด์, จูโน่ และคนของเธอก็ค่อย ๆ หายเข้าไปในป่า...

อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากที่กลุ่มนั้นจากไป ก็มีร่างเงากระโดดออกมาจากป่า ซึ่งตามมาด้วยชายชุดดำอีกนับสิบคน...

พวกเขาหยุดอยู่ตรงหน้าผู้เฒ่าฮิวจ์ ร่างเงานั้นก็เปิดเผยสีหน้าน่ากลัว ขณะที่เอ่ยถามขึ้นว่า “เป็นยังไงบ้าง นายท่านฮิวจ์”

ขณะหันไปมองตอบบุคคลในเงามืด ผู้เฒ่าฮิวจ์ก็ตอบเพียงว่า "ตอนนี้ดาบอยู่ในมือของเจอรัลด์แล้ว เพราะฉะนั้น คราวนี้ถึงคราวที่นายจะต้องทำงานของตัวเองบ้างแล้ว!”