มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1733

"เดี๋ยว!"

ก่อนที่เรย์จะก้าวไปอีกขั้น วิญญาณสองสามตนก็หยุดเขาไว้

วิญญาณที่ยืนอยู่ตรงกลางเดินไปหาเรย์แล้วจ้องมองที่เขา “เล่นได้แล้วจะจากไปแบบนี้ไม่ได้”

"ทำไมกัน? พวกนายไม่รู้จักวิธีเล่นเกมหรือไง? หรือว่าพวกนายไม่รู้จักแพ้กันแน่?”

เรย์จ้องมองวิญญาณตอนนั้นอย่างเย็นชา เขาไม่คาดคิดว่าวิญญาณพวกนี้จะเหมือนกับมนุษย์ในโลกแห่งความเป็นจริง ที่ชอบเล่นสกปรกเพราะไม่รู้จักแพ้ ทั้งที่ตายไปแล้วเขาก็ยังคิดจะเล่นบทนักเลงอย่างนี้อยู่อีกหรือ สิ่งนี้ทำให้เรย์หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

"ฮะ! ฉันมีสองทางให้นายเลือก เล่นต่อไปจนกว่าจะหมดตัว หรือไม่ก็มอบทุกอย่างที่นายมีอยู่ในตอนนี้มาให้เราแล้วไสหัวไปซะ!”

วิญญาณที่ยืนอยู่ตรงกลางเย้ยหยันและเตือนเรย์ด้วยสายตาคุกคาม

คล้ายว่าวิญญาณเหล่านั้นไม่คิดที่จะปล่อยเขาไป

ในเมื่อเรื่องไปเช่นนี้ เรย์จึงไม่คิดจะยอมอ่อนข้อให้

“อย่างนั้นเหรอ? แล้วถ้าฉันไม่เลือกล่ะจะเป็นยังไง?”

เรย์มองพวกเขาแล้วถามอีกครั้ง

“ถ้าอย่างนั้น ก็อย่าหาว่าเราใจร้ายก็แล้วกัน!”

วิญญาณที่อยู่ตรงกลางส่งเสียงร้องและส่งสัญญาณให้วิญญาณที่อยู่รอบตัวเขา

หลังจากนั้น วิญญาณที่อยู่รอบ ๆ ก็พุ่งเข้าหาเรย์และเจอรัลด์ทันที

ทันทีที่พวกเขาเคลื่อนไหว เจอรัลด์จะไม่ปล่อยเพราะเขาไปอย่างแน่นอน

เขาเรียกดาบฟิชกัทออกมาทันทีและฟันวิญญาณเหล่านั้นโดยตรง

ชวิ้ง!

ดาบฟิชกัทกวาดล้างวิญญาณสองสามตัวได้อย่างง่ายดาย

เมื่อได้เห็นเช่นนี้ วิญญาณที่ยืนอยู่ตรงกลางก็แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา เขาไม่รู้ว่าเจอรัลด์จะทรงพลังและมีอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่กับตัวด้วย

“นายไม่ใช่วิญญาณ แต่เป็นมนุษย์นี่!”

วิญญาณตนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นด้วยความประหลาดใจ

"ฮ่าฮ่า ที่นี้นายก็รู้แล้ว แล้วยังจะห้ามฉันอีกเหรอ?”

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็แนะนำเจอรัลด์

จากนั้นเรย์ก็เริ่มสำรวจนิกายวิญญาณไปพร้อมกับเจอรัลด์

ไม่นานเรย์ก็เห็นภัตตาคารขนาดใหญ่ที่ดูคล้ายกับร้านอาหารในโลกแห่งความเป็นจริงตรงหน้า

เขาพาเจอรัลด์เข้าไปในภัตตาคารดังกล่าว

"นายท่าน!"

เรย์ตะโกนเสียงดังเมื่อเขาเข้าไป ก่อนจะได้เห็นชายชุดขาว ก้าวออกมาจากพื้นที่ด้านในแล้วทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส

"ฮ่าฮ่า พวกคุณอยากทานอะไรล่ะ?"

เจ้าของภัตตาคารถามทั้งเรย์และเจอรัลด์

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เรย์และเจอรัลด์ก็ตกใจ เพราะเขาไม่คิดเลยว่าเจ้าของภัตตาคารจะเห็นเจอรัลด์

"คุณเห็นผมด้วยหรอ?"