มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1742

แซนรี่ตระหนักว่าเขาคำนวณผิดในวินาทีที่ลูกลูกโบว์ลิ่งกระทบเลนด้วยเสียง 'ตุ้บ' ก่อนที่จะหักเลี้ยวไปทางรางท่อ! ด้วยเหตุนี้แซนรี่จึงไม่ได้รับคะแนนในรอบนั้น

เมื่อเห็นอย่างนั้นแซนรี่ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาได้แต่คิดว่าตัวเองทำผิดพลาดในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุด! ข้างหน้าหงุดหงิดเสียจริง!

เจอรัลด์เองก็ไม่พลาดโอกาสที่จะเย้ยหยันแซนรี่ เจอรัลด์หัวเราะเสียงดังแล้วเหน็บแนมออกไป “ดีนะที่คุณทำพลาดก่อนที่ผมจะตามคุณทัน คุณประธานรุ่น! คุณต้องขอบคุณผมนะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแซนรี่ก็รู้สึกรำคาญใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะโต้อะไรกลับไปไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนที่พลาดเองก็ตามที

แซนรี่หัวเราะอย่างขมขื่นตอบไปว่า “…ใช่แล้ว! ทีนี้คุณก็มีโอกาสแล้ว!”

ขณะที่เจอรัลด์ไม่ได้พูดออกมา ในใจเขากำลังคิดว่า 'วางมาดต่อไปเถอะ! ในเมื่ออยากจะแสดงถึงขนาดนี้ผมก็จะปล่อยให้เวทีนี้เป็นของคุณก็แล้วกัน’

ตอนนี้ถึงคราวของเจอรัลด์อีกครั้ง เขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะเริ่มปิดช่องว่างระหว่างคะแนนของพวกเขาให้มากยิ่งขึ้น ตราบใดที่เขายังตามหลังแซนรี่อยู่สองสามคะแนน เขาก็จะไม่ทำให้ความสามารถของเขาเด่นชัดจนเกินไป และแซนรี่ก็คงพอใจในเรื่องนี้ต่อไปจนนาทีสุดท้าย

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงลุกขึ้นไปหยิบลูกโบว์ลิ่งอีกลูกหนึ่ง โยนมันออกไปด้วยกันเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลเพียงครั้งเดียว ลูกลูกโบว์ลิ่งกลิ้งไปอย่างต่อเนื่องจนเมื่อถึงพินโบว์ลิ่ง พินทั้งสิบก็ล้มลง!

ในขณะนี้เขาสัมผัสได้ว่าผู้ชมต่างไม่พอใจ แซนรี่ก็ขมวดคิ้วมากขึ้นอีกด้วย ตอนนี้เจอรัลด์มียี่สิบสองคะแนน เขาตามหลังแซนรี่เพียงสี่คะแนน หากเขาไม่ระวัง เจอรัลด์จะต้องแซงหน้าคะแนนของเขาไปอย่างแน่นอนในรอบต่อไป!

“ดูเหมือนว่าผมกำลังจะตามคุณทันแล้วนะ คุณประธานรุ่น!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

ตอนนี้เขากลับมาสู่การแสดงตามปกติแล้วแซนรี่อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เขากำลังจะเอาชนะเจอรัลด์ถ้านั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาทำ!

ในทางกลับกัน เจอรัลด์ยังคงรักษาสีหน้าเรียบเฉยของเขาเอาไว้ ขณะยืนอยู่ที่นั่นด้วยท่าทีสงบ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจประสิทธิภาพของแซนรี่ด้วยซ้ำ...

แต่ในความเป็นจริงก็คือเจอรัลด์กำลังวางแผนอยู่ในหัวของเขา เขากำลังคิดว่าแทนที่จะชนะการแข่งขันอย่างถล่มทลาย มันจะไม่ยิ่งยั่วโมโหแซนรี่ได้มากกว่าอีกหรือหากเขาสามารถชนะอีกฝ่ายได้ด้วยคะแนนที่สูงกว่ากันเพียงคะแนนเดียว

ขณะที่เจอรัลด์กำลังคิดว่าผลลัพธ์นั้นจะน่าสนใจเพียงใด ความคิดของเขาก็ถูกรบกวนเมื่อแซนรี่เย้ยหยัน “ถึงตาคุณแล้ว คุณคลอฟอร์ด! หรือคนกำลังกลัวผมอยู่”

การที่เจอรัลด์ยังนิ่งไม่ไหวจริงทำให้แซนรี่รู้สึกยินดีอย่างไม่สิ้นสุด ความอัปยศอดสูของเขาก่อนหน้านี้ได้รับการไถ่ถอนแล้วอย่างสมบูรณ์!