มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 196

“ฮ่า ฮ่า อย่าพูดแบบนั้น! เขาเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ รู้ไหม—หลังการจบการศึกษา เขาอาจจะหางานให้ตัวเองทำที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ได้เหมือนกัน!”

ทุกคนก็อยากจะมีส่วนร่วมกันด้วยความครึกครื้น

“โอโฮ? งั้นโดยทั่วไปแล้วพวกเราอาจได้เป็นเพื่อนร่วมงานกันนะ! มาเป็นเพื่อนกันเถอะ เจอรัลด์!” เมอร์ฟีหัวเราะอย่างร่าเริง

เขาอยากจะดำเนินบทสนทนานี้ต่อไป เขามักจะต้องได้ยินทุกคนเอ่ยถึงเพื่อนเก่าคนนี้ของชารอนอยู่เป็นประจำ

มันทำให้เขาสงสัยว่าเธอเห็นอะไรในตัวของผู้ชายที่ไม่มีเงินเช่นเจอรัลด์

บางครั้งมันยังทำให้เรื่องน่าอึดอัดใจสำหรับเขาด้วยซ้ำ

นั่นคือเหตุผลที่ทำไม ตอนที่ผู้ชายคนนี้ได้รับการแนะนำตัวให้รู้จักกับเขาในฐานะเจอรัลด์ เมอร์ฟีจึงไม่อาจทนที่จะได้สนุกนิดหน่อยกับเรื่องค่าใช้จ่ายของเขา เพียงแค่ได้ดูว่าเขาจะตอบสนองอย่างไร

จนถึงตอนนี้ ปรากฎว่าเจอรัลด์คนนี้ไม่มีทักษะทางสังคมที่จะพูดแต่อย่างใด เมื่อเขาเริ่มต้นชีวิตการทำงาน มันคงเป็นงานรื่นเริงแน่!

“ฮ่าฮ่า… อย่ายุ่งกับเขาเลย เมอร์ฟี! สำหรับผู้ชายอย่างเขาที่จะได้ทำงานในย่านเมย์เบอร์รี่ เจ้านายคนนั้นคงจะต้องเป็นคนหูหนวกตาบอดแหละ!”

“โอ้ ใช่—เมอร์ฟี นายไม่เคยเล่าให้เราฟังเลยว่านายได้ประเมินผลตำแหน่งผู้จัดการขายนั่นได้อย่างไร!”

จุดรวมความสนใจก็กลับไปที่เมอร์ฟีอยู่ดี

“โอ้ เรื่องนั้นมันยาว—แต่ฉันคิดว่าอาจเป็นเพราะนี่เป็นสาขาวิชาเฉพาะของฉัน แต่เจ้านายของฉันคิดว่าฉันยังไม่ค่อยมีประสบการณ์ ดังนั้นเงินเดือนของฉันจึงได้แค่ 45k ต่อปีสำหรับตอนนี้ อ่า ฉันยังต้องทำงานอีกเยอะกว่าได้ดีกว่านี้!”

“ว้า! นั่งมันน่าทึ่งไปเลย เพื่อน!”

บัณฑิตจบใหม่ที่ได้รับค่าจ้างระดับนั้นเป็นสิ่งที่หายาก ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสามารถไต่บันไดองค์กรเมย์เบอร์รี่ให้ได้ตำแหน่งที่สูงกว่านี้ได้อีกด้วย

ตอนนี้ลิเลียนรู้สึกอิจฉาตาร้อนต่อชารอน พวกเธอก็พอ ๆ กันในแง่ของลักษณะท่าทาง—-เพียงแต่ลิเลียนจะดูไร้กังวลมากกว่า ในขณะที่ชารอนจะดูสงวนท่าทีมากกว่า จึงเห็นได้ชัดว่าอย่างหลังทำให้ผู้หญิงเป็นที่พึงปรารถนามากขึ้น