มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 248

เธอตัดสินใจไม่ขับรถของตัวเอง!

เธอรู้สึกรังเกียจมัน!

“โอ้ย!” มีบางอย่างทำให้แคสแซนดร้ารู้สึกเจ็บตอนที่เธอพยายามจะลงจากรถ

“นี่คืออะไรในรถของคุณ? มันเจ็บ!” แคสแซดร้าบ่น

เธอหยิบบางอย่างขึ้นมาจากที่นั่งด้านล่างเธอและมันคือแบตเตอรี่สำรอง!

“ทำไมถึงมีแบตเตอรี่สำรองสกปรกในรถหรูเช่นนี้ด้วย? ทิ้งมันไปได้แล้ว!” แคสแซนดร้ากราดเกรี้ยวกับมันมากจนเธอแทบจะลืมเกี่ยวกับภาพลักษณ์ของเธอที่เป็นหญิงสาวที่น่ารักไป เธอหยิบแบตเตอรี่สำรองอันนั้นขึ้นมาและเธอกำลังจะปามันลงถังขยะแต่ก็ยั้งมือไว้

“นี่มันของฉันไม่ใช่เหรอ?” แคสแซนดร้าดูมันใกล้ ๆ และตระหนักได้ว่ามันคือแบตเตอรี่สำรองหนึ่งร้อยดอลลาร์ที่เธอได้ซื้อเมื่อไม่นานมานี้! เธอมั่นใจมากว่ามันเป็นแบตเตอรี่สำรองของเธอเพราะมีรูปของเธอติดบนนั้นด้วย

แคสแซนดร้าไม่แม้แต่จะคิดเป็นอย่างอื่นได้เมื่อเธอเห็นรูปของเธอ ปกติเธอจะวางแบตเตอรี่สำรองของเธอไว้ในรถของเธอแต่เจอรัลด์ต้องการจะใช้แบตเตอรี่สำรองและเธอจึงให้เขายืมมัน

แบตเตอรี่สำรองนี้มาอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์ได้อย่างไรกัน? เธอทิ้งมันไว้ในนี้โดยไม่ตั้งใจหรือเปล่า? แต่มันเป็นไปไม่ได้! วันนี้เธอไม่แม้แต่จะได้ไปที่ไหนใกล้ ๆ เจอรัลด์เลยด้วยซ้ำแล้วมันจะเป็นเป็นไปได้อย่างไร? แม้เขาจะคืนมันให้เธอ แล้วทำไมเขาถึงทิ้งมันไว้ในรถอย่างลับ ๆ ล่ะ? เขาก็แค่น่าจะคืนมันให้เธอเอง นั่นหมายความได้อย่างเดียวเท่านั้นว่าเธอไม่ได้ทิ้งมันไว้ในรถแต่น่าจะเป็นเจอรัลด์...

ใบหน้าของแคสแซนดร้าขาวซีดขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขาเข้ามาในรถนี้ได้อย่างไร?

สถานะของเขาคืออะไร?

เกิดอะไรขึ้น…?

แคสแซนดร้ารู้สึกสับสน และจิตใจของเธอก็ดังก้องขึ้นมา “เฮ้ คุณเล็กซ์ซิงตัน! คุณรู้ไหมว่าเจอรัลด์คือใคร?” แคสแซนดร้าถามขณะที่เธอมีความคิดบางอย่างในใจของเธอ

“ไม่หนิ ทำไมเหรอครับ?” ฟลินท์ตอบทันที เมื่อแคสแซนดร้าเอ่ยชื่อของเจอรัลด์ขึ้นมา ฟลินท์รู้สึกประหม่า

“เจอรัลด์เป็นนักเรียนของฉัน และเขายืมแบตเตอรี่สำรองมาจากฉันแต่ฉันไม่มั่นใจว่าทำไมมันถึงมาอยู่ในรถคุณได้”

“คุณพูดถูก มันมาอยู่ในรถของผมได้อย่างไรในเมื่อคุณให้เขายืมมัน?” ฟลินท์กลืนน้ำลายอย่างประหม่า

ทำไมมันถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?

เจอรัลด์ต้องทิ้งมันไว้ในรถก่อนที่เขาจะจากไปโดยไม่ตั้งใจแน่!

“ฉันกำลังถามคุณ คุณเล็กซ์ซิงตัน!” แคสแซนดร้าต้องการจะรู้ให้ได้จริง ๆ

“ผมจำได้แล้วตอนนี้! พวกเราได้ยินมาว่าคุณกำลังเดือดร้อนอยู่ที่บาร์เมื่อครู่ แต่ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนและมีบางคนบอกว่าเขารู้ว่าคุณมีลักษณะท่าทางยังไงดังนั้นเขาจึงให้แบตเตอรี่สำรองที่มีหน้าของคุณอยู่บนนั้นกับผม…”

ฟลินท์เป็นผู้ชายที่ซื่อตรงมาก มันจึงยากสำหรับเขาที่จะโกหกด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย

“โอเคค่ะ! ฉันเข้าใจแล้ว!”

แคสแซนดร้ามองไปที่แบตเตอรี่สำรอง และคิดอยู่ครู่หนึ่ง บางทีอาจเป็นเจอรัลด์ที่เอามันให้เขา

หลังจากฟลินท์จากไป แคสแซนดร้าก็ขึ้นไปด้านบน

แต่ยิ่งเธอคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ บางอย่างก็ยิ่งไม่ถูกต้องมากยิ่งขึ้นเท่านั้น ฟลินท์ฟังดูเหมือนเขากำลังโกหกอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนสุดท้ายของคำพูดของเขานั้นเป็นที่น่าสงสัยมาก

มันไม่ถูกต้อง!