มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 254

“ดูนายสิ! งานของนายก็คือการโดนดูถูกไง!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหัวเราะขณะที่พวกเขาทำให้เขาอับอาย

“คุณคลอฟอร์ดค่ะ!”

ใครบางคนตะโกนขึ้นมา

ตอนนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกประหม่ากัน พวกเขาหยุดหัวเราะ

เมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าอะไรนะ?

เจอรัลด์เหรอ?

เจอรัลด์หันกลับไปมอง “ริต้า! รอนานมากแล้วนะ!”

ริต้าเป็นดีไซน์เนอร์สำหรับวิลล่านี้ และในไม่ช้าเธอก็จะได้เป็นหัวหน้าคนใช้ที่วิลล่าด้วยเช่นกัน

นอกจากริต้าก็คือ ไนล่าและคนอื่น ๆ อีกสองสามคน พวกเขาทั้งหมดพบกันครั้งสุดท้ายเมื่อพวกเขาจัดการกับวิลล่า

“สวัสดีตอนบ่ายค่ะ คุณคลอฟอร์ด!”

พวกเธอเคยดูถูกเขาก่อนที่จะได้รู้ตัวตนของเขา หลังจากที่ได้รู้ว่าเขาควบคุมย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ทั้งหมด และเขาก็เป็นคนที่ไม่เรียกร้องความสนใจจริง ๆ พวกเธอต่างก็คิดว่าควรจะพยายามให้ดีที่สุดและหวังว่าพวกเธอจะสามารถแต่งงานกับเขาได้

“พี่สาวของฉันได้ถามเกี่ยวกับคุณเมื่อวานนี้แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันไม่ได้พูดอะไรไปแม้แต่คำเดียว!” ริต้ากล่าว

เจอรัลด์เข้าเพราะหลังจากวันนั้น คาร่ากลับไปทานอาหารกันอีกครั้งและพวกเขาไม่ได้ส่วนลดอีกเป็นครั้งที่สอง

เขาต้องได้รับความสนใจจากคาร่าแน่ และเธอจึงได้ตรวจสอบเขาอยู่!

“อย่าพูดถึงมันเลย พี่สาวขอบคุณแย่กว่าคุณอีก!”

เจอรัลด์ยิ้มอย่างขมขื่น “คุณพาพวกเขามาที่นี่เพื่อเยี่ยมชมเหรอ?”

ริต้าพยักหน้า ด้วยความเขินอาย เธอไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้หลังจากพวกเขาขอเธอมาเป็นเวลานานแล้ว

แต่การได้เห็นเจอรัลด์ที่นั่นก็เป็นเรื่องเซอร์ไพรส์อย่างหนึ่ง!

“เอาล่ะ ถ้างั้นก็ตามผม ผมจะพาพวกคุณทั้งหมดเข้าไปในวิลล่า!” เจอรัลด์ยิ้ม

ริต้าเอากุญแจสำรองออกมาจากกระเป๋าของเธอ และส่งมันให้กับเจอรัลด์

เจอรัลด์เดินผ่านป้อมยามโดยทิ้งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นตกตะลึงจนพูดไม่ออก

“เร็วเข้า เอเลน่า! ช่วยพวกเราถ่ายรูปหน่อย!”

“ฉันต้องยืนใกล้กับทางเข้า ฉันต้องโพสต์มันลงโซเชี่ยลมีเดียเพื่อให้เพื่อน ๆ ของฉันได้เห็นมัน!”

“เอเลน่า ช่วยเราด้วยสิ!”

รูบี้และคนอื่น ๆ กำลังยืนตรงด้านหน้าของประตูอย่างตื่นเต้น

วิวข้างบนนี้และวิลล่านั้นน่าทึ่งมาก

ลูกพี่ลูกน้องของเอเลน่าทุกคนต่างก็มีความสุขกันมาก

ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็เห็นเจอรัลด์กำลังเดินขึ้นภูเขามา

“เขากำลังมาทำบ้าอะไรที่นี่เนี่ย?”

“เขาแอบขึ้นมานี่หรือเปล่า? มันจะน่าอับอายมากแน่ถ้าคนอื่นรู้!” พี่น้องเหล่านั้นบ่นขึ้นมา

“ทำไมนายขึ้นมาที่นี่ เจอรัลด์? นายแอบขึ้นมาที่นี่ด้วยตัวเองใช่ไหม? นายแค่น่าจะขอเอเลน่าให้วิดีโอคอลนายนะ!” รูบี้กำลังขมวดคิ้ว

“อืม ขอโทษนะ ทุกคน แต่ถ้าผมไม่อยู่ที่นี่ พวกคุณทุกคนจะไม่สามารถได้เห็นการตกแต่งภายในของวิลล่านี้ได้ ดังนั้นโปรดอนุญาตให้ผมพาพวกคุณไปดูรอบ ๆ ในฐานะเจ้าบ้าน และจากนั้นค่อยซื้อเครื่องดื่มให้พวกคุณนะครับ!”

เจอรัลด์ยังคงถือชานมที่ไม่มีใครเต็มใจจะดื่ม และมืออีกข้างของเขากำลังถือกุญแจรีโมทไว้อยู่

เขากดปุ่ม และประตูก็เปิดขึ้นอัตโนมัติ

“อะไรนะ?”

“อะไรว่ะเนี่ย?”