มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 268

เป็นโยลันดาที่ยืนขึ้นในตอนนี้

“เธอต้องการอะไร?” เจสลินถาม

เพี๊ยะ!

โยลัยดารวบรวมความกล้าที่จะตบหน้าเจสลินอย่างแรง

ใครขอให้ยัยเจสลินคนนี้ทำตัวหยาบคาย และเย่อหยิ่งมากขนาดนั้น ในขณะที่เธอดูถูกพวกเธอก่อนหน้านี้กันล่ะ?

ตอนนี้ แม้แต่เจนก็ยังทำตัวสุภาพและเคารพอย่างมากต่อคุณแลงดอน เช่นนั้น เธอจะกลัวอะไรอีก? เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของแฟนนีเชียวนะ!

นี่เป็นครั้งแรกที่โยลันดาเคยตบหน้าใครสักคน เจสลินทำได้เพียงแค่จ้องมองเธอโดยไม่ได้พูดอะไรเลยเท่านั้น นี่มันรู้สึกดีมากจริง ๆ!

เจอรัลด์เพียงแค่หัวเราะขณะที่เขามองไปที่เจสลิน

เจสลินได้ทำให้ตัวเองอับอายขายหน้าในวันนี้อย่างแท้จริง! ฮ่าฮ่า!

หลังจากเจย์เดน เจสลิน และคนอื่น ๆ ได้จากไปแล้ว ในที่สุดเจนก็เผยท่าทางของความผิดหวังออกมาบนใบหน้าของเธอ เธอยังเกือบจะพลิกจานอาหารทั้งหลายให้คว่ำไปสองสามครั้งแล้วตอนที่เธอกำลังบริการให้เจอรัลด์และคนอื่น ๆ

อืย!

เมื่อเจนได้ยินเจอรัลด์พูดเป็นการส่วนตัวว่าเขามีแฟนแล้ว เจนก็ทำได้เพียงแค่แสร้งทำเป็นว่าสบายดีเท่านั้น

แต่ความเป็นจริง เจนรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่รุนแรงราวกับมีใครบางคนมาแทงเธอตรงหัวใจ

แต่อย่างไรก็ตาม ความเป็นมืออาชีพ และประสบการณ์ในการทำงานที่ยาวนานของเธอตามปกติแล้วก็ช่วยให้เธอเก็บซ่อนอารมณ์นั้นของเธอได้เป็นอย่างดี

มื้ออาหารทั้งหมดดำเนินไปอย่างราบรื่น หลังจากมื้ออาหาร เจอรัลด์ก็ได้เตรียมการอื่น ๆ ทั้งหมดไว้ให้สำหรับเบนจามินล่วงหน้าแล้ว เขาได้วางแผนสำหรับสถานที่ต่อไปไว้แล้วว่าพวกเขาจะไปสนุกกันที่ไหน และที่พักของของพวกเขาสำหรับคืนนี้

เขายังเลือกสถานที่ที่มีมาตรฐานสูง และเหมาะสมที่ไม่ได้อุกอาจมากเกินไปเช่นกัน

“คุณแลงดอน แฟนของผมเอาแต่โทรหาผมตลอดเลย!” ฮาร์เปอร์กล่าวขณะที่เขาพูดกับเบนจามินในเวลานี้

และขณะนั้นเอง พวกเขากำลังเตรียมเดินทางไปที่บ้านไม้ไผ่น้อยกันเพื่อเช็คอินกระเป๋าเดินทางของพวกเขาและจัดการเรื่องที่พักทั้งหมด

เบนจามินรีบตอบกลับว่า “เอาล่ะ ถ้างั้นฮาร์เปอร์! นายกลับไปก่อนก็ได้!”

ฮาร์เปอร์เรียกรถแท็กซี่ก่อนที่เขาจะจากไปทันที

ตอนนี้ โยลันดาเหลือบมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความรังเกียจ “คุณแลงดอนคะ คุณแลงดอน ขอให้คน ๆ นี้ไปด้วยเหมือนกันเถอะค่ะ! มันน่าอายมากที่จะพาเขาไปด้วยกับเรา!”

หลังจากมื้ออาหารเมื่อครู่ โยลันดาก็ได้ขอบัญชีวีแชทของไอดอลของเธอ เจน เธอคิดว่าตอนนี้เธอรู้จักพี่สาวที่มีชื่อเสียงมากในเมืองเมย์เบอร์รี่ และเธอคงจะต้องใส่ใจกับภาพลักษณ์ของตัวเองให้มากขึ้นในอนาคต

เจอรัลด์ตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออก

อะไรนะ?

เมื่อโยลันดาพูดว่า ‘คน ๆ นี้’ จริง ๆ แล้วเธอกำลังหมายถึงเขางั้นเหรอ?

อย่างไม่คาดคิด เขาทำงานเหมือนกับทาสในวันนี้ในขณะที่เขาบริการทั้งสามสาวเหล่านี้ แต่ผลที่ได้ก็คือ เขากำลังถูกดูหมิ่นอีกแล้วงั้นหรือ?

เบนจามินตื่นตระหนกเมื่อเขาได้ยินแบบนี้ “อ่า? เขาไม่สามารถจากไปได้!”

แม้เบนจามินจะไม่รู้อย่างแน่ชัดว่าภูมิหลังของเจอรัลด์คืออะไร แต่ตอนนี้เจอรัลด์เป็นผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดของเขา

“ทำไมล่ะ? คุณแลงดอน ทำไมคุณต้องยอมให้เขาเอาแต่ตามเราไป?” โยลันดาเอาแต่ขอร้องเขา

“อืม ไม่เป็นไร คุณแลงดอน คุณไม่ต้องทำให้ตัวเองรู้สึกกระอักกระอ่วนใจหรอก ผมได้ทำตามคำสั่งของคุณ และจัดการทุกอย่างสำหรับกิจกรรมถัดไปแล้ว เชิญคุณตามสบายเลย ผมจะไปก่อนล่ะ!”

ขณะที่เขาพูด เจอรัลด์ก็ขยิบตาให้เบนจามินในขณะที่เขาส่งสัญญาณให้เขาว่าให้แสดงต่อไป

เบนจามินจึงทำได้เพียงแค่พยักหน้าอย่างหมดหนทางเท่านั้นในตอนนี้

เจอรัลด์จากไปทันที เนื่องจากว่าเขาก็รู้สึกเหนื่อยหลังจากการเล่นและอยู่ข้างนอกมาทั้งวันนี้เช่นกัน ฮาร์เปอร์ก็ได้จากไปเพื่อไปหาเฮลี่แล้ว และเจอรัลด์ก็สามารถเดาได้แล้วว่ามันอาจจะเป็นเพราะเจสลินได้ไปพูดบางอย่างให้กับสาว ๆ ในหอพักของเธอ นั่นก็อาจจะเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเฮลี่ถึงได้โทรหาฮาร์เปอร์ด้วยความรีบร้อนเพื่อจะถามเขาเกี่ยวกับสถานการณ์

สำหรับเขา มีล่าไม่ได้อยู่แถวนี้เพราะการฝึกฝนของเธอ ดังนั้น เขาจึงไม่มีอะไรให้ทำ เช่นนี้ เขาคงทำได้แค่มุ่งหน้ากลับไปยังหอพักของเขาเพื่อนอนหลับเท่านั้น

ในเวลานี้ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็ดังขึ้นมา

เป็นสายเรียกจากไมเคิล

“คุณคลอฟอร์ดครับ การปรับปรุงบ้านของคุณนั้นเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว ผมยังได้สร้างโรงจอดรถไว้ให้คุณโดยเฉพาะตรงเชิงเขาตามคำแนะนำของคุณอีกด้วยนะครับ นอกจากนี้ ทางสายเคเบิลที่จะขึ้นไปบนเขาก็เสร็จสมบูรณ์แล้วเช่นกัน! คุณวางแผนจะย้ายเข้าเมื่อไหร่ครับ?”

“คุณซีค ขอบคุณมากที่อุตส่าห์ช่วยเหลือผม ผมไม่คาดคิดว่าโรงรถจะเสร็จเรียบร้อยภายในแค่เวลาเจ็ดวันจริง ๆ! สำหรับที่ว่าผมจะย้ายเมื่อไหร่ ผมได้เลือกวันไว้แล้ว ผมจะย้ายไปในอีกสามวันนี้! สำหรับกุญแจบ้าน คุณช่วยเก็บไว้ให้ผมก่อนก็แล้วกัน เมื่อผมเตรียมพร้อมที่จะย้ายในอีกสามวัน คุณสามารถจัดให้ใครบางคนไปที่นั่นและจัดเตรียมเรื่องต่าง ๆ ทั้งหมดไว้ให้ผมล่วงหน้า”

ตอนที่เจอรัลด์พาเอเลน่าขึ้นไปบนเขาและเห็นว่าการปรับปรุงเกือบจะเสร็จดีแล้ว เขาก็ได้บอกริต้าไปแล้วว่าเขาคงจะย้ายเข้าภายในสามวันหลังจากนั้น

“โอเคครับ คุณคลอฟอร์ด! คุณสามารถวางใจได้ ผมจะทำให้มั่นใจได้ว่าคุณจะต้องพอใจแน่!”

หลังจากวางสายแล้ว เจอรัลด์ก็คิดกับตัวเอง เนื่องจากโรงรถก็เสร็จแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นสำหรับเขาที่จะจอดรถแลมบอร์กินีของเขาไว้ที่ไว้ที่สวนสาธารณะขนาดเล็กอีกต่อไป เขาจะจอดรถของเขาไว้ในโรงรถด้านล่างของภูเขา!

หลังจากเก็บโทรศัพท์ของเขาไว้ เจอรัลด์ก็เรียกรถแท็กซี่และออกจากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ไป

ในเวลานี้ หญิงสาวคนหนึ่งได้เข้าไปในรถแท็กซี่ขณะที่เธอจับจ้องสายตาไปที่เจอรัลด์ “คุณคะ โปรดตามรถคันหน้าของเราไปค่ะ!”